بزرگنمايي:

آریا جوان - ایسنا / مدیران فعلی و مدیرعامل سابق پرسپولیس برای اداره این باشگاه فقط از یک تاکتیک استفاده می‌کردند. دادن یک وعده امیدوار کننده ‌به بازیکنان که حمایت آن‌ها و هواداران را در پی داشته باشد.
پرسپولیس در لیگ نوزدهم از نظر ثبات مالی و درآمدی فاصله زیادی با فصل‌های قبل دارد. این باشگاه با وجود اینکه سه فصل پیاپی قهرمان شد و از این نظر پس از سال‌ها سرآمد باشگاه‌های ایرانی لقب گرفت اما به واسطه ضعف‌های مدیریتی نتوانست راهکاری برای درآمد شفاف و ثابت طراحی کند و حالا همان ضعف‌های ابتدای فصل، باعث شده این باشگاه درگیر بحران بزرگ مالی شود.
بدهی‌های ارزی و سنگین به مربیان و بازیکنان خارجی و پرداخت نشدن مطالبات بازیکنان فعلی در کنار بدهی‌های سنگین به هتل‌ها و آژانس‌های هواپیمایی نشان می‌دهد سرخ‌های تهرانی بحران بزرگی مقابل خود می‌بینند که اگر حل نشود فاجعه عظیمی برایشان به همراه خواهد داشت. با وجود اینکه کمیته تعیین وضعیت بازیکنان و مربیان فیفا احکام قطعی برای پرداخت دستمزد برانکو، زلاتکو، مارکو، ایگور و ماریو بودیمیر صادر کرده اما پرسپولیسی‌ها که فعلا توان پرداخت این مبالغ را ندارند درخواست جزئیات آرا را ارائه کرده‌اند تا بلکه با خریدن زمان، فاجعه بزرگ را به تعویق بیندازند.
پرداخت نکردن همین بدهی‌ها برای سرخ‌ها جرایم سنگینی همچون محرومیت از نقل و انتقالات، کسر امتیاز و سقوط به یک دسته پایین‌تر به همراه خواهد داشت. حال به این بدهی‌ها شکایت کالدرون و دستیارانش را هم اضافه کنید که احتمالا پرسپولیس به خاطر این پرونده هم به پرداخت 55٠ هزار دلار محکوم خواهد شد.
در روزهایی که محمدحسن انصاری‌فرد روی صندلی مدیرعاملی پرسپولیس می‌نشست، مدام از حل دائمی مشکلات مالی صحبت می‌کرد. مدیر عامل وقت باشگاه که قول طراحی یک سیستم اقتصادی را داده بود به بازیکنان وعده می‌داد به زودی همه مشکلات مالی حل می‌شود و علاوه بر پرداخت بدهی‌های گذشته، مطالبات بازیکنان هم در موعد مقرر پرداخت شود. او برای این کار با کارگزاری قرارداد بست و در همان روز اول از درآمد سالانه ١5٠ میلیاردی سخن گفت. البته انصاری‌فرد هیچ وقت به این سوال پاسخ نداد که با این شرایط ایده‌آل چرا کارگزار باشگاه در پنج ماه همکاری فقط ١5 میلیارد و 5٠٠ میلیون تومان آن هم به عنوان وام به پرسپولیس داده است و آن وعده ١5٠ میلیاردی چه شد؟
این بخشی از تاکتیک مدیران پرسپولیس‌ است که به واسطه آن اعتماد و حمایت بازیکنان را به خود جلب کنند و در ادامه به حمایت هواداران برسند. با همین شیوه مشکلات هر روز بیشتر می‌شد و وعده‌ها هم به تحقق نزدیک نبود تا اینکه بازیکنان هم اعتراض‌های جسته و گریخته‌ای به وضع موجود مطرح کردند.
با جدایی انصاری‌فرد، رسول‌پناه پشت میز مدیرعاملی پرسپولیس نشست تا به عنوان سرپرست، کشتی به گل نشسته پرسپولیس را اداره کند. البته او و سایر اعضای هیأت‌مدیره (که این روزها بیش از همیشه در اداره باشگاه دخالت دارند) به خوبی می‌دانند با قراداد بدی که با یک کارگزار منعقد شده عملا پرسپولیس راهی برای درآمدزایی مقابل پایش نمی‌بیند. به عبارت دیگر باشگاه در این شرایط یا باید به قرارداد منعقد شده پایبند بماند که در آن صورت تضمینی برای کسب درآمد لازم وجود نداد یا راه فسخ آن را در پیش بگیرد که به احتمال فراوان این راه هم پیامدهای سنگینی برای باشگاه به همراه خواهد داشت.
با این حال در چند روز اخیر برخی بازیکنان پرسپولیس و سرمربی این تیم جلسه‌ای با تیم مدیریتی جدید باشگاه برگزار کردند تا از شرایط و نحوه پرداخت مطالباتشان مطلع شوند. با وجود اینکه باشگاه درگیر پیچ و خم عجیب در راه درآمدزایی است اما وعده‌هایی در این جلسه‌ها به بازیکنان و گل‌محمدی داده شد تا آنها را مجاب کند با انتشار پستی در فضای مجازی از "ارائه فرصت برای بهبود اوضاع باشگاه" سخن بگویند.
«وعده دادن» ساده‌ترین کاری است که یک مدیر در زمان تصدی مدیریت پرسپولیس انجام می‌دهد اما عمل نکردن به همین وعده‌ها نه تنها بر مشکلات حال حاضر باشگاه می‌افزاید بلکه در آینده تبعات سنگین‌تری به همراه خواهد داشت. باید دید در آینده چه روزهایی برای پرسپولیس رقم خواهد خورد. حل واقعی مشکلات مالی و پرداخت بدهی‌های سنگین خارجی یا استرس کسر امتیاز و بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی و سقوط به دسته پایین‌تر؟