بزرگنمايي:

آریا جوان - تابناک با تو نوشت: پادشاه آلبانی «زوغ اول»، یا «احمد زوغو»، به ندرت در ملأعام ظاهر می‌شد، به هیچ کسی جز مادرش برای تهیه غذا اعتماد نداشت. فقط افراد معتمد و وفادار از او محافظت می‌کردند که آن‌ها هم از قبیله و یا خانواده اش بودند. شاید او حق داشت این قدر نگران جانش باشد، زیرا از 55 ترور نجات پیدا کرده بود و البته تنها سیاستمداری نبود که با این تعداد ترور مواجه می‌شود.

پادشاه (زوغ اول) در سال 1895 میلادی به دنیا آمد، نام کامل او (احمد مختار بِگ زوغوللی) بود، زوغوللی از زمانی که جوان بود به کشورش در جنگ‌های استقلال علیه امپراتوری عثمانی کمک کرد.

زوغوللی وقتی تنها 17 سال داشت، با سِمت سرهنگی در نیروهای انقلابی، بیش از 2000 مبارز را علیه ترک‌های عثمانی رهبری کرد، با انتشار اخبار دستاوردها و شجاعت زوغوللی در میان هموطنانش، زندگی سیاسی او سمت و سوی جدیدی گرفت و با قدرت آغاز شد، او پس از رسیدن به شهرت نام خانوادگی زوغوللی، که یک واژه ترکی است را به «زوغو» تغییر داد تا آلبانیایی‌تر به گوش برسد، زوغو در زبان آلبانیایی به معنی «پرنده» است.

پس از پایان جنگ جهانی اول در سال 1918 میلادی، آلبانی حکومت قدرتمندی نداشت، وقتی عثمانی‌ها آلبانی را ترک کردند، مجارستان و اتریش این کشور را مورد تهاجم قرار دادند، پس از چندی برای حفظ زمین هایشان آنجا را ترک کردند، و سپس نوبت به نیروهای ایتالیا رسید که آلبانی را اشغال کند.
پآلبانی دولت کوچکی بود که با شماری از قدرت‌های در حال مبارزه و متخاصم احاطه شده بود، در طول قرن‌های اخیر مردم آلبانی دولت مستقلی نداشتند، کشمکش‌ها راه را برای دستیابی زوغ به قدرت هموار کرد. در اوایل دهه بیست قرن گذشته (1920)، زوغ به عنوان وزیر کشور در حکومت جدید تعیین شد، و پس از آن در سال 1922 میلادی به عنوان نخست وزیر انتخاب گردید.
مدت کوتاهی پس از انتخابش به عنوان نخست وزیر، تلاش برای ترور او آغاز شد، زوغ در حکومتداری شیوه خاص خود را داشت، مخالفین او اغلب به شکل مرموزی ناپدید و یا به نقطه‌ای دوردست تبعید می‌شدند، از دیدگاه زوغ، هر کسی با سیاست هایش مخالفت می‌کرد دشمن آزادی بود.
در بیست و سوم فوریه سال 1924 میلادی، وقتی زوغ در حال رفتن به ساختمان پارلمان آلبانی بود، مورد حمله قرار گرفت و زخمی شد، مردی به نام «پیکر والتری»، او را مورد هدف قرار داد، یکی از تیرها در دستش و تیر دیگر به پایش اصابت کرد. پس از زخمی شدن، این سیاستمدار آلبانیایی همه افراد پارلمان را دچار ترس و شگفتی کرد، زیرا بی سر و صدا به دفترش رفت تا به کارهایش رسیدگی کند، گویی هیچ اتفاقی رخ نداده، زوغ در اینباره گفت: "این اتفاقات معمولاً رخ می‌دهد، و ما نمی‌توانیم بدانیم که کجا و چه زمانی خواهد بود، به همین دلیل باید مسائل را در آرامش بپذیریم. " به عبارتی دیگر زوغ به اعضای پارلمان گفت که مردم آلبانی را از ماجرای ترور من آگاه نکنید و بگذارید ترور من یک راز باقی بماند.
اما خبر ترور او به سرعت در کشور پیچید، مخالفان زوغ با شنیدن این خبر شجاعت بیشتری پیدا کردند. نیروهای طرفدار او در 20 آوریل سال 1924، سیاستمدار معروف آلبانی به نام «افنی رستمی» که گفته می‌شد در ماجرای ترور زوغ دست داشت را کشتند. سر به نیست کردن افنی رستمی هر گونه استدلال درباره قوی بودن حکومت مرکزی را از بین برد و نقطه مقابل آن را ثابت کرد.
زوغ و طرفداران او مدتی بعد از این اتفاق در ژوئن سال 1924 میلادی از قدرت کنار گذاشته شدند، اما این پایان مسیر سیاسی و توطئه‌های دشمنانش علیه او نبود، زوغ در آغاز سال 1925 میلادی پس از هدایت یک کودتای موفق دوباره به قدرت بازگشت.
پس از بازگشت زوغ به قدرت، پارلمان تصمیم گرفت تا او را به مدت هفت سال به عنوان نخست وزیر روی کار بیاورد، اما زوغ در سال 1928 میلادی پس از دریافت امتیازاتی از کشور همسایه ایتالیا، خود را به عنوان پادشاه آلبانی معرفی کرد و بر تخت پادشاهی نشست. «بنیتو موسولینی» حاکم ایتالیایی با کمک چند میلیون دلاری به زوغ به او برای تثبیت پادشاهی اش کمک کرد، موسولینی این کمک‌های مالی را به عنوان قرض به زوغ داد تا دو قصر بزرگ بسازد. در روز تاجگذاری، نیروهای زوغ از ترس ترور، تا جایی که می‌توانستند سعی کردند تا از حضور جمعیت جلوگیری کنند.

