بزرگنمايي:

آریا جوان - جهان / دکتر محمدحسین رجبی دوانی، پژوهشگر تاریخ اسلام پیرامون اثبات وجودی حضرت رقیه (س)، اظهار داشت: استناد افرادی که قائل به وجود حضرت رقیه (س) هستند، به کتاب‌هایی می‌باشد که در ارتباط با انساب اهل بیت (ع) نوشته شده و برخی از این کتاب‌ها مثل «لباب الأنساب» نوشته ابن فُندُق بیهقی، «مطالب السئول فی مناقب آل الرسول» نوشته کمال الدین محمد بن طلحه الشافعی و «مناقب ابن شهر آشوب» برای امام حسین (ع) سه یا چهار دختر ذکر کردند؛ لذا با توجه به اینکه در برخی از مقاتل به نام رقیه (س) در کلام امام حسین (ع) اشاره شده، این افراد بر این باورند که این دختر وجود داشته و بنده هم با توجه به شواهد و قرائن موجود اگرچه اثبات صد درصدی وجود ایشان از نظر علمی سخت است، ولی بر این باور هستم که دلایل برای وجود حضرت رقیه (س) قوی‌تر از دلایل نبود ایشان است و امام حسین (ع) دختری خردسال داشتند که در واقعه کربلا همراه ایشان بوده و در شام هم از دنیا رفته است.
این مورخ و پژوهشگر تاریخ اسلام در پاسخ به این سوال که حضرت رقیه (س) چه نقشی پس از حادثه کربلا و قیام عاشورا داشتند، گفت: نقلی که در قدیمی‌ترین منبع در ارتباط با شهادت ایشان آمده از «کامل بهائی» نوشته عمادالدین طبری شیعی است که ایشان در قرن هفتم بوده و با سیدبن‌طاووس هم عصر بوده است. البته ایشان از کتابی به نام «حاویه» که به گفته مرحوم شیخ عباس قمی از کتاب‌هایی بوده که صاحب «کامل بهائی» در اختیار داشته و بعد‌ها از بین رفته، داستان شهادت آن حضرت را آورده است. در این کتاب آمده حضرت رقیه (س) در هنگام اسارت در شام، بهانه پدر را گرفتند و به سبب سن کم ایشان بزرگتر‌ها شهادت امام را از او پنهان کرده بودند و وقتی یزید متوجه این ماجرا می‌شود، برای آرام کردن ایشان دستور می‌دهد که سر مطهر امام حسین (ع) را مقابل او قرار دهند که ایشان با دیدن سر مقدس پدر، جان به جان آفرین تسلیم می‌کنند.
دکتر رجبی دوانی پیرامون تاثیر شهادت حضرت رقیه (س) بر فضای شهر شام تشریح کرد: اگر این داستان را بپذیریم باید گفت که این موضوع در عزاداری‌های اهل بیت (ع) در هنگام اسارت در شهر شام تاثیر گذار بوده، چرا که در ایامی که این شخصیت‌های بزرگوار اسیر در شام بودند مجلس عزای امام حسین (ع) برپا شده و برپایی چنین مجلسی در مرکز حکومت بنی امیه آنقدر تاثیرگذار بوده که حتی زنان دربار و زن خود یزید هم در آن حضور داشتند و قطعا در شهادت حضرت رقیه (س) نیز جلوه‌گر بوده که نشان دهنده مظلومیت اهل بیت (ع) است. اینکه برای آرام نمودن فرزندی سر مطهر پدرش را مقابل او قرار می‌دهند خود این موضوع جنایت بسیار بزرگی است و شهادت حضرت رقیه (س) باعث افشای عمق جنایت یزید شد چراکه دیگر نمی‌توانست از برگزاری مراسم عزای اهل بیت اسیر در شام جلوگیری کند.
وی ضمن اشاره به وقایعی که در شام برای اهل بیت (ع) رخ داد، پیرامون مدت حضور اهل بیت در این شهر گفت: از همان روز اول استقرار اسرا در شهر شام، مجلس عزا برپا شد و برگزاری این مجلس باعث بی آبرویی بیشتر یزید شده و شهادت دختر خردسال امام حسین (ع) هم عاملی بوده که احساسات اهل بیت بیشتر جریحه دار شود و سایرین هم با حضور در آن مجالس با اهل بیت همدردی کنند. با وجود اینکه قدرت در دست یزید بوده و خیلی راحت می‌توانسته مانع برگزاری این مجالس شود، اما شهادت حضرت رقیه (س) موجب شد که نتواند جلوی برپایی این مجالس را بگیرد و قطعا این موضوع در مجالس عزاداری که برای امام حسین (ع) در شهر شام برگزار می‌شده تاثیر گذار بوده و باعث افشای بیشتر جنایات یزید و بی آبرویی او در آنجا شده است. برخلاف تصورات و برخی نقل‌های غلط که گفته می‌شود اسرا مدت زیادی در شام بودند، بنده به اعتبار برخی شواهد و قرائن معتقدم که شاید بیش از یک هفته یزید نتوانسته این بزرگواران را در شام نگه دارد چرا که هر روز مجلس عزایی برپا می‌شده و این باعث بی اعتباری یزید بوده است.
این مورخ و پژوهشگر تاریخ اسلام درباره توهین و جسارت به خاندان اهل‌بیت (ع) در شهر شام تصریح کرد: هنگام ورود اهل بیت به شهر شام از دروازه ورودی شهر تا میدان مرکزی شهر به این بزرگواران جسارت‌ها شد و آل الله اسیر را در جایی قرار دادند که بردگان را به نمایش می‌گذاشتند و حتی هنگام ورود به مجلس یزید، سر مقدس امام حسین (ع) را مقابل یزید قرار داده بودند و به آن سر مطهر جسارت می‌کرد. این‌ها صحنه‌های بسیار درد آور و حزن انگیز برای اهل بیت بوده، اما با سخنرانی توپنده و کوبنده حضرت زینب (س) و بعد امام سجاد (ع)، یزید مجبور می‌شود که برای حفظ ظاهر هم که شده این بزرگواران را از آن حالت دربند و اسارت بیرون آورده و به ظاهر یک ملاطفت‌هایی را داشته باشد. البته آن قول منسوب به امام سجاد (ع) که وقتی از حضرت پرسیدند در سفر کربلا، سخت‌ترین مصیبت‌های شما کجا بود، سه بار فرمودند: «الشام، الشام، الشام» از اعتبار تحقیقی برخوردار نیست و بنده معتقدم که بدترین دوره‌ای که به اهل بیت در اسارت گذشت در کوفه و مقابل ابن زیاد بوده است.
وی در پایان با بیان اینکه یزید در راستای کنترل افکار عمومی مجبور شد تا از فشار‌ها بر اهل بیت (ع) بکاهد، تشریح کرد: یزید در عین اینکه بالاترین مقام غاصب در حکومت مسلمانان بود به سبب مهمان‌هایی که از کشور‌های اطراف دعوت کرده بود و به خاطر وجهه‌ای که برای خودش در شهر شام به هم زده بود وقتی با افشاگری‌های امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) مواجه شد به دلیل اینکه اعتبار خود را به شدت در خطر می‌دید مجبور شد از فشار‌ها بر اهل بیت (ع) بکاهد.