بزرگنمايي:

آریا جوان - بازخوانی هنر مهتاب نوروزی بانوی سوزن‌دوز به بهانه سالروز آسمانی شدنش، بازخوانی سرنوشت هنرمندان بسیاری است که امروز حتی نمی‌توان رد پای آثار و مخلوقات آن‌ها را در موزه‌ها جستجو کرد.

سرویس مد و لباس هنرآنلاین: مهتاب نوروزی به تاریخ 20 دی‌ماه 1312 در روستای بمپور قاسم‌آباد در استان سیستان و بلوچستان دیده به جهان گشود و 24 تیرماه 1391، چشم از جهان فروبست.
بدون ‌شک سوزن‌دوزی امروز بلوچ، هویت خود را مدیون و مرهون هنر مهتاب می‌داند. آنجا که او بالغ ‌بر50 سال و به تعلیم مادر، روی پارچه‌ها، نقش بلوچ زد و علاوه بر این، در پریواردوزی، سیاه‌دوزی، آینه‌دوزی، سکه‌دوزی و رودوزی نیز در منطقه سیستان و بلوچستان سرآمد شد و اغلب دختران این خطه از هنر و دانش او بهره‌مند شدند.
از افتخارات مهتاب نوروزی می‌توان به نشان درجه‌ یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تقدیر از او و سیزده هنرمند دیگر در سال 1386 توسط فرهنگستان هنر اشاره کرد و البته عمر او برای دریافت مهر اصالت از یونسکو قد نداد.
بازخوانی هنر مهتاب نوروزی، بانوی سوزن‌دوزِ شهیر به بهانه سالروز آسمانی شدنش، بازخوانی سرنوشت هنرمندان بسیاری است که امروز حتی نمی‌توان رد پای آثار و مخلوقات آن‌ها را در موزه‌های ایران و جهان جستجو کرد.
هنر بی‌بدیل مهتاب، برگی از فرهنگ و تاریخ تمدن ایران است که بر تارک پارچه و پوشش مردمان نه‌فقط ایران که در برهه‌ای از تاریخ به شکل جهانی به منصه ظهور درآمد اما به دلیل بی‌درایتی‌ها، امروز جز کاخ‌موزه‌های سعدآباد و نیاوران، فضای دیگری را نمی‌توان یافت که از مسیر آن، با هنر این هنرمند بی‌نظیر و بسیاری دیگر از رفتگان خاطره‌بازی کرد.
بماند که در گذر از تمامی سال‌های از یاد رفته، یک سال و اندی پیش و به همت معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و پس از سال‌ها غفلت از گنجینه ارزشمندی چون مهتاب نوروزی، نشانی با عنوان "نشان مهتاب" رونمایی و گامی هرچند کوچک در مسیر زنده نگه‌داشتن نام این هنرمند معاصر ایرانی برداشته شد. هرچند به زعم منطق، نشان مهتاب را همچنان باید از کوچه‌پس‌کوچه‌های دورافتاده‌ترین روستاها در دومین استان پهناور سرزمینمان جستجو کرد.
نشان مهتاب را امروز باید در محرومیت مردمان سرزمینی جست که دیگر نه سوی چشمی برای سوزن زدن دارند نه چشم امیدی به دیده شدن. نشان به آن نشان که وقتی به دهه‌ها تلاش او در آخرین سال‌های عمر هنرمندانه‌اش، حقوق بازنشستگی و بیمه‌ تعلق گرفت، او به دلیل کهولت سن و کم بینایی دیگر قادر به سوزن‌دوزی نبود.