آریا جوان - فارس /«کارل هاینریش مارکس» آلمانی بود و در انگلستان زندگی می‌کرد و یک نظریه داشت برای آن‌که نظام سرمایه‌داری را از بین ببرد و کاری کند که درنهایت کارگران، مالک ابزار تولید مثلا کارخانه و دستگاه‌هایش باشند و کمونیسم و مالکیت اشتراکی حاکم شود. در‌واقع می گفت کارگران باید طبقه حاکم باشند نه سرمایه‌داران که افراد جامعه را به کارگری می‌گیرند.
ایده جذابی به‌نظر می‌رسید و خودش پیش‌بینی می‌کرد این ایده که نامش «مارکسیسم» بود در انگلستان عملی شود؛ آن‌موقع انقلاب صنعتی از انگلستان شروع شده بود و این کشور پر از کارگر بود. اما انگلیسی‌ها ایده مارکس را نادقیق و ناممکن ارزیابی کردند و آلمان و باقی کشورهای صنعتی اروپا نیز اصلا طرف این روش انقلابی و بلاتکلیف نرفتند. در عوض ساکنان روسیه تزاری که از فساد و بی‌عدالتی تاریخی تزارها به تنگ آمده بودند از ایده مارکس استقبال کردند. آقای اولیانوف هم که بعدها به لنین معروف شد ایده مارکس را برداشت و بومی‌سازی کرد تا در جامعه کشاورزی روسیه قابل‌اجرا باشد. لنین یکی از نام‌های مستعار «ولادیمیر ایلیچ اولیانوف» در دوره مبارزه با حکومت تزاری بود و این‌طوری بود که در روسیه مارکسیسم تبدیل شد به «لنینیسم».

«لنین» پس از تحمل مشقات فراوان و پس از مبارزه طولانی همراه با حبس و تبعید و فرار بالاخره بر حکومت تزاری غلبه کرد
مساوات باشد و طبقه نباشد
سال 1917 میلادی و در میانه جنگ جهانی اول که تزار مدام در همه جبهه‌ها شکست می‌خورد، روس‌ها علیه تزار انقلاب کردند و پس از کشمکش‌های سیاسی فراوان بالاخره لنین آمد جای تزار و اسم حکومت هم شد شوروی. وضعیت بهتر شد؟ خیر. فقط حاکمان و شعارها و قوانین تغییر کرد و قوانین سخت‌تر هم شد. البته مقدار زیادی اصطلاحات و عبارات سخت هم وارد ادبیات سیاسی جهان شد که خلاصه‌اش این می‌شود که شوروی می‌خواست یک کشور سوسیالیست باشد؛ یعنی جامعه‌گرا.

استالین در مبارزه علیه حکومت تزاری، دوست و همراه لنین بود و بعد جانشین او شد
در حکومت شوروی قرار بود مال دنیا برای همه مردم باشد و مساوات و عدالت باشد و طبقه نباشد و خلاصه صلح و صفا باشد. معلوم است که همه این‌ها در آن روزگار روسیه قابل اجرا نبود و هیچ‌وقت هم به نتیجه نرسید. لنین خودش هم می‌دانست که کار به این آسانی‌ها نیست و گفته بود:«حکومت شوراها طلسم جادو و اعجازکننده نیست و نمی‌تواند با یک حرکت دست تمام نقایص گذشته، بی‌سوادی، عقب‌ماندگی فرهنگی و ویرانی‌های جنگ وحشیانه را بازