بزرگنمايي:

آریا جوان - خراسان / 11 ماه است با پسری عقد کرده‌ام. 22 ساله و دانشجوی عمران هستم و شوهرم، 29 ساله است. به تازگی هم از سربازی برگشته. از روز اول عقدم، متوجه دروغ های زیاد او شدم؛ مثل مدرک تحصیلی جعلی یا حتی عقیم بودنش و مشکلات اخلاقی زیادش. خانواده‌ام می‌گویند اگر طلاق بگیری، عاقت می‌کنیم. حیران مانده‌ام، حیران!
مشکل شما پیچیده است و اعتراف می کنم پاسخ گویی به این سوال کار ساده ای نیست چرا که قرار است با کمترین اطلاعات، راهنمایی تان کنم.
قبل از عروسی تکلیف‌تان را مشخص کنید
یکی از ویژگی‌های دوران عقد، آشنایی زن و مرد با یکدیگر برای رفتن زیر یک سقف است. چنان چه مشکل جدی وجود داشته باشد باید حتما قبل از عروسی برای حل آن اقدام کرد؛ در غیر این صورت مشکلات جدی تری به همراه خواهد داشت و به صلاح نیست که بدون حل و فصل آن، وارد زندگی مشترک شوید.
دروغ های شوهرتان کوچک نیست
از یک طرف اصرار و اقدام عجولانه شما برای طلاق و از طرف دیگر پافشاری خانواده تان برای حفظ این رابطه، جای سوال دارد؛ در این‌جا آن چه بسیار مهم است، این است که هدف همسرتان از گفتن این دروغ ها چه بوده است؟ دروغ های کوچکی هم نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. عقیم بودن یک مرد به سادگی تمام یک زندگی زناشویی را تحت تاثیر قرار می دهد و حتی می تواند حق طلاق را به زن بدهد یا جعل مدرک تحصیلی، تنها یک دروغ نیست بلکه جرم محسوب می شود. مشکلات اخلاقی زیادی که شما از آن نام برده اید و دقیقا معلوم نیست این مشکلات اخلاقی چیست هم می تواند زندگی مشترک را نابود کند. این موضوع باید در قالب یک مشاوره خانوادگی با حضور همسر شما و خانواده تان بررسی شود. هرچند قانون به شما اختیاراتی می دهد که می توانید به طور مستقل تصمیم بگیرید؛ اما شایسته است ابتدا برای حل آن و به خصوص به دست آوردن رضایت خانواده تان گام اساسی بردارید؛ اما لازم نیست تسلیم بی چون و چرای خانواده شوید. در ضمن می توانید در این مدت به شوهرتان نزدیک شوید و درباره دلایل دروغ هایی که به شما گفته است، از او سوال کنید. شاید حرف های ناگفته زیادی داشته باشد که لازم باشد بشنوید.
با والدین‌تان گفت وگو کنید
لازم است بدانید مخالفت خانواده نمی تواند مانع از حق انتخاب شما برای تعیین سرنوشت تان باشد. شاید والدین شما نگران تنهایی و مطلقه شدن شما هستند و نمی خواهند طلاق وسیله ای برای برگشت شما به خانه پدری باشد و این مسئله ای است که نباید درخصوص آن بی تفاوت باشید. باید به گونه ای با والدینتان ارتباط برقرار کنید که این نگرانی ها را بشنوید و آن ها هم صحبت های شما را بشنوند.
شخصیت خودتان را هم بررسی کنید
در نهایت این که درباره خودتان هم باید به جمع بندی برسید. شما چگونه رفتار کرده اید که باعث شده است یک نفر به خودش این اجازه را بدهد تا چنین دروغ هایی بگوید؟ آیا بازخورد خاصی به اطرافیانتان می دهید که این زمینه را فراهم می کند؟ این ها موضوعاتی است که می تواند ریشه ناخودآگاه داشته باشد و ظاهرا شما از آن بی اطلاع باشید؛ اما در یک فضای روان درمانی به آن پی ببرید و پس از مدتی آن را حل کنید.
نویسنده : دکتر رضا یعقوبی| روان‌شناس سلامت