بزرگنمايي:

آریا جوان - خبرآنلاین / این روزها تلویزیون نقش مهمی در جامعه ایفا می‌کند. در این روزهای شیوع کرونا که خیلی‌ها مردم را تشویق به در خانه ماندن می‌کنند، تلویزیون می‌تواند نقش مهمی داشته باشد و سریال‌های نوروزی که از دیرباز یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون بوده اکنون زیر ذره‌بین خاص و عام قرار دارد.
در میان‌سریال‌های ویژه عید یکی از برگ‌های برنده صداوسیما سریال آشنای «پایتخت» است که پیش از این پنج فصل آن ساخته شده و در این روزها فصل ششم آن از شبکه یک در حال پخش است.
سریالی که در زمان پخش هر فصلِ آن، موافقان و مخالفان خود را داشته و عده‌ای فصل جدیدش را حرکتی رو به جلو و عده‌ای دیگر یک عقب‌گرد می‌دانند.
واقعیتی که نمی‌توان آن را انکار کرد، فارغ از کیفیت رو به جلو یا رو به عقب آن، این است که «پایتخت» تماشاگر دارد. هنوز در این شرایط بی‌مخاطب تلویزیون عموم جامعه آن را دنبال می‌کنند و برایشان سرنوشت کاراکترها جذاب است.
اما فرمول این دیده شدن، حتی با وجود پسرفت در بعضی فصل‌ها چیست؟ پاسخ را باید در دو ویژگی این سریال جستجو کرد؛ اول اینکه سازندگان «پایتخت» در هر فصل شخصیت‌های اصلی را دچار پیچش و چرخش و تعویض تعریف می‌کنند و ثابت نگه نمی‌دارند، که این خود به جذابیت سریال کمک می‌کند (مثالش همین است که مثلا کاراکتر نقی یا ارسطو یا حتی هما هر فصل با فصل دیگر فرق دارد و اگر مرور کنیم می‌بینیم که از فصل اول تا همین فصل ششم چقدر دچار تغییر شده‌اند)
ویژگی دوم ورود کاراکترهای جدید در هر فصل است. تیم طراح قصه و کارگردانی «پایتخت» در فصل ششم با ورود یک کاراکتر جدید و بسیار جذاب به نام حاج آقا مالکی که یک نماینده پاکدست است توانسته فضایی جدید برای مخاطب خلق کند.
نکته جالب‌تر این بخش بازیگر نقش حاج آقا مالکی است که شاید عموم مردم ندانند عقبه او چیست. بازیگر نقش حاج آقا مالکی (سیدامیر سیدزاده) از تهیه‌کنندگان قدیمی و خوشنام و باسابقه تلویزیون و سینما است که فیلم‌ها و سریال‌های زیادی را تهیه کرده و در جشنواره فیلم فجری که گذشت فیلم متفاوت «تعارض» را به کارگردانی محمدرضا لطفی داشت و پیش‌تر هم تهیه‌کننده فیلم‌هایی مانند «شماره هفده سهیلا» یا «آمین خواهیم گفت» و چند فیلم دیگر اغلب با کارگردان‌های فیلم‌اولی بود و قبل‌تر از اینها هم در مقام تهیه‌کننده با محسن تنابنده با سریال «پیامک از دیار باقی» همکاری داشته است.
سیدزاده در نخستین تجربه بازیگری‌اش به خوبی توانسته از پس نقش برآید و به تعریف درستی از شخصیت نماینده مجلس برسد. جلوی دوربین رفتن عوامل پشت صحنه در سینمای ایران، خصوصا در سال‌های اخیر شاید چیز خیلی جدیدی به حساب نیاید و پیش‌تر هم پیمان معادی و مانی حقیقی از عرصه فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی به این وادی ورود پیدا کرده بودند و بقیه هم در این سال‌ها کم و بیش این عرصه را تجربه کردند، اما نکته قابل تامل در بازیگری امیر سیدزاده تفاوت جنس فیلم‌هایی که او تهیه کرده با فضای کاری که در آن در کسوت بازیگر حضور یافته است.
سیدزاده که حداقل در سینما به عنوان جدی‌ترین تهیه کننده فرهنگی و سینمای ساختارشکن و متفاوت معروف است و هیچ فیلم کمدی به شکل رایجش را تهیه نکرده، اما ورودش به عرصه بازیگری با یک سریال طنز و کمدی بوده و به خوبی توانسته زبان شخصیت را در یک سریال طنز بشناسد و آن را ایفا کند. شاید این تجربه باعث شود تا پس از این سیدزاده قصد داشته باشد تا نگاهی جدی‌تر به عرصه بازیگری داشته باشد. چیزی که زمان آن را مشخص می‌کند اما در برهه فعلی کاراکتر و شیوه بازی او را می توان یکی از برگ های برنده سریال پایتخت دانست.
مهسا بهادری