بزرگنمايي:

آریا جوان - احمد سعادتمند در پاسخ به این سوال که پرسپولیسی است یا استقلالی، از آن لبخندهای کشدار می‌زند.
ورزش سه: مدیرعامل جدید استقلال متولد نوشهر و رئیس ادارات ورزش و جوانان شهرستان‌های رامسر و چالوس که زمانی را در هم نهاوند همدان این مسئولیت را برعهده داشت، پیش از آنکه به جبر مصدومیت سنگین زانو فوتبال را کنار بگذارد، از بهترین هافبک‌های جوان مازندران بود؛ زمانی که در تیم حمل و نقل نوشهر در وسط زمین بازی می‌کرد و لیگ مازندران را کنار محسن عاشوری فتح می‌کرد، آبی‌ترین بازیکن تیم بود.
احمد سعادتمند حتی وقتی به تیم ملی جوانان هم که دعوت شد نزدیک بود به استقلال بپیوندد، ولی مصدومیت امان نداد.. پدرش رئیس هیئت فوتبال نوشهر بود و خودش هم استقلالی متعصبی که هر بار استقلال زنده یاد پورحیدری به قصد بازی دوستانه گذرش به نوشهر می‌افتاد، به خانه شان سر می‌زد.
اما او در مازندران از زمانی تبدیل به یک چهره نام آشنا شد که در سمت مدیرکل ورزش استان شروع به فعالیت کرد. بازگرداندن قاسم رضایی به تیم ملی کشتی فرنگی، جدل با فدراسیون کشتی برای احقاق حق رضا یزدانی و برگزاری اردوی تیم وزنه برداری بعد از کنار گذاشته شدن چند ستاره نظیر بهداد سلیمی از تیم ملی در درگیری با کیانوش باقری و حسین رضازاده در ساری، از جمله اقدامات احمد سعادتمند بود که خوب در خاطر ورزشی‌ها مانده است. کمک‌های مالی در بدترین روز‌های نساجی که تنها مانده بود و واگذاری ورزشگاه هفت تیر بابل به خونه به خونه که در دوران صعود به فوتبال آمد را هم سخت می‌توان فراموش کرد.
احمد سعادتمند در دوران حضورش در ورزش مازندران نشان داد به شدت برنامه محور، سختکوش و منظم است و پس از حضور در این پست نیز سمت‌های دیگری داشته است:راه اندازی المپیاد استعداد‌های برتر، پس از سرو سامان دادن به چند فدراسیون در مقام سرپرست و دوره کوتاه مدت در بانک سرمایه و نساجی مازندران به عنوان دو باشگاه بخش خصوصی.
او حالا با سماجت مدیر عامل تیمی شده که از کودکی رویای بازی در آن را داشت، ولی حال باید برای بازی خوب و نتیجه خوش این تیم برنامه ریزی کند و این شغلی است که می‌تواند همه گذشته او را به تاراج ببرد کما اینکه سعادتمند از زمان مطرح شدن نامش بعنوان گزینه مدیرعاملی مشکلات و فشار را از نزدیک حس کرده است.
نکته، اما اینکه برای سعادتمند این بدگمانی که تبریک به پرسپولیس فینالیست آسیا یعنی قرمز بودن باورپذیر نیست. او به وظیفه اش به عنوان یک مقام بالای ورزش عمل کرده است، اما در گوش کارمندان ورزش مازندران، فوتبالی‌های نوشهر و مازندران آنچه پر است؛ کری‌های تمام ناشدنی و علاقه به استقلال است. علاقه‌ای که البته به خودی خود گرهی از استقلال باز نمی‌کند اگر با برنامه ریزی و تاثیر مثبت آنی توام نشود.