آریا جوان - به این زیرنویس‌های لوس تلویزیون که ملت از صاحب‌خانه‌هایشان تشکر می‌کنند، توجه نکنید. در زمین واقعیت برخی صاحب‌خانه‌ها حتی طلب دلار از مستاجر بخت‌برگشته می‌کنند!
روزنامه جام‌جم: ‌ به این زیرنویس‌های لوس تلویزیون که ملت از صاحب‌خانه‌هایشان تشکر می‌کنند، توجه نکنید. در زمین واقعیت برخی صاحب‌خانه‌ها حتی طلب دلار از مستاجر بخت‌برگشته می‌کنند! دست چند نفر را از راه دور ببوسیم، دست آن صاحبخانه عزیز حوالی میدان خراسان را که چند روز پیش به مستاجرش گفت مگر در و دیوار خانه را خورده‌ای که من اجاره را زیاد کنم یا دست آن صاحبخانه چشم و دل سیر با‌انصاف در شهرآرا را که اصلا به مستاجرش زنگ نزده تا حرف تمدید قرارداد و احیانا افزایش کرایه را پیش بکشد، به این هوا که دل مستاجرش نلرزد.
آن دست، بوسیدن دارد که متعلق است به صاحبخانه‌ای در خیابان جویبار نارمک که مستاجرش تازگی‌ها صاحب فرزند شده و او به پاقدم این نوزاد عزیز 500 هزار تومان از اجاره کم کرده تا این پول بخورد به زخم شیرخشک و پوشک و لباس و هزار جور خرج دیگر که بچه با خودش می‌آورد. درود به شما که ما ردتان را یافتیم و درود به آدم‌هایی مثل شما که گمنامند، به آن‌هایی که منتظر مصوبه ستاد کرونا برای تعیین سقف اجاره‌بها نمانده‌اند و سقف را خودشان تعیین کرده‌اند، آن هم با متر وجدان و اخلاق.
10 روز است ستاد ملی مقابله با کرونا برای جلوگیری از انتشار ویروس و با این هدف که با هر اثاث‌کشی، ویروس از این محل به آن محل جابه‌جا نشود و در ضمن در این اوضاع تنگ اقتصاد، درد مستاجران مضاعف نشود، اعلام کرده قرارداد خانه‌های اجاره‌ای که تمدید می‌شود حداکثر باید 25 درصد بالا برود، یعنی ته‌ته‌اش، خانه‌پُرش.
10 روز است، اما عده‌ای به این مصوبه خندیده‌اند، یا نخندیده‌اند بلکه پشت چشم برایش نازک کرده‌اند و محلش نگذاشته‌اند، انگار که نیست، انگار که ستاد از برای خودش حرفی زده و بی‌جهت پا در کفش مردم کرده است. از بازار اجاره مسکن این روز‌ها خبر‌های بدی می‌رسد، آنقدر بد که سقف 25 درصدی دولت در تهران حسابی دارد زیر چکمه‌های اخبار له می‌شود.
ماجرای تمدید قرارداد‌های اجاره، ماجرای دلهره مستاجران برای شنیدن رقم‌های جدید، ابداعات عجیب و غریب برخی صاحبخانه‌ها و بالاخره تسلیم شدن خیلی‌ها در برابر برخی زیاده‌خواهی‌ها چیزی است که دنبالش کرده‌ایم، یک داستان واقعی پر آب چشم.
هیچ‌کس به 25 درصد قانع نیست
در نارمک، هفت‌تیر، پیروزی، تهرانپارس، معلم، چیتگر، پاسداران، اکباتان، پونک، قنات کوثر، هنگام، نیاوران، هروی، حتی رودهن و پردیس این روز‌ها در بر یک پاشنه می‌چرخد.
