بزرگنمايي:

آریا جوان - رسیدن به آرامش یکی از خواسته‌های همیشگی انسان‌هاست و آنچه در زندگی همه انسان‌ها رخ می‌دهد عوامل تنش‌زاست که می‌تواند عاملی برای ایجاد استرس و اضطراب باشد.

مرز بین استرس و اضطراب بسیار باریک است و استرس می‌تواند محرکی برای ایجاد اضطراب باشد و اضطراب نشانه‌ای بیرونی از استرس است.زمانی که فرد دچار استرس و اضطراب می‌شود علائمی مانند افزایش تنفس، افزایش ضربان قلب، اختلال در خواب شبانه، بی‌قراری، دلشوره و تغییر در اشتها (پرخوری یا کم‌خوری) پیدا می‌کند و از لحاظ روانی نیز با بی‌قراری و ناآرامی دست و پنجه نرم می‌کند.
تفاوت استرس و اضطراب این است که استرس دلیل واضح و آشکار دارد اما اضطراب اغلب علت مشخصی ندارد و زمانی که فردی نگران است و از علت نگرانی و دلشوره خود آگاه است می‌توان گفت دچار اختلال استرس شده و زمانی که نگرانی و دلشوره‌های فرد بدون دلیل است و دلیل واضحی برای آن پیدا نمی‌کند می‌توان گفت که دچار اضطراب شده است.
بنابراین می‌توان گفت که ابتدا استرس ایجاد می‌شود و به دنبال آن اضطراب سراغ فرد می‌آید.عوامل استرس‌زا می‌تواند خوب و بد باشد و آنچه لازم به مداخله است، استرس‌زاهای منفی است و باید توجه داشته باشیم که استرس منفی و اضطراب، هر دو می‌تواند علاوه بر مشکلات جسمی، سلامت روان فرد را به خطر بیندازد. بنابراین برای ایجاد احساس آرامش لازم است عوامل استرس‌زا شناسایی شود و فرد از روش‌های مختلف برای ایجاد آرامش و کنترل در خود استفاده کند.برای ایجاد و حفظ آن لازم است سبک زندگی افراد بازبینی شود و اقدام به تغییر آن کنند.
عوامل استرس‌آور می‌تواند درونی (توسط خود فرد) یا بیرونی (توسط دیگران) برای فرد ایجاد شود و با توجه به درونی یا بیرونی بودن آن می‌توان از روش‌های کنترل‌کننده استفاده کرد.یکی از روش‌های آرام شدن استفاده از تکنیک‌های آرام‌بخشی و تمرینات تنفسی است و همچنین می‌توان از روش‌های شناختی برای کاهش تنش استفاده کرد. یعنی لازم است افکار و باورهای غلط فرد شناسایی و با افکار منطقی جایگزین شود.همچنین خروج از محیط‌های تنش‌زا و استفاده از معنادرمانی و دعا می‌تواند به آرامش فرد کمک کند. ضمنا فهرستی از فعالیت‌های لذت‌بخش خود تهیه و در طول هفته یا ماه برخی از آنها را اجرا کنید.