بزرگنمايي:

آریا جوان - روزنامه گل / قطعا یحیی گل‌محمدی انتظارش را نداشت بعد از تحمل اولین شکست داخلی، با چنین حجمی از انتقاد و بدبینی مواجه شود. پرسپولیس قهرمان لیگ برتر شده، مسابقاتش تشریفاتی است و شب بازی با ذوب‌آهن هم مراسم اهدای جام برگزار شد، اما هیچکدام از اینها باعث نشد یحیی قسر در برود. مطالب، کامنت‌ها و تحلیل‌های زیادی در مورد این شکست منتشر شد و حتی کار به جایی کشید که یک خبرگزاری تیتر زد: «آیا یحیی به درد پرسپولیس می‌خورد؟»
شاید سرمربی پرسپولیس از این واکنش‌ها یکه خورده باشد، اما اتفاقا هیچ کجای این داستان آنقدرها عجیب نبود. یحیی اگر باهوش باشد، باید این اتمسفر را مشتی از خروار بداند و انتظار روزهای سخت‌تر را بکشد. او پرسپولیس را در قله تحویل گرفته و چنین میراثی غیر از تمام شیرینی‌هایش، کلی دشواری دارد. همیشه حفظ موفقیت از کسب آن سخت‌تر است. حالا در نظر بگیرید که برخی کارشناسان نقش گل‌محمدی را در قهرمانی لیگ چندان پررنگ نمی‌بینند و منتظرند تیم واقعی او را فصل آینده ببینند. یحیی باید از همین برخوردهای بعد از بازی با ذوب‌آهن آموخته باشد که در پرسپولیس هیچ مماشاتی با او نخواهد شد. بنابراین فرصتی برای سهل‌انگاری وجود ندارد. برای باقی ماندن در حاشیه امنیت، او باید بهترین تیم ممکن را ببندد، با چنگ و دندان برای حفظ نفرات کلیدی و جذب مهره‌های کارآمد تلاش کند و بیشترین امکانات ممکن را برای آماده‌سازی پرسپولیس در فصل آینده و مخصوصا مسابقات لیگ قهرمانان آسیا به دست بیاورد.
رسم جایگزینی با برنده این است که افکار عمومی بردها را به نام مربی قبلی و باخت‌ها را به اسم مربی فعلی می‌نویسند. فرهاد مجیدی هم بعد از گرفتن جای استراماچونی طعم این واقعیت تلخ را چشید. یحیی امسال تیمی را تحویل گرفت که با برانکو و کالدرون موفق بود. اتفاقا خود کالدرون هم بعد از اولین شکست‌هایش به شدت مورد ملامت قرار گرفت و تنها زمانی شرایط به سودش تغییر کرد که توانست امضای خودش را پای عملکرد تیم بیندازد. یحیی هم باید سخت بجنگد تا تیم خودش را بسازد؛ تیمی کمتر شبیه جمعه ملال‌آور گذشته. نه؛ پرسپولیس جای شوخی نیست.