بزرگنمايي:

آریا جوان - یک روانشناس درباره مولفه‌های بنیادین ازدواج و تأثیر آن‌ها بر زندگی مشترک توضیحاتی داد.

زهرا امام روانشناس و مشاور درباره جنبه‌های مهم زندگی مشترک اظهار کرد: رسم ازدواج یکی از رسوم پیچیده است، مولفه‌های بنیادین درباره ازدواج با نام‌های متفاوتی آورده شده است که می‌توان به تعهد، مهربانی، ارتباط، حل اختلافات و شخصیت اشاره کرد.
امام با بیان اینکه تعهد یکی از مولفه‌های بنیادین در ازدواج است، افزود: تعهد برای ایجاد و حفظ یک زندگی زناشویی با کیفیت ضروری است و بدون تعهد نمی‌توان اعتماد و اطمینان کافی در امنیت و دوام روابطی که به بار آورنده‌ رشد و صمیمت طولانی مدت است، به وجود آورد.
این روانشناس بیان کرد: تعهد به طور عمده یک متغیر انگیزشی است که از روابط بین فردی در گذشته و حال نشأت می‌گیرد، زن و شوهر‌هایی که می‌توانند به عهد و پیمان زناشویی خود یعنی در هر شرایطی در برابر هر آنچه آن‌ها را به چالش می‌کشاند تا لحظه مرگ و جدایی آن‌ها از یکدیگر، پایبند بمانند، نسبت به بسیاری از زن و شوهر‌های امروزی که هر دو با اولین نشانه‌های اختلاف و انتظارات برآورده نشده از ترک و تعهد به فروپاشی رابطه در هراس هستند، احتمال موفقیت بسیار بیشتری در جلوگیری از اختلال زناشویی دارند.
وی با بیان اینکه یکی از مولفه‌های بنیادین ازدواج مهربانی است، تصریح کرد: رفتار‌های مهربانانه برای رابطه‌ای عمیقا صمیمانه از اهمیت به سزایی برخوردار است و رفتار‌های از روی مهر از تعیین کننده‌های انگیزشی و ابزاری حاصل می‌شود.
امام با اشاره به اینکه رفتار‌های مهربانانه رابطه جنسی و عاطفی را در بر می‌گیرد، ادامه داد: وقتی اختلالات زناشویی ظاهر می‌شوند که زن و شوهر‌ها در مهارت‌های ابراز عشق و علاقه ضعیف هستند، احتمال زیاد به اندازه‌ کافی در حفظ رفتار‌های مهربانانه موفق نیستند.
این روانشناس گفت: گاهی زن و شوهر‌ وجود یکدیگر را نادیده می‌گیرند، فکر و ذکرشان به وظایف دیگر معطوف می‌شود، ناامید و دلسرد می‌شوند یا به روش تنبیهی از رفتار‌های مهربانانه خودداری می‌کنند.
وی از دیگر مولفه‌های بنیادین در ازدواج را ارتباط دانست و بیان کرد: به غیر از اصول مهربانی و تعهد، یکی از ابزار‌های بیان این ارزش‌ها در ایجاد دوستی و شناسایی و درک اهمیت مسائل مربوط به رابطه، ارتباط زناشویی است.
امام خاطرنشان کرد: در حالی که تمایل به برقراری ارتباط، یک متغیر انگیزشی مهم است، بر این باور هستیم که مهارت در برقراری ارتباط به طور چشمگیری به زن و شوهر‌ها در به دست آوردن ارتباطی صمیمانه یاری می‌رساند و چنانچه چنین مهارتی وجود نداشته باشد، مانع از شکل گیری ارتباطی صمیمانه می‌شود.