بزرگنمايي:

آریا جوان - چطور کودک منصف و عادلی تربیت کنیم؟
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6015185
١٧
٠
خراسان / 3 نکته‌ای که به مادرها کمک می‌کند با رعایت انصاف و عدالت به رفتار با فرزندان‌شان بپردازند
اگر تا حالا از خودتان پرسیده‌اید که چرا توان همدلی و فداکاری‌تان ضعیف است و چرا در روابط دوستانه، زن و شوهری و حتی والد و فرزندی شاهد رفتارهای خودمحورانه هستید باید بدانید که این عارضه یک باره ظاهر نمی‌شود بلکه این سبک زندگی است که از کودکی با آن بزرگ شده‌اید. رفتاری که روی کودک تان هم تاثیرگذار خواهد بود. در ادامه به دلایل این‌که چرا فرزندی همراه و همدل ندارید، اشاره می‌کنیم.
ترس از نه گفتن، زمانی که در نقش مادر ظاهر می‌شویم: معمولا ما به دلیل آن‌که شیوه‌های مخالفت کردن و نه گفتن به کودک‌مان را نمی‌دانیم از نه گفتن به آن‌ها هراسان هستیم. چه به خاطر دلسوزی و افراط در رساندن فرزندان‌مان به خواسته‌هایشان و چه به علت بگو مگو و گریه و ناراحتی که در صورت مخالفت پیش خواهد آمد.
زمان کافی برای آموزش نگذاشتیم: ما معمولا در عجله هستیم، دیدن این صحنه که کودک چهارساله‌ام برای بستن کفش اش که در نهایت 50 ثانیه وقت می‌برد 5 دقیقه وقت می‌گذارد برای ما قابل پذیرش نیست. ما چند دفعه به کودک دو ساله خود اجازه باز یا بسته کردن زیپ لباسش را دادیم؟ بهتر است بدانیم زمانی که امروز برای آموزش صرف می‌کنیم ذخیره‌ای غنی برای آینده است و آن را برداشت می‌کنیم.
باور داریم که راحت‌تر است خودمان انجامش بدهیم: یک دلیل عمده بروز چنین مشکلی صبور نبودن است. در صورت بروز خطا (شکستن، ریختن، تلف شدن) کم تحمل هستیم و همچنین در سرانجام کار(قطعا انجام کار توسط فرزندمان در دفعات اول دلخواه نخواهد بود). اگر نتوانیم در سال‌های ابتدایی این نقص‌ها را بپذیریم و جلوتر از آن‌ها کار را تمام‌ نکنیم، سرزنش یا برای انجام کار آن‌ها قدردانی نکنیم، نمی‌توانیم شاهد شکل‌گیری یک شخصیت مسئولیت‌پذیر در آنان باشیم.
راه‌حل چیست؟
شناخت سه اصل زیر که به سه اصل آدلری معروف هستند به ‌ما کمک‌ می‌کند که با رعایت انصاف و عدالت به رفتار با فرزندمان بپردازیم.
اصل اول| احساس تعلق و مهم بودن: کودک احساس تعلق می‌کند که خود را با دیگر اعضای خانواده مرتبط ببیند اما زمانی احساس مهم بودن می‌کند که نقش معناداری در خانواده داشته باشد. پس کودک نه تنها از مسئولیت(با در نظر گرفتن توان و محدودیت‌های کودک) داشتن بدش نمی‌آید بلکه نفود و کنترل امور به او حس مهم بودن را می‌دهد.
اصل دوم| هر رفتاری هدفی دارد: بدخلقی کودک در راه به دست آوردن یک شکلات، الزاما به خاطر شکلات نیست. اگر کودک شما برای رسیدن به خواسته‌هایش دست به رفتارهای منفی می‌زند، رفتار او به شما خبر از مشکلی عمیق‌تر می‌دهد: «کسب احساس تعلق و مهم بودن.»
اصل سوم| دانستن این‌که کودک بدرفتار یعنی کودک دلسرد: کودکان در حالت کلی موجوداتی سازگار و اجتماعی هستند. اگر کودکی کج‌خلقی است و قشقرق می‌کند قصد دارد یک پیام به شما بدهد و آن این‌که احساس درماندگی می‌کنم و به کمک شما نیاز دارم. این کج خلقی وسیله‌ای برای کسب نیازهای عاطفی است.
نکته: با در نظر گرفتن این سه اصل می‌توان همزمان با توجه به نیازهای ذاتی یک کودک، او را در محدودیت‌ها و کاستی‌های زندگی همدلانه شریک‌ و به عبارت دیگر، فرزندی همدل تربیت کرد.
برای نوشتن این مطلب از کتاب «آموزش مسئولیت به کودکان» نوشته دکتر «هریس کِلمِز» استفاده شده است.
نویسنده : راضیه قلی‌زاده