بزرگنمايي:

آریا جوان - تسنیم / احمد توکلی در نامه‌‌ای خطاب به محمدرضا عارف به سکوت و همنوایی برخی اصلاح‌طلبان با بیگانگان و آشوبگران در اغتشاشات آبان 98 اعتراض کرد.
احمد توکلی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، در نامه سرگشاده‌ای به محمدرضا عارف رئیس فراکسیون اصلاح‌طلبان و حامیان دولت (امید) در مجلس شورای اسلامی، به عملکرد اصلاح‌طلبان در مواجهه با حوادث و آشوب‌های آبان‌ماه به شدت اعتراض کرده است.
توکلی در این نامه با اشاره به ناامنی‌های بی‌سابقه و آشوب‌های مخرب هفته آخر آبان ماه، ضمن بر شمردن خشونت‌ها و تخریب‌های بی‌سابقه و سازمان‌یافته در این حوادث، پشتیبانی و هدایت این آشوب‌ها را از سوی «رسانه‌های دشمن ملت ایران از جمله مزدوران وابسته به رژیم قرون وسطایی عربستان» ارزیابی و نسبت به سکوت و حتی «همنوایی با بیگانگان و توجیه رفتار تخریبی و ضد ملی اشرار و آشوبگران» توسط جریان اصلاحات اعتراض و آن را «جفاکاری در حق نظام و مردم» عنوان کرده است.
نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی در بخش دیگری از این نامه با یادآوری این نکته که «اصلاح‌طلب و اصول‌گرای واقعی، خود را مدیون و وفادار به انقلاب و مردم می‌دانند» تصریح کرد: «در این هنگامه آزمون تاریخی، اگر هم‌سلک‌های حکومتی و سیاسی آنها، آشکارا از این کج‌تابی‌ها فاصله نگیرند و علاوه بر تبری از دشمنی‌های شناخته‌شده، از این افراد نیز برائت نجویند، شریک جرم در خیانت به ملت و انقلاب محسوب می‌شوند و مُهر ابطال بر شناسنامه حکومتی و سیاسی خود می‌نهند.»
این چهره شاخص جریان اصولگرایی، خطاب به عارف با بیان اینکه «اینک، بار مسئولیت زدودن ساحت اصلاح طلبان واقعی از بدلی در مقابل این حادثه تلخ بر دوش امثال جنابعالی است»، با یادآوری اعلام برائت یکی از نمایندگان مجلس هشتم در جریان حوادث سال 88 از وی خواست تا به صورت رسمی واکنش مناسبی نسبت به این رفتارها داشته باشد.
متن کامل نامه احمد توکلی خطاب به محمدرضا عارف به این شرح است:
برادر ارجمند جناب آقای دکتر عارف
رئیس فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی
سلام علیکم
پیرامون ناامنی‌های بی‌سابقه و آشوب‌های مخرب هفته آخر آبان ماه که به بهانه افزایش قیمت بنزین انجام گرفت، چند نکته را باید برادرانه متذکر شوم. می‌دانید بنده از اصولگرایانی بوده‌ام که سالیانی است برای بهبود ارتباطات دو جناح سیاسی کشور کوشیده‌ام. در حمایت از حق، فرقه‌گرایی را ملاک ندانسته‌ام. چه بسا به ظاهر اصولگرایانی که پرونده‌شان را تنظیم کرده‌ و برای رد صلاحیت نامزدی‌شان در مجلس شورای اسلامی تقدیم شورای محترم نگهبان کرده‌ام و چه بسیار اصلاح‌طلبانی که اسنادی دال بر صلاحیت آنان برای نامزدی را به شورا نگهبان برده‌ام و کتبا بر صلاحیت قانونی آنان گواهی داده‌ام. در فعالیت‌های سازمان مردم نهاد دیده‌بان شفافیت و عدالت نیز دیده بر انتساب گروهی و جناحی مظلوم یا مجرم بسته‌ایم. جنابعالی نیز چند بار در مواقع مناسب از این روش استقبال کرده‌اید. این تذکرات را از سر همان خیرخواهی می نویسم که در فتنه سال 1388 نوشتم، که البته به آنها توجه نشد.
اما نکات قابل ذکر:
آنچه پس از اعلان غیر مترقبه طرح دولت در اصلاح مصرف بنزین در کشور رخ داد، از جهات گوناگون بی‌سابقه بود: در سطح کشور، تحرکات نامتعارفی همراه با خشونت و شرارت و تخریب شدید شکل گرفت. این اقدامات که از سوی رسانه‌های دشمن ملت ایران از جمله مزدوران وابسته به رژیم قرون وسطایی عربستان، پشتیبانی و به نوعی هدایت می‌شد از جمله در همان روز نخست با حمله به مراکز نظامی و انتظامی یا حساس، مانند ایستگاه‌های ذخیره سوخت و تاسیسات مخابراتی همراه شد و یا تلاش شد تا با قطع ارتباط مواصلاتی پالایشگاه ستاره خلیج فارس از امکان انتقال بنزین به جایگاههای سوخت جلوگیری شود، در ماهشهر مانع از خروج کامیونهای حمل مواد مورد نیاز مردم شدند و در یکی از شهرهای اقماری استان البرز، درصدد برآمدند تا انبار ذخیره سازی غلات کشور را به آتش کشند و ... علاوه بر آنکه صدها پمپ بنزین و بانک و مراکز کسب‌وکار مردم و کتابخانه و نمازخانه و... به آتش کشیده، تخریب یا غارت شد. در نتیجه چنین شرارت‌های سازمان یافته، علاوه بر وارد شدن هزاران میلیارد تومان خسارت به اموال عمومی و شخصی، جمعی از اشرار مفسد و متاسفانه ده‌ها نفر از هموطنان و برقرارکنندگان نظم و امنیت کشته شدند. در چنین شرایطی همگان دیدند که دشمنان ملت ایران یعنی سیاستمداران آمریکایی به سرعت و آشکارا حمایت خود را از آشوب‌ها و بر هم زدن امنیت کشور و ملت اعلام کردند؛ همان کاری که در اغتشاشات برآمده از اعتراضات مال باختگان در سال 96 و فتنه سال 88 انجام دادند.
