بزرگنمايي:

آریا جوان - بیتوته / ازار خیابانی بعنوان مصداقی از خشونت علیه زنان، آسیب‎های متعددی را بر شخص، خانواده و جامعه به بار می آورد. آزار اذیت خیابانی شامل حرکات، اظهار نظرها و رفتار هایی است که در فضای عمومی و بدون رضایت شخص مورد ازار انجام می شود . این اتفاق برای هرکسی امکان دارد رخ دهد، علاوه بر جنسیت و سن و جنبه های دیگر از هویت هر شخص، گرایش جنسی، نژاد و قومیت هم اثر دارد.
رفتارهای آزار و اذیت خیابانی:
بعضی از این رفتار ها شامل:
- نظرات، درخواست ها و خواسته ها
- چشمک زدن
- دنبال کردن یا پیگیری کردن 
- حمله به فرد یا بستن راه
- تقاضای مداوم برای نام، شماره و اطلاعات دیگر
- خودارضایی عمومی و لمس کردن
- اهانت و حقیرشمردن هویت جنسی فردی
- رفتار های نژاد پرستانه
- نظر دادن در مورد ظاهر فیزیکی مانند بدن شخص یا لباس
- نمایش عکس های پورنوگرافی بدون رضایت
- عکس گرفتن بدون رضایت از فرد
- سوت زدن 
نحوه برخورد با مزاحم خیابانی
- حفظ خونسردی
- پرهیز از دشنام گویی و پرخاشگری
- التماس نکنید
- مزاحم را با « تهدید» تحریک نکنید
با مزاحمت خیابانی چگونه برخورد کنیم؟
هنگامی که در منشور حقوق شهروندی روحانی تنها یک ماده در خصوص امنیت اجتماعی وجود دارد ، معلوم می شود امنیت اجتماعی شهروندان مورد توجه دولت نیست. بنابراین یکی از راه هایی که میتواند سبب کاهش مزاحمت های خیابانی علیه زنان شود این است که افزایش امنیت اجتماعی و روانی زنان مورد توجه دولتمردان و دولت زنان باشد.
کاهش مزاحمت های خیابانی علیه زنان
فضاهای شهری برای زنان امن شود
مکان هایی بی دفاع و خلوت باید به وسیله مسوولان شهری با تمهیداتی که می اندیشند برای زنان امن شوند. به عنوان مثال با استفاده از نور، کوچه یا خیابان های تاریک روشن تر شوند یا مدارس دخترانه در اماکن پرتردد باشند.
تصاویر اشتباه از ازار خیابانی
بعضی نوجوانان و جوانان مزاحم، این عمل را نوعی تسلط و قدرت مردانه می‎دانند و آنرا از ویژگی های دوره جوانی می‎شمارند و گاه این عمل را صرفاً نوعی تفنّن و تفریح و سرگرمی قابل دسترس تلقی می‎کنند. آن ها این تصاویر اشتباه را برای توجیه رفتار خویش که در واقع از انگیزه‎های دیگری برانگیخته شده است، به کار می‎برند.
سکوت نکنید
یکی از زمینه‎های ایجاد و تشدید آزارهای خیابانی، پنهان کردن مزاحمت‎ها از ناحیه شخص بزه دیده است. گاه بعضی زنان که در خیابان، پارک، محیط اموزشی و مجامع عمومی دیگر مورد تعرض و ازار قرار می گیرند، به علت بعضی مسایل فرهنگی، از جمله ترس از حیثیت و آبرو خویش، آنرا پنهان نموده و به اطلاع خانواده و مراجع قضایی نمی‎رسانند. این پدیده، جسارت مزاحمین را در تکرار ازار به دنبال دارد.
یکی از زمینه‎های پنهان مزاحمت، این دیدگاه عرفی است که تمام زنان ازار دیده زمینه سودجوئی مزاحمان را فراهم می‎کنند و کوتاهی‎ها و تقصیرها متوجه آن ها است.
بنظر می‎رسد این پیش‎فرض فرهنگی متاثر از سابقه فرهنگی و سنتی است. برای این که در زمان گذشته مزاحمت‎ها متوجه کسانی بود که خود زمینه بزهکاری را ایجاد می‎کردند، ولی امروزه مسئله تغییر نموده است. خطر مزاحمت، به بانوان با حجاب جامعه هم منتقل نموده است.