در حالیکه زوغ زندگی لوکس و پر ریخت و پاشی داشت، کشاورزان، روستاییان و کهنه سربازان در فقر شدید به سر می‌بردند. در سال 1930 میلادی، او نسبت به محافظان شخصی اش دچار وسواس شد، به طوریکه در انتخاب آن‌ها با دقت و احتیاط عمل می‌کرد، محافظان شخصی او فقط از مردان قبیله استان "ماتی" بودند، این قبایل 400 سال تاریخ مشترک با خانواده زوغوللی داشتند.
در ژانویه سال 1931 میلادی زوغ، آلبانی را به مقصد وین پایتخت اتریش ترک کرد تا مورد درمان قرار بگیرد، بهتر است بگوییم جهانگردی بود تا درمان، او به سالن اوپرای مشهور وین رفت، پس از اجرای نمایش وقتی سوار اتومبیلش شد، دو نفر از سربازان سابق ارتش آلبانی بر روی او و همراهانش آتش گشودند.
این سربازها به اشتباه مشاور نزدیک پادشاه را به جای پادشاه مورد هدف قرار دادند و یکی دیگر از آن‌ها را زخمی کردند. پس از ترور نافرجام پادشاه وقتی می‌خواستند فرار کنند، زوغ به سمتشان تیراندازی می‌کند، هدفگیری زوغ ضعیف بود و آن‌ها مورد اصابت گلوله قرار نگرفتند، اما در نهایت پلیس اتریش ضاربان را دستگیر کرد. این حادثه در تاریخ معاصر یکی از منحصر به فردترین اتفاقات است که حاکم و رئیس یک کشور شخصاً به سمت سوء قصدکنندگان شلیک می‌کند.
زوغ سعی می‌کرد تا از نفوذ رو به افزایش ایتالیا در امور آلبانی جلوگیری کند، اما قرض‌های او از موسولینی که برای ساخت قصر و کاخ صرف شده بود مانع این کار می‌شد، او باید دیر یا زود قرض هایش را پرداخت می‌کرد، در نهایت و در سال 1939 میلادی، حکومت فاشیسمی ایتالیا، آلبانی را مورد حمله قرار داد.
پس از این اتفاق زوغ با حساب بانکی پُر به بریتانیا گریخت، او این پول‌ها را برای داشتن یک زندگی مرفه در خارج از آلبانی خرج کرد، به طوریکه زمینی به مساحت 150 هکتار در جزیره لانگ آیلند در ایالات متحده آمریکا خرید که در واقع پناهگاهی برای پادشاه مخلوع آلبانی به شمار می‌رفت، اما زوغ هیچگاه موفق نشد قدم به خاک آمریکا بگذارد و زمین یا همان قصرش تا امروز خالی از سکنه مانده و خراب شده است.
پس از پایان جنگ جهانی دوم، کمونیست‌ها توانستند با شکست نازی‌ها بر آلبانی مسلط شوند. پادشاه زوغ در این زمان، خواستار بازگرداندن تخت پادشاهی اش شد و طرفدارانش هم برای تحقق این امر از هیچ کوششی فروگذار نکردند، اما تلاش هایشان بی نتیجه ماند و آلبانی تحت سیطره کمونیست‌ها به رهبری "انور خوجه" درآمد.
زوغ پادشاه مخلوع توانست از همه 55 ترور جان سالم به در ببرد، او در سال 1961 میلادی پس از ابتلا به بیماری خطرناک در پاریس از دنیا رفت.
البته پادشاه آلبانی تنها پادشاهی نیست که به این تعداد مورد ترور قرار می‌گیرد، ژنرال و سیاستمدار فرانسوی "شارل دوگول" سی بار مورد حملات تروریستی قرار گرفت، بنا به گزارش C.A.I آمریکا، 600 تلاش برای ترور فیدل کاسترو رهبر کوبایی رخ داد و زنده ماندن او بیشتر شبیه معجزه بود، هر سه این سیاستمداران با وجود تلاش‌های زیاد مخالفانشان برای ترور شدن، سال‌های طولانی زندگی کردند.
2323