بنگاه‌های املاک تهران و حومه خودشان کلافه‌اند، کلافگی مستاجران را هم دیده‌اند، به صاحبخانه‌ها نیز تا جایی که دست‌شان رسیده تذکر داده‌اند، ولی سقف 25 درصدی افزایش اجاره خانه در 13 محله تهران و رودهن و پردیس که برای تهرانی‌ها، حومه حساب می‌شود نه تابع این سقف، که تابع سقفی است که صاحبان املاک خودشان تعریف می‌کنند؛ مثل همیشه.
مشاور املاک در نارمک دفترش را ورق می‌زند و به یک آپارتمان 85 متری می‌رسد. قیمت پارسالش 50 میلیون تومان پیش و دومیلیون و 300 هزار تومان اجاره بوده، ولی دو روز پیش صاحبخانه قیمت گذاشته 100 میلیون تومان پیش و سه میلیون و 800 هزار تومان اجاره.
دفتر مشاور دوباره ورق می‌خورد و می‌رسد به یک واحد 120 متری که سال پیش 200 میلیون تومان رهن بود و 2.5 میلیون تومان اجاره که صاحبخانه امسال 480 میلیون تومان پول پیش خواسته است.

فایلی در رایانه بنگاه محله هروی باز می‌شود و مشاور املاک می‌رسد به آپارتمانی که اطلاعاتش سه روز پیش به روز شده. قیمت این آپارتمان سال پیش 100 میلیون تومان پیش و دو میلیون تومان نقد بوده که امسال 100 میلیون سرجایش مانده، اما اجاره شده است ماهی چهار میلیون تومان.
در سه راه یاسر نیاوران، یکی از گران‌ترین نقاط تهران که قیمت‌هایش همیشه سرسام‌آور بوده یک آپارتمان 150 متری را که سال قبل با 250 میلیون تومان ودیعه و ماهی چهارمیلیون تومان اجاره داده‌اند امسال صاحبخانه برایش 350 میلیون تومان پیش و ماهی شش‌میلیون تومان اجاره خواسته و همین باعث چالش میان او و مستاجر شده است.
صاحبخانه‌ای در تهرانپارس همین دیروز از مستاجرش خواسته 60 میلیون تومان روی پول‌پیش بگذارد و اجاره را 500 هزارتومان زیاد کند تا آنچه که مستاجر می‌دهد صد میلیون تومان پیش بعلاوه 3.5 میلیون تومان اجاره بشود.
یک آپارتمان 50 متری در محله معلم را گذاشته‌اند صد میلیون تومان با سه میلیون تومان اجاره که ودیعه‌اش نسبت به پارسال 30 میلیون تومان و اجاره‌اش یک میلیون و 200‌هزار تومان بیشتر است. در چیتگر آپارتمانی نقلی است که صد میلیون تومان پول‌پیش و یک‌میلیون تومان اجاره‌اش را زیاد کرده‌اند و در اکباتان، آپارتمانی 60 متری است که پول‌پیش‌اش 250 میلیون تومان و اجاره‌اش 2.5 میلیون تومان است که هر دو نسبت به پارسال بیش‌از 60 درصد بالا رفته است.
صاحبخانه‌ای که در پونک 40 میلیون تومان روی پول‌پیش و یک میلیون تومان روی اجاره گذاشته، صاحبخانه‌ای که درخیابان هنگام اجاره دو میلیون تومانی را سه میلیون کرده و صاحبخانه‌ای که در قنات کوثر 30 میلیون روی مبلغ رهن و 500 هزارتومان روی مبلغ اجاره گذاشته و هیچ‌کدام نیز به تذکر بنگاهی‌ها توجه نکرده‌اند همه این کار‌ها را درست بعد از مصوبه ستاد کرونا و تعیین سقف 25 درصدی کرده‌اند.
دندان تیز طمع
ماجرای برخی بی‌انصافی‌ها در اجاره دادن املاک، داستان دندان‌گردی برخی صاحبخانه‌ها در این اوضاع بد کرونایی و حکایت مستاجرانی که زیر این همه فشار مستاصل شده‌اند و دست‌شان به جایی بند نیست، اما با برخی خواسته‌های عجیب وغریب صاحبخانه‌ها تکمیل می‌شود.
