بزرگنمايي:

آریا جوان - خراسان / به بهانه پربازدید شدن ویدئوی کودک استرالیایی که به خاطر تحقیر شدن توسط دوستانش هر روز آرزوی مرگ می‌کند، چند توصیه به والدین داریم
این هفته، ویدئویی از یک پسربچه استرالیایی به نام «گوادن بیلز» به شدت پربازدید شد؛ پسربچه‌ای با اختلال دوارفیسم یا کوتاه‌قامتی. به واسطه همین اختلال، این پسر بچه ظاهری متفاوت با دیگران دارد که باعث شده در مدرسه دیگر دانش‌آموزان او را آزار دهند و مسخره کنند. مسخره کردنی که این قدر فشار بر او وارد کرده که او از زندگی متنفر شده است. در ویدئوی پربازدیدی که مادرش از او گرفته، «بیلز» به شدت گریه می‌کند و مادرش خطاب به معلمان و والدین حرف می زند و به آن‌ها یادآوری می‌کند که نتیجه زورگویی چنین وضعیتی است؛ کودکی آشفته و آسیب دیده. او از همه می‌خواهد بیشتر به رفتار کودکان توجه کنند و مانع از بروز قلدری و بدرفتاری کودکان با همدیگر شوند. مادرش همچنین در فیس‌بوک ‌نوشته:«به خاطر تحقیر هر روز پسرم، او دچار فروپاشی عصبی شده است و هر روز می‌گوید که می‌خواهد برای خلاصی از فشار خودش را بکشد». انتشار این فیلم نه تنها در استرالیا، که افکار عمومی بسیاری از کشورها را برانگیخته است و حالا سلبریتی ها از هیو جکمن تا جفری دین‌مورگان، خاویر باردم تا ده‌ها چهره سینمایی و‌ ورزشی مشهور از او حمایت و توجه افکار عمومی را به آثار مخرب تحقیر و توهین بر فرد و‌ جامعه جلب کرده‌اند. به این بهانه می‌خواهیم نکاتی را که والدین برای پیشگیری از قربانی شدن فرزندشان باید توجه داشته باشند مرور کنیم و در کنار آن، چند نکته هم برای والدینی داریم که می‌دانند فرزندشان درگیر چنین رفتار ناشایستی شده است.
قلدری شامل چه رفتارهایی است؟
زورگویی یا قلدری به اشکال گوناگونی می‌تواند بین کودکان، نوجوانان و حتی جوانان روی دهد. گاهی این قلدری به صورت کلامی است؛ مسخره کردن، صدا کردن دیگری با اسمی ناشایست یا تهدید کردن. گاهی این قلدری اما جسمی است؛ هل دادن، کتک زدن و ... و گاهی هم روانی است؛ مانند پخش کردن داستان‌هایی توهین‌آمیز درباره یک شخص، تهمت، غیبت یا حتی پخش گفت‌وگوهای خصوصی فردی در جمع.
چطور به قربانیان قلدری کمک کنیم؟
در یکی از مطالعات در این باره، محققان دانشگاه علامه طباطبایی اعلام کردند، در نمونه آن‌ها 72درصد دختران و 87درصد پسران دبیرستانی تجربه مورد قلدری واقع شدن را دارند، اما وقتی ما به عنوان والد، متوجه می‌شویم، فرزندمان قربانی چنین رفتارهایی بوده است، بهتر است به چه نکاتی توجه داشته باشیم؟
اگر فرزندتان شکایتی در این زمینه دارد یا این‌که خودتان مشکوک شده‌اید، در همین باره مستقیم و شفاف با او حرف بزنید.
او را مقصر رفتارهای ناشایست دیگران ندانید. از جملاتی چون «تقصیر خودته که این قدر ضعیفی»، «اگه درست بلد بودی رفتار کنی، طرف خودش رو جمع می‌کرد» و ... به جد پرهیز کنید.
