آریا جوان - ورزش 3 /مهران شدیدی‌پور مربی ایرانی ساکن سوئد که با فدراسیون فوتبال این کشور در حوزه تیم ملی همکاری می‌کند با انتشار یک آنالیز دقیق کیفیت تیم ملی در دو بازی مقابل ترکمنستان را بررسی کرده است.
 او که همکار سابق مهدی مهدوی‌کیا در تیم المپیک بوده و اشراف خوبی به فوتبال ایران دارد با آمار و ارقام درباره نقاط روشن و تاریک تیم ملی نکات جالبی را مطرح کرده است:

تیم ملی ایران موفق به کسب دو برد پیاپی و 6 امتیاز و صعود به مرحله بعد مقدماتی جام جهانی شد. هر چند برد تیم ملی ایران در دو بازی در مقابل ترکمنستان از سوی طرفداران فوتبال قابل پیش بینی بود اما خیز تیم ملی فوتبال به جوانگرایی و پوست اندازی برای جام جهانی می‌توانست تیم ملی ما را در این دو بازی دچار چالش بکند که خوشبختانه توانستیم از این دو بازی نتیجه مورد نظر با کیفیت پایین‌تر را بگیریم که بخشی از این نتیجه نه چندان خوب مخصوصا در بازی دوم را می‌توانیم به شرایط نامطلوب زمین بازی ربط بدهیم.
ما در این آنالیز قصد داریم با ارزیابی چندین مقیاس مختلف از هر دو‌ بازی شرایط تیم ملی را در دو بازی اخیر مورد بررسی قرار دهیم و امیدواریم که تیم ملی ما با بهبود نقاط ضعف و قدرت خود با نمایش بهتر در برابر حریف‌های قدرتمند در مرحله بعدی نمایان شود.
 مالکیت توپ
ایران در فاز حمله / بازی سازی با درصد مالکیت 54٪ نسبت به 46٪ در بازی اول و 64٪ به 36٪ در بازی دوم توانست برتری بهتری نسبت به حریف خود داشته باشد که این آمار در بازی دوم به مراتب با توجه به شرایط بد زمین قابل ستایش است. با توجه با آمارهای بدست آمده برتری مالکیت تیم ملی ایران در بازی اول در مرکز زمین 47٪ و در بازی دوم با کاهش 10٪ به 37٪ درصد رسیده هست که برتری مالکیت توپ در بازی دوم بیشتر در جلوی دروازه تیم ملی ایران توسط سید حسین حسینی، خلیل زاده و کنعانی زادگان بدست اومده که این در نوع خود می‌تواند یکی از فاکتورهای بازی نه چندان تهاجمی ایران نسبت به بازی قبلی باشد. 

 پاس‌های بلند در فاز بازی سازی:
تیم ملی ایران با درصد 11٪ به 13 ٪ در بازی اول و 12٪ به 17٪ در بازی دوم آمار بهتری در توپ‌های هوایی داشته است، که در این آمار دروازه‌بانان نقش نسبتا خوبی داشته‌اند. در بازی اول علیرضا بیرانوند با 10 پاس بلند موفق و 4 پاس غیر موفق نسبت به حسینی که فقط سه پاس بلند ولی موفق داشته است آمار بهتری داشته است که این به قدرت بازی خوب با پای علیرضا بیرانوند برمی‌گردد و تیم ملی ایران می‌تواند حساب ویژه‌ای در فاز حمله بر روی بیرانوند باز کند و از این دروازه‌بان به عنوان مهره‌ای با توانایی بالا در ایجاد برتری و حفظ مالکیت توپ در پرس بالای حریفان استفاده بیشتری بکند.
در دیاگرام‌ پایین نقشه پاس‌های بازیکنان به وضوح نماینگر‌ نحوه بازی ایران در قسمت‌های مختلف زمین می‌باشد. خط‌های پررنگ‌تر نشانگر پاس‌های پی در پی‌ بازیکنان به هم می‌باشد که تفاوت زیادی در بازی اول و دوم بین پاس‌های بازیکنان مخصوصا دروازه‌بان و دفاع‌های میانی ما وجود دارد.

شدت پرس (PPDA)
میزان شدت پرس تیم ایران 7.7 بوده که این آمار به 9.7 رسیده هست و‌ این نشان دهنده کمتر شدن شدت پرس ایران در بازی دوم نسبت به بازی اول است. 
کاهش میزان شدت پرس به دلیل پاس‌هایی است که بازیکنان حریف مخصوصا در 1/3 دفاعی خود به هم می‌دهند و تیم ما موفق به گرفتن توپ نشده. یعنی تیم ایران به طور میانگین بعد از 9 یا 10 پاس که حریف در منطقه 1/3 دفاعی خود یه هم داده‌اند موفق به بردن توپ می‌شود. 
فاکتورهای زیادی باعث تغییر این آمار و ارقام می‌شود که از جمله فاکتورهای تاثیر گذار در این دو‌ بازی می‌تواند بازی کردن در دو زمین متفاوت باشد، می‌تواند بودن بازیکن‌های متفاوت با کیفیت‌های مختلف و یا حتی تصمیم تاکتیکی مربیان باشد. ما امیدوارم که در بازی‌های بعدی شاهد آمار بهتری در این قسمت باشیم.

 ایران با آماری هجومی‌تر از همیشه:
آمارهای به دست آمده از فاز حمله (رسیدن به دروازه و گل زدن) تیم ملی نوید بازی‌های هجومی و جذاب‌تری را در آینده‌ای نزدیک‌ به ما می‌دهد. این نمودار چگونگی حمله بازیکنان ایران در ناحیه‌های کناری و مرکز زمین را به ما نشان می‌دهد. 
ایران با بهره گیری از بازیکنان خوش تکنیک ‌‌سرعتی در کناره‌های زمین و حتی حضور سامان قدوس به عنوان بازی ساز در مرکز زمین برای رسیدن به دروازه حریف حرکت‌های رو به جلو بیشتری را به نمایش گذاشته‌اند و آمار خوب 2.19 (XG) احتمال رسیدن به گل را در بازی اول و 0.52 را در بازی دوم‌ در مرکز زمین را به ثبت رسانده‌اند.

دلیل آمار ضعیف‌تر احتمال رسیدن به گل در بازی دوم در مرکز زمین برمی‌گردد به طراحی حمله و ایجاد موقعیت گل در سمت راست تیم ملی ایران، که به دلیل حضور رامین رضاییان و محبی این آمار به (1.21 شانس گل/ 68٪ حمله) رسیده که این آمار نسبت به بازی اول تغییر بسیار خوبی‌داشته است. به نوعی حملات از مرکز به جناح راست شیفت شده است.