صاحبخانه‌ای در خیابان پیروزی تهران در هفته‌ای که گذشت و دقیقا روز‌های بعد از مصوبه ستاد کرونا بود سه بار با مستاجرش تماس گرفت. بار اول 600 هزارتومان گذاشت روی اجاره، دو روز بعد این مبلغ را کرد یک میلیون تومان و دیروز یک کلام گفت اجاره باید 1.5 میلیون تومان زیاد شود.
طرفه‌تر از این اقدام، اما شگرد صاحبخانه‌ای در خیابان شریعتی است که اجاره را صد‌درصد بالا برده، ولی از مستاجرش خواسته تاریخ تمدید اجاره‌نامه را برای قبل از ماه تیر بنویسند با این هدف که اگر مستاجر خواست به شورای حل اختلاف برود، اگر روزی دلش خواست شکایتی تنظیم کند و اگر زمانی به پشت‌گرمی مصوبه ستاد کرونا خواست اجاره را فقط 25 درصد بالا ببرد و زیربار 75 درصد بقیه نرود، هیچ مدرکی نداشته باشد.
تیزترین دندان طمعی که ما توانستیم پیدا کنیم، اما مربوط است به یک صاحبخانه در خیابان مفتح تهران در یک محله عمدتا تجاری که البته در مرکز شهر بودن و دسترسی‌هایش مزیت خوبی است. مستاجر یکی از خانه‌های این خیابان به ما می‌گوید 200 میلیون تومان پول‌پیش داده و هر ماه 1.5 میلیون تومان اجاره می‌دهد، ولی حالا که باید قرارداد را تمدید کند صاحبخانه 150 میلیون تومان پول‌پیش اضافه خواسته بعلاوه 1.5 میلیون تومان اجاره بیشتر که مستاجر بینوا باید به یورو یا دلار بپردازد. صاحبخانه برایش مهم نیست ارز چقدر نوسان دارد و مستاجر چطور هر ماه باید هول و ولای خرید ارز داشته باشد؛ او یک کلام است و فقط ارز می‌خواهد.
حکم تخلیه می‌گیرند

مصوبه ستاد ملی کرونا می‌گوید خواستن عذر مستاجر به گناه نداشتن پول بیشتر ممنوع، همچنین می‌گوید افزایش اجاره فقط تا سقف تعیین شده، همین‌طور می‌گوید مستاجر تنگدست بدون هراس باید در همان خانه‌ای که هست بماند و از جایش جم نخورد تا سه ماه بعد از پایان کرونا و سفید شدن اوضاع.
مصوبه این‌ها را می‌گوید، ولی فقط می‌گوید و خبری از نظارت نیست. پیگیری‌های ما نشان می‌دهد در برخی نقاط، درست در روز‌های پس از این مصوبه، صاحبخانه‌هایی بوده‌اند که توانسته‌اند حکم تخلیه بگیرند، آپارتمان‌شان را خالی کنند و دنبال مستاجر جدید با نرخ دلخواه باشند. مشاور املاکی در رودهن که به ما اطلاعات می‌داد، گفت در این هفته یک نفر اثاث مستاجرش را بیرون ریخت و این خانواده حالا با اسباب و اثاثیه‌شان آواره این کنج و آن کنج است. او می‌گوید در رودهن صاحبخانه‌ها زیاد حکم تخلیه می‌گیرند که چند‌تایی‌اش را خود او شاهد بوده و درهمین چند روزه اتفاق افتاده است. پوزخند برخی صاحبخانه‌ها به سقف دولتی افزایش اجاره خانه آن‌قدر جدی است که باید گفت طنزتلخ این روزهاست، به قدری تلخ که دست مستاجران را در پوست گردو گذاشته و از مصوبه ستاد یک تماشاچی ساخته.