در این فاجعه موضع کسانی که مدعی اعتقاد به مبانی انقلاب اسلامی و پایبندی به قانون اساسی هستند چه باید باشد؟ محکومیت آشکار و بدون لکنت این اقدامات ضد ملی و ضد انقلابی؟ یا سکوت در برابر این همه جنایت؟ یا بدتر از آن، همنوایی با بیگانگان و توجیه رفتار تخریبی و ضد ملی اشرار و آشوبگران؟
واضح است که باید در برابر بر هم زنندگان امنیت ملی در حکومت و جامعه یکپارچه ایستاد. اینجا سکوت هم پذیرفته نیست. زیرا همین سکوت، تایید غیر مستقیم نابودکردن اموال عمومی و خصوصی و قتل بیگناهان است که خود گناهی نابخشودنی است.
در این ماجرا، تفکیک ماهیت اعتراض به یک تصمیم، از آشوب و اغتشاش، وظیفه‌ای ملی و انقلابی را فراروی همه میهن‌دوستان و انقلابیون صادق، به‌ویژه نخبگان سیاسی و اجتماعی قرار داد تا در شرایط کینه‌ورزی دشمنان ملت، حداقل در تشخیص مسئله اصلی و فوری (با وجود فرایندی از عملکردهای رنج‌آور که مستمرا بار دوش مردم را سنگین‌تر کرده که نارضایتی از طرح دولت برای بنزین مظهر آن بوده است)، از مردم بصیر و نجیب ایران عقب نیفتند؛ اما هزاران افسوس که برخی از افراد مدعی، بر خلاف محکمات صریح مکتب امام خمینی (ره) و هشدارها و اصرارهای حضرت آیت‌الله خامنه‌ای و مقتضای عقل سلیم و تعهدات انقلابی و ملی و قانونی، به جای اعلام تبری، بازهم همصدایی با دشمن را ترجیح دادند؛ مانند دو نامزد انتخابات سال 88، و برخی از فعالان سیاسی طرفدارشان که به نوعی در توجیه شرارتها و خسارت‌ها کوشیدند و جفا کارانه مستقیم یا غیر مستقیم، نظام اسلامی را به عنوان عامل هدر دادن جان و مال مردم قلمداد کردند.
حتماً جنابعالی همچون اینجانب، بر این باورید که اصلاح‌طلب و اصول‌گرای واقعی، خود را مدیون و وفادار به انقلاب و مردم می‌دانند و در این راه حاضرند جان و مال و حیثیت خویش را بر طبق اخلاص نهند. فلذا افراد و گروههایی که به بدخواهان ملت، روی خوش نشان می‌دهند و به آنها پاس گُل می‌دهند و با طناب پاره‌شان به ته چاه می‌روند، بدل‌هایی هستند که در میان جریان‌های سیاسی، جا خوش کرده‌اند اما در این هنگامه آزمون تاریخی، اگر هم‌سلک‌های حکومتی و سیاسی آنها، آشکارا از این کج‌تابی‌ها فاصله نگیرند و علاوه بر تبری از دشمنی‌های شناخته‌شده، از این افراد نیز برائت نجویند، شریک جرم در خیانت به ملت و انقلاب محسوب می‌شوند و مُهر ابطال بر شناسنامه حکومتی و سیاسی خود می‌نهند.
جناب آقای دکتر عارف! اینک، بار مسئولیت زدودن ساحت اصلاح طلبان واقعی از بدلی در مقابل این حادثه تلخ بر دوش امثال جنابعالی است. عنایت دارید که عوامل خشم مردم برطرف نشده است. ماجرا دفع شده است، نه رفع! و دشمن غدار خونریز، مترصد فرصت می‌ماند. پس وحدت همه کسانی که دلشان برای اسلام و ایران و مردم می‌تپد، ضروری است، چه این طرفی باشد، چه آن طرفی و چه اکثریت ملت ایران که از این دسته‌بندی‌ها برکنارند. در مجلس هشتم آقای خباز، نماینده محترم کاشمر و برداسکن بیانیه‌ای را در دفاع از پیگیری مسائل از مجاری قانونی و ابراز برائت از دخالت بیگانگان و برخی اعمال دشمن پسند، از جانب اصلاح طلبان مجلس قرائت کرد. شاید امروز هم لازم باشد تا فردی همچنان معتقد به نظام و ملتزم به قانون اساسی و پیرو صادق خط امام و رهبری، به این کار ملی و دینی برخیزد.
البته بحث در ماهیت و تاریخچه و ضعف و قوت طرح افزایش قیمت بنزین و نحوه اجرای آن، مجال دیگری می خواهد، که امیدوارم دست دهد.