بزرگنمايي:

آریا جوان - شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران در واکنش به گزارشی تحت عنوان «هشدار درباره ورشکستگی پالایشگاه تهران» توضیحاتی برای تنویر افکار عمومی ارائه داد.

به گزارش شانا، توضیحات شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران به این گزارش که 31 اردیبهشت ماه در خبرگزاری فارس منتشر شد، به شرح زیر است:
بیانات اخیر مقام معظم رهبری در تاریخ 99/2/17 به مناسبت هفته کار و کارگر و تاکید صریح ایشان در سال جهش تولید بر اجرای طرح پالایشی فراگیر سیراف فرصتی را فراهم کرد تا اجمالاً دلایل اهمیت حیاتی و استراتژیک اجرای طرح یاد شده و مزایا و آثار طرح در بخش‌های بالادستی گاز و پایین دستی حوزه ‌های پالایشی و پتروپالایشی از جنبه های مختلف تبیین شود.
طرح پالایشی فراگیر سیراف جزء تکالیف و طرح‌های اولویت‌دار محوله به وزارت نفت نیز در برنامه ملی اقتصاد مقاومتی می ‌باشد و براساس آخرین تصمیمات و توافقات صورت گرفته طرح مذکور با ظرفیت کلی 360 هزار بشکه در روز در قالب پروژه‌ هایی شامل شرکت سرمایه‌ گذاری نفت و گاز پارسیان به میزان 120 هزار بشکه در روز، پالایشگاه تهران به میزان 120 هزار بشکه در روز و شرکت‌های آدیش، نارگان و ناموران هر یک به ظرفیت 60 هزار بشکه در روز اجرا خواهد شد. لازم به ذکر است انتخاب شرکت‌ها بر اساس درخواست و اعلام تقاضای آنها بوده است.
در ادامه توضیحاتی در ارتباط با آثار اجرای طرح پالایشی فراگیر سیراف در بخش‌های بالادستی و پایین دستی و دستاوردهای به شرح زیر ارائه می‌شود:
1. طرح از نقطه نظر توسعه صنعت گاز و اثرات طرح در بخش‌های بالادستی
1.1. با توجه به وجود ذخایر عظیم گاز در کشور، ضریب نفوذ بالای گازرسانی به بخش‌ های خانگی، تجاری، صنعتی و نیروگاهی، پیش ‌بینی روند افزایشی مصرف گاز طبیعی در سبد انرژی جهان و کشور، لزوم توجه و اهتمام ویژه به حفظ، توسعه و افزایش سطح تولید گاز طبیعی به عنوان سوخت ملی از ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در کشور به منظور مصون‌ سازی و رونق اقتصادی و گسترش رفاه عمومی مردم در اقصی نقاط کشوربیش از پیش نمایان می‌شود.
در همین راستا برنامه‌ ریزی جهت نیل به هدف تولید روزانه یک میلیارد مترمکعب گاز طبیعی در بخش منابع هیدروکربنی و اجرای طرح‌ های توسعه زیرساخت‌ های صنعت گاز در حال انجام است و لذا با توجه به پیش ‌بینی روند افزایشی مصرف در سال‌های آتی در بخش‌های مختلف و همچنین توسعه صنعت CNG در سبد سوخت بخش حمل و نقل کشور اعم از جاده‌ ای، ریلی و دریایی ‌دارای اهمیت حیاتی است.
1.2. پارس‌ جنوبی به عنوان بزرگترین منبع گازی کشور با حدود 14.2 تریلیون مترمکعب ذخایر گازی معادل هشت درصد از ذخایر گازی جهان و حدود 40 درصد از مجموع 33.8 تریلیون مترمکعب ذخایر گازی کشور بعلاوه حدود 19 میلیارد بشکه میعانات گازی در فاصله 105 کیلومتری ساحل جنوبی ایران بر روی خط مرزی مشترک ایران و قطر در خلیج‌فارس قرار دارد. بیشترین تولید میعانات‌گازی در ایران از میدان گازی پارس‌جنوبی است. میدان مذکور از نظر اقتصادی دارای جایگاهی بی‌نظیر و منحصر بفردی است. بطور متوسط در دنیا حدود 7 میلیون بشکه در روز میعانات‌گازی تولید می‌گردد و حجم تجارت آن برابر با 1 میلیون بشکه در روز می‌باشد. به عبارت دیگر، بازار چندان بزرگی برای میعانات‌گازی در سطح بین‌المللی وجود ندارد و خریداران آن محدود می‌باشند. کشورهای تولیدکننده میعانات‌گازی در فصول سرد سال مجبور به تولید بیشتر گازطبیعی می‌باشند و با حجم بالاتری از میعانات مواجه می‌گردند و با توجه به محدودیت ظرفیت ذخیره‌سازی میعانات گازی، خریداران میعانات از این مسئله به نفع خود در چانه‌زنی قیمت استفاده می‌کنند. به همین منظور اکثر کشورهای تولیدکننده میعانات‌گازی بدنبال ایجاد بستر مناسب جهت مصرف آن در داخل کشور و تولید محصولات با ارزش‌افزوده بالاتر هستند.
