بزرگنمايي:

آریا جوان - ورزش 3 / بی شک یکی از حساس ترین مسابقات دو تیم ایران و عراق در سال های اخیر در جام ملت های 2015 رقم خورد؛ مسابقه ای که با گزارش گرم و خاطره انگیز پیمان یوسفی هنوز در یاد همه علاقمندان به فوتبال وجود دارد.
جمعه سوم بهمن 1393 ساعت 2 بعد ازظهر؛ خیابان های شهرهای مختلف ایران تقریبا خالی از جمعیت است اما صدای آشنا و پرحرارت که مسابقه فوتبال را گزارش می کند فضا را در برگرفته است. سیزده هزار کیلومتر دورتر در کانبرا پایتخت استرالیا همه چیز در اوج است و ایران و عراق در مرحله یک چهارم نهایی جام ملت های آسیا به مصاف هم رفته اند. گزارشگر بازی پیمان یوسفی است که در ورزشگاه کانبرا حضور دارد و این بازی حساس را گزارش می کند. تیم ایران بعد از بازی های درخشان در جام جهانی 2014 به دنبال قهرمانی در جام ملت های آسیا است اما باید ابتدا در یک چهارم از سد یک حریف دشوار بگذرد. بازی که ایران در نیمه اول با گل سردار آزمون می توانست برنده شود اما اخراج پولادی در آخرین دقایق نیمه شرایط را تغییر داد. در نیمه دوم بازی با گل دقیقه 56 احمد یاسین غنی به تساوی کشیده شد تا همه چیز به وقت اضافه کشیده شود.از اینجا به بعد اما داستان بازی به قول پیمان یوسفی دراماتیک شد. یونس محمود در سومین دقیقه از وقت اضافه بازی عراق را جلو انداخت ولی پورعلی گنجی در دقیقه 103 بازی را مساوی کرد. در وقت اضافه دوم و در حالی که 4 دقیقه به پایان 120 دقیقه زمان بازی باقیمانده بود ضرغام اسماعیل برای عراق گلزنی کرد تا کار ایران برای فرار از شکست دشوار شود اما همه چیز دست به دست هم داد تا یکی از خاطره ساز ترین مسابقات فوتبال ایران رقم بخورد. در دقیقه 119 یک ضربه کرنر برای ایران به دست آمد و آندو تیموریان پشت ضربه قرار گرفت:" تعدادمان با عراقی ها حداقل در کار تهاجمی برابر است...آندو توپ را می فرستد(توپ روی سر نکونام فرود می آید و به توپ با سر ضربه می زند) این ضربه سر، روی خط دروازه (ضربه نکونام مقابل دروازه به پای قوچان نژاد می خورد اما قبل از ورود به دروازه به پای مدافع عراق روی خط دروازه می خورد و برمی گردد، سیدجلال حسینی و پورعلی گنجی برای ضربه زدن می روند و جلال با یک شوت محکم توپ را به تیر دروازه می کوبد) توی دروازه(قوچان نژاد با ضربه سر دروازه عراق را باز می کند) رضا قوچان نژاد...ایران 3 عراق 3، ایران قصد حذف شدن نداره، ایران نمی خواد حذف بشه ، ایران ده نفره هنوز ادامه می ده...عراقی ها روی زمین ولو شدند...عراقی ها حریف تیم ده نفره ایران هم نیستند...بالاخره قوچان نژاد کارو تمام کرد...این بازی دراماتیکه و پایان ناپذیر هم هست"
این صحنه ها با گزارش جذاب و پراحساس پیمان یوسفی یکی از خاطره انگیزترین تصاویر تیم ملی در سال های اخیر به حساب می آید. گزارشگر بازی ایران و عراق در آن بازی خاطره انگیز درباره این بازی گفت:" این بازی هیچوقت از یادم نمی رود. اگر به قول سینمایی ها هپی اند داشت آن وقت خیلی ماندگار می شد."
پیمان یوسفی درباره حال و هوای این بازی در مرحله یک چهارم نهایی جام ملت های آسیا گفت:" بازی در کانبرا پایتخت سیاسی استرالیا بود که فاصله زیادی با ملبورن و سیدنی دارد. یک شهر خیلی آرام و دنج با فضای اداری و تعداد زیاد بازنشسته ها. ما از آنجایی که با تیم نبودیم مسافت زیادی را به صورت جداگانه به ورزشگاه رفتیم. حس خاصی داشتیم بخصوص که هواداران ایرانی و عراقی زیادی برای این بازی آمده بودند."
او افزود:" اگرعراقی ها از ما بیشتر نبودند کمتر هم نبودند. وقتی بازی شروع شد به نظر می رسید جنس بازی و جو بازی یک چیز دیگر است به خصوص با آن کارت قرمزی که داور به بازیکن ما داد شرایط متفاوت شد."
گزارشگر مطرح و باتجربه فوتبال در ادامه گفت:" در موقع گزارش من ، گزارشگر عراقی و گزارشگر فاکس اسپورت که استرالیایی بود در کنار هم بودیم و بین نیمه ها همدیگر را می دیدیم. در بین نیمه گزارشگر استرالیایی به من می گفت که این داور(بنجامین ویلیامز) استاد خراب کردن بازی های مهم است.
یوسفی همچنین گفت:" بعد از اخراج بازیکن ما، در نیمه دوم بازی حرارت گرفت و ما هم دیگر نفس به نفس تماشاگران بودیم. جوبازی به گونه ای بود که من و گزارشگر عراقی ایستاده گزارش می کردیم اما بازی که گرم تر شد دیدم گزارشگر فاکس اسپورت هم ایستاده است. بعدا به او گفتم خودم و گزارشگر عراقی را درک کردم اما تو چرا ایستاده ای؟ "
او درباره گزارش آخرین دقایق وقت اضافه این بازی که با گل تساوی ایران توسط رضا قوچان نژاد همراه بود، گفت:" من برای آن جملاتی که استفاده کردم هیچ طراحی نداشتم. هرچه بود دلی بود و در آن زمان فکر می کنم هرکس دیگری هم جای من بود همین کلمات را می گفت. در کل گزارش این بازی رنگ و بوی خاص خودش را داشت."
یوسفی همچنین با بیان اینکه گزارش بازی ایران و عراق یکی از بهترین گزارش هایش بوده است گفت:" احساس می کنم که این گزارش به قول معروف درآمده بود. بازی در یک ظهر جمعه به وقت ایران برگزار شد و شرایط به گونه ای بود که تقریبا همه بازی را دیدند. درواقع همه چیز خوب بود و اگر یونس محمود آن ضربه چیپ را تبدیل به گل نمی کرد جور دیگری می شد. این بازی برای همیشه در کارنامه کی روش هم ماندگار شد. امیدوارم این رکورد را بشکنیم و بچه ها و ویلموتس بتوانند برابر عراق به برتری برسند."