در صورت گریه، ابراز ناراحتی یا آشفتگی، فرزندتان را ضعیف ندانسته و به او یادآوری کنید که به درستی درگیر این هیجانات ناخوشایند است. اعتبار دادن به این هیجانات، به او کمک خواهد کرد تا راحت‌تر در این باره حرف بزند و با آن‌ها کنار بیاید.
با توجه به آسیب‌های روانی فرزندتان از این رفتارها، رابطه خود و فرزندتان را تقویت کنید و میزان بازخوردهای مثبت معطوف به رفتارها و ویژگی‌های شخصی او را افزایش دهید.
در صورتی که رفتار ناشایست در مدرسه، باشگاه یا کلاسی که فرزندتان می‌رود، ادامه پیدا کرده است، حتما در اولین فرصت با مدرسه یا مسئول کلاس و معلم تماس بگیرید.
اگر با والدین فردی که باعث آزار فرزندتان شده، آشنایی دارید به صورت خصوصی و زمانی که آرام هستید، با آن‌ها موضوع را در میان بگذارید و با همفکری همدیگر، راه‌هایی را برای تغییر اوضاع پیدا کنید.
به فرزندتان آموزش دهید در چنین موقعیت‌هایی چه جملاتی می‌تواند بگوید. با او آن جملات را تمرین کنید و از او بخواهید محکم و واضح خواسته خود را با دیگران در میان بگذارد.
اگر فرزندتان نوجوان است و درخواست مداخله نکردن شما را دارد، به خواسته او تا جایی که احساس می‌کنید آسیب نمی‌بیند، احترام بگذارید، اما موضوع را زیر نظر بگیرید و موضوع را رفتاری عادی در این گروه سنی تلقی نکنید.
در کنار تلاش‌ها برای متوقف کردن این وضعیت لازم است به فرزندتان یاد دهید چطور از خودش در مقابل چنین رفتارهایی محافظت کند؛ چطور خود را آرام کند، درگیری ذهنی خود را کاهش دهد و از افرادی که چنین رفتارهایی دارند، فاصله بگیرد.
اگر احساس می‌کنید از نظر هیجانی آشفته‌اید یا فرزندتان آسیب زیادی از برخی رفتارها دیده است، از کمک متخصص استفاده کنید.
سخنی با والدینی که فرزندشان قلدری می‌کند
بچه‌هایی که قلدری می‌کنند، کودکان یا نوجوانان شیطان صفت و بدی نیستند. می‌توان گفت که غالب این افراد، آموزش‌های لازم را دریافت نکرده و مهارت‌های اجتماعی در آن‌ها ضعیف است. از سویی جالب است بدانید اغلب این افراد، خودشان در موقعیت‌های دیگر، قربانی قلدری هستند. با توجه به این موارد، بهتر است به چند نکته توجه باشید.
حرف بزنید: با فرزندتان در این باره حرف بزنید. برخی بچه‌ها به غلط چنین رفتارهایی را طبیعی تلقی می‌کنند.
روش درست بیان خواسته‌ها را یادش بدهید: به فرزندتان روش درست بیان خواسته‌ها و پیگیری آن‌ها را یاد دهید. در کودکان کم‌سن، اجرای نمایش با مشارکت کودک، روشی کارآمد است.
شاید خودتان رفتار قلدرمآبانه دارید: روی رفتار خود دقیق شوید، شاید شما خودتان رفتارهایی قلدرمآبانه دارید. یادتان باشد، شما یکی از مهم‌ترین الگوهای رفتاری فرزندتان هستید.
از کتاب‌های داستان کمک بگیرید: از کتاب‌های داستان مناسب در این زمینه برای آموزش کودکان دبستانی و کوچک‌تر استفاده کنید. همچنین با قصه‌گویی یا اجرای نمایش با عروسک‌ها، به کودک‌تان نشان دهید که چه برخوردهایی درست و کدام نادرست است.
نویسنده : نرگس عزیزی| کارشناس‌ارشد مشاوره