1.3. با توجه به اهمیت موضوع و نقش حیاتی آن در وضعیت موجود و آتی کشور، و از سوی دیگر، با توجه به تولید حجم زیاد میعانات گازی در نتیجه برداشت گاز و مشکلات عدیده مربوط به بازاریابی و صادرات میعانات در شرایط تحریمی و غیرتحریمی، وابستگی مقوله توسعه و افزایش تولید گاز طبیعی به امکان فرآورش میعانات گازی استحصالی همراه با گاز، از دیدگاه استراتژیک، موضوع احداث زیرساخت‌های فرآیندی و پالایشی و پتروشیمی از جمله اجرای طرح پالایشی فراگیر سیراف با هدف رفع گلوگاه افزایش تولید گاز، مقابله با مشکلات موجود، عدم خام فروشی و ایجاد ارزش افزوده، مستلزم توجه بسیار ویژه هستند.
2. اهمیت طرح از نقطه نظر توسعه صنعت پایین دستی (پالایشی و پتروشیمی)
2.1. ضرورت برداشت حداکثری گاز با توجه به موارد پیش گفته؛ نیاز به برداشت و فرآورش میعانات گازی متناسب با تولید گاز است لذا ضرورت احداث زیرساخت‌های پالایشی و پتروشیمی از جمله اجرای طرح پالایشی فراگیر سیراف با ظرفیت پالایشی 360 هزار بشکه در روز امری اجتناب ناپدیر است.
2.2. با توجه به برنامه اعلامی وزارت نفت بر اساس پیش بینی مصرف آتی انواع سوخت در کشور؛ شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران مکلف به تولید حداقل 125 میلیون لیتر در روز بنزین تا سال 1405 است.
2.3. در حال حاضر میزان تولید بنزین حداکثر 110 میلیون لیتر در روز بوده و به منظور دستیابی به هدف مورد نظر، اجرای طرح پالایش سیراف سریع ترین و بهترین گزینه است.
2.4. حداقل سرمایه گذاری طرح جهت تولید بنزین در مقایسه با خوراک نفت خام (جهت تولید 12 میلیون لیتر بنزین در روز نیاز به حدود بیش از 6 میلیارد دلار سرمایه گذاری در بخش خوراک نفت خام است در صورتی که جهت تولید همین میزان بنزین در بخش خوراک میعانات گازی نیاز به حدود 1 میلیارد دلار سرمایه گذاری است).
