بزرگنمايي:

آریا جوان-استاد دانشگاه گفت: در این مقطع زمانی که تمرکز تمام این فعالیت ها بر حفظ ایمنی شهروندان در مقابل ویروس کرونا قرار دارد و از شهروندان خواسته شده است که زیست اجتماعی خود را محدود یا حتی به کلی تعطیل نمایند، این سوال به وجود می آید که آیا ما می توانیم برای چندین ماه زیست اجتماعی خود را تعطیل کنیم؟

«میثم معصومی»، معمار و طراح شهری در گفت و گو با ایرنا با تاکید بر ضرورت توجه به زیست اجتماعی زیر سایه خطر کرونا، توضیح داد: حدود سه ماه است که خبر اول رسانه ها شیوع ویروسی جدید از خانواده کرونا در چین و احتمال شیوع آن در دیگر نقاط جهان است و متاسفانه از حدود دو هفته پیش با انتشار خبر فوت دو هم وطن قمی بر اثر این ویروس، شیوع کرونا در کشورمان هم مسجل شد. طبیعتا از آن تاریخ به بعد کلیه شئون زندگی ایرانیان تحت تاثیر این ویروس قرار گرفته و شاهد بسیجی همگانی برای مقابله با آن هستیم.

وی افزود: هر روز شاهد انتشار دستور العمل های مختلف در جهت حفظ ایمنی افراد و جلوگیری از انتقال ویروس و گسترش لجام گسیخته آن هستیم. در حوزه اجتماعی مهمترین اقدام توصیه شده، به حداقل رساندن فعالیت های اجتماعی و تشویق مردم به قرار گرفتن در شرایط قرنطینه است.

معصومی ادامه داد: مراکز آموزشی، فرهنگی و ورزشی تعطیل گردید، بسیاری از مشاغل دیگر هم یا ساعت کاری را کم کردند و یا از کارمندانشان خواستند که در خانه بمانند. تمام این تلاشها با هدف تداوم زیست انسانها و جلوگیری از شیوع بیشتر این ویروس در سطح جامعه است.

این دانش آموخته دانشگاه توهوکو ژاپن با اشاره به اقدامات ستاد مدیریت بیماری کرونا خاطر نشان کرد: به حق باید گفت تلاش های بسیار موثری در جهت افزایش آگاهی مردم نسبت به این ویروس جدید صورت گرفته است که نتایج آن در جامعه ملموس است. نگاهی گذرا به شبکه های اجتماعی هم شاهدی بر این مدعا است که در طی این دو هفته به مقطعی رسیدیم که اطلاعات درست و از منابع قابل اطمینان در درسترس اکثر مردم قرار دارد و جامعه رفتار خود را براساس این رویکرد تنظیم نموده است.

این استاد دانشگاه با اشاره به مسئله زیست اجتماعی اظهار داشت: در این مقطع تمرکز تمام این فعالیت ها به درستی بر حفظ ایمنی تک تک شهروندان در مقابل این ویروس قرار گرفته است و در این راستا از شهروندان خواسته شده است که زیست اجتماعی خود در جهت حفظ سلامتی خود محدود یا حتی به کلی تعطیل نمایند.

وی گفت: این مسئله در شرایطی است که تجربه دیگر کشورها به خصوص چین نشان می دهد، کنترل کرونا فرآیندی چندین ماهه خواهد بود،اکنون این سوال مطرح است که آیا ما می توانیم برای چندین ماه زیست اجتماعی خود را تعطیل کنیم؟

وی تاکید کرد: آیا ما می توانیم برای یک مدت نامعلوم در فضای شهری حاضر نشویم؟ به سر کار نرویم؟ به مراکز آموزشی نرویم؟ برای عبادت به اماکن مذهبی مراجعه نکنیم؟ و فعالیت های فرهنگی خود را تعطیل کنیم؟ اینها بخشی از زیست اجتماعی است که در معرض خطر قرار دارد. توقف موقت فعالیت اجتماعی حتی برای یک ماه شاید ممکن باشد، ولی آیا تداوم آن بیش از این مدت مطلوب و حتی ممکن است؟

این استاد دانشگاه ادامه داد: خوشبختانه زیرساخت های ارتباطی و فضای مجازی این امکان را فراهم کرده است تا حدودی بخشی از فعالیت هایی که در قالب زیست اجتماعی خود انجام می دهیم در بستر این فضا انجام شود و بدون حضور در فضای حقیقی اجتماعی از شبکه های اجتماعی مجازی استفاده کنیم.

وی یاد آور شد: در همین خصوص بسیاری از مراکز آموزشی، آموزش از طریق فضای مجازی را آغاز کرده یا در حال فراهم کردن مقدمات لازم برای آن هستند، بسیاری از مشاغلی که قابلیت دورکاری دارند، از کارمندان خود خواسته اند که از منازل شخصی وظایف خود را انجام دهند. مردم این روزها بیش از هر زمان دیگر از سیستم خرید اینترنتی یا تلفنی برای رفع نیازهای خود استفاده می‌کنند.

معصومی خاطرنشان کرد:  به جرات می‌توان گفت که جامعه امروز ما در مقابل شرایط بحرانی از این دست به شدت تاب آورتر و مقاوم تر از همین جامعه در 10 یا 20 سال پیش است. ولی آیا اکتفا به فضای مجازی به عنوان جایگزینی برای زیست اجتماعی در مقابل فضای حقیقی کافی است؟ مخصوصا با توجه به اینکه احتمال اینکه این شرایط برای چند ماه هم طول بکشد، آیا ممکن است که ما همچنان فعالیت های اجتماعی خود را در محیط حقیقی متوقف نگه داریم و یا محدود کنیم؟

این استاد دانشگاه با اشاره به در پیش بودن ایام نوروز و اهمیت ملی این رویداد تصریح کرد: حدود دو هفته دیگر عید نوروز آغاز می‌شود. آیا باید با فراخوان عدم انجام دید و بازدید عید باید به استقبال بهار برویم؟ یا اینکه می‌توان راه حلی یافت تا ضمن اینکه خطر انتشار ویروس را به حداقل رساند، فعالیت های اجتماعی را نیز تا حدود زیادی به روال خود بازگرداند؟

وی ادامه داد: فراموش نکنیم که این ویروس جدید کرونا اولین ویروس از این خانواده نیست و احتمالا آخرین آن هم نخواهد بود. و این خطر وجود دارد که در آینده نیز ما با چالش هایی مشابه مواجه شویم که خود اهمیت پاسخ به این سوال را بیشر می کند. ولی ناگفته پیدا است که پاسخ به این سوال ساده نبوده و به نظر می رسد نیازمند هم اندیشی و ایده پردازی، نقد و تدقیق ایده های بهینه توسط آحاد مردم جامعه را دارد.

معصومی در پایان گفت: در همین راستا باید از همه اندیشمندان درخواست کرد ایده ها و نظرات خود را درخصوص این چالش و مسئله جدید مطرح کنند تا انشاالله بتوانیم با یک هم اندیشی اجتماعی راه حلی مناسب برای یکی دیگر از چالش های مهم جامعه پیدا کنیم.