بزرگنمايي:

آریا جوان - خراسان / دختری 9 ساله دارم که خجالتی است. از کلاس اول دبستان متاسفانه حروف را یاد نگرفته و از درس گریزان است. از معلم‌های زیادی کمک گرفتم که به صورت خصوصی آموزش بدهند ولی اصلا حاضر نیست که درس بخواند یا چیزی را یاد بگیرد. به تازگی در یک امتحان در جواب همه سوالات نوشته که مفهوم سوال را متوجه نشدم، جواب را نمی‌دانم و ... . دختر خنگی نیست چون کارهای هنری را زود یاد می‌گیرد مثل نقاشی و آشپزی. در ضمن خیلی نامنظم است. راهنمایی کنید.
پاسخ
آن‌چه تاکنون درباره درس و مسائل تربیتی انجام داده‌اید مثل استفاده از معلم خصوصی و دعوا نتیجه‌ای نداشته و نگرانی تان از ضعف‌های درسی و بی‌مسئولیتی‌های کودک‌تان پابرجاست. وقتی روش های اعمال شده اثربخش نیست باید درنوع واکنش‌های تان در برابر مشکلات فرزند تجدید نظر کنید.
نگاه آسیب‌شناسانه داشته باشید
شما مادر محترم با یک نگاه سیستمی و آسیب‌شناسی جدی در زمینه این که چه کم و کاستی در آموزش و تربیت فرزند اعمال شده است، می‌توانید علل ناتوانی فرزند در درس و بی‌مسئولیتی وی را شناسایی کنید و آن گاه به حل اساسی مشکل فرزند بپردازید. بنابراین و براساس اطلاعات اندکی که در خصوص تحصیل فرزند شما داریم به نظر می‌رسد براساس تئوری انتخاب بیشتر از کنترل خارجی برای حل مشکل استفاده کرده‌اید و تاثیرگذار هم نبوده است که در این نوع مداخله والدین قصد تغییر رفتارهای فرزند را دارند و تحت تاثیر این نوع کنترل رابطه والد-فرزندی آشفته و تقابل همیشگی شکل می‌گیرد.
پایه اولش باید تقویت شود
فرزند شما در پایه اول که اساس و خشت اول بنای تحصیل است، حداقل‌ها را نیاموخته و به کلاس دوم و بالاتر راه یافته است و آسیب‌های این پایه ضعیف در کلاس اول همچنان ادامه دارد. حالا شما غافل هستید که خشت اول درست گذاشته نشده و با فشار و به کمک معلم خصوصی و به صورت ناقص، فرزند ظاهرا به پایان دوره ابتدایی نزدیک می‌شود اما ممکن است در دبیرستان مشکلات حادتر تحصیلی داشته باشد پس تکرار پایه اول برای این گونه دانش‌آموزان ضروری به نظر می‌رسد که تا امروز از سمت شما، اقدامی نشده است.
نگذارید فرزندتان بیشتر سرخورده شود
به دلیل پایه ضعیف تحصیلی، فرزند شما در پایه‌های بالاتر به موفقیتی دست نیافته بنابراین بیشتر سرخورده شده است و دیگر انگیزه‌ای برای ادامه تحصیل و حضور در مدرسه نخواهد داشت چون مستقیم یا غیرمستقیم و به کرات ممکن است تحقیر شده باشد و در این شرایط اشتهایی برای درس و یادگیری ندارد. بنابراین برای حل مسئله و بازسازی رابطه با فرزند ضرورت دارد به جای تلاش برای تغییر رفتار فرزند بر راه‌های ارتباطی خود با فرزند متمرکزشوید و مدیریت روابط انسانی را بیشتر تجربه کنید تا فرزند از زیر فشار، تهدید و تحقیر خارج شود. همه ما برای هر تغییری در اطرافیان باید تغییر را از خودمان شروع کنیم.
نویسنده : عبدالحسین ترابیان | کارشناس‌ارشد روان‌شناسی