3. اهداف کلان و دستاوردهای ملی اجرای طرح
3.1. افزایش تولید ناخالص داخلی
3.2. امکان افزایش، حفظ و استمرار برداشت حداکثری از میادین مشترک گازی و تضمین امنیت انرژی کشور
3.3. افزایش ظرفیت پالایشی، جلوگیری از خام‌ فروشی، تکمیل زنجیره ارزش صنعت نفت و گاز و مقاوم ‌سازی اقتصاد کشور
3.4. افزایش ظرفیت خوراک گاز و مایع پتروشیمی کشور و ایفای نقش مؤثر در زمینه توسعه طرح‌های پایین‌دستی پتروشیمی و افزایش قابل ملاحظه ظرفیت خوراک ‌مایع صنایع پتروشیمی کشور
3.5. استفاده حداکثری از سوخت ملی گاز طبیعی در سبد انرژی سوخت کشور و ایجاد فرصت جایگزینی و افزایش پتانسیل صادرات فرآورده های نفتی
3.6. ایجاد فرصت‌ های شغلی پایدار به صورت مستقیم و غیرمستقیم در زمان ساخت و بهره‌برداری از طرح
3.7. استفاده از ظرفیت‌های داخلی کشور در زمینه مهندسی، ساخت و پیمانکاری
3.8. ایجاد و تقویت قدرت چانه‌زنی و قدرت دیپلماسی کشور در صادرات میعانات گازی
3.9. افزایش برداشت از میادین مشترک میان پارس‌جنوبی و قطر
4. منافع طرح ازمنظر مالکان وسرمایه ‌گذاران
4.1. برخورداری از مزایای استفاده از قانون حمایت از توسعه صنایع پایین دستی نفت خام و میعانات گازی با استفاده از سرمایه‌های مردمی از جمله تعهدات تأمین خوراک به لحاظ کمیت، کیفیت و مدت تعهد حداقل برای 20 سال، اعطای مجوز صادرات فرآورده‌های تولیدی، امکان تأمین منابع مالی از طریق صندوق توسعه ملی، تخفیف خوراک، و ... مزایای حضور در منطقه اقتصادی ویژه پارس مانند معافیت‌های مالیاتی و گمرکی
4.2. مکان‌یابی مناسب طرح جهت احداث پالایشگاه‌های سیراف به لحاظ آماده بودن زیرساخت‌های مورد نیاز، تخصیص زمین مناسب، سهولت دسترسی ارزان قیمت به خوراک میعانات گازی به دلیل نزدیکی به محل تأمین و در نتیجه کاهش هزینه‌های انتقال، دسترسی به بندر و اسکله، دسترسی به سرویس‌های جانبی مورد نیاز از جمله آب دریا، شبکه برق، گاز، دسترسی به خوراک مناسب به لحاظ کیفیت (درجه بالای API، عاری از فلزات و برش‌های سنگین)، نزدیکی به صنایع پتروشیمی
4.3. پایین بودن میزان سرمایه‌ گذاری مورد نیاز در مقایسه با پالایشگاه‌های نفت و زمان نسبتاً کوتاه اجرای طرح در صورت تأمین منابع مالی با استفاده از ظرفیت‌های قانون حمایت از توسعه صنایع پایین دستی نفت خام و میعانات گازی با استفاده از سرمایه‌های مردمی
5. منافع طرح از منظر پالایشگاه تهران
5.1. افزایش ظرفیت پالایشی (مجموعاً به ظرفیت 370 هزار بشکه در روز نفت خام و میعانات گازی) و برخورداری از مزایای انعطاف‌پذیری در خوراک پالایشی و افزایش سهم فرآورده‌های سبک باارزش و سهم بازار
5.2. تبدیل تمام خوراک به محصولات سبک و با ارزش و بدون تولید نفت کوره (افزایش 12 میلیون لیتر بنزین یورو و 5 میلیون لیتر گازوییل)
5.3. امکان صادرت کلیه فراورده‌های تولیدی بر اساس آیین‌نامه وزارت نفت
5.4. دسترسی سریع و آسان به اسکله صادراتی
5.5. برخورداری از مزایای قانون حمایت از توسعه صنایع پایین دستی نفت خام و میعانات گازی با استفاده از سرمایه‌های مردمی، با توجه به صراحت قانون و آیین نامه اجرایی مربوطه به اولویت بالای دریافت تسهیلات تأمین منابع مالی و تسهیلات تنفس خوراک صندوق توسعه ملی از سوی طرح‌های‌ ساحلی و اختصاصاً طرح پالایشی فراگیر سیراف
5.6. امکان اجرای طرح ارتقا و کاهش نفت کوره تولیدی پالایشگاه تهران در سیراف
5.7. مشکلات عدیده توسعه و اجرای طرح ارتقا و کاهش نفت کوره در تهران با توجه به مسائل زیست محیطی، امنیتی و مکانی (قرار گرفتن پالایشگاه در مجاورت منازل مسکونی و پایتخت کشور و همچنین نزدیکی آن با گسل زلزله ری و تهران)
5.8. افزایش قدرت چانه زنی و کسب مزیت رقابتی پالایشگاه و تمایز آن با توجه به زنجیره ارزش در بخش بالادستی نفت‌خام و گاز گشور توامان
5.9. استفاده بهینه ار منابع مالی شرکت
5.10. صرفه اقتصادی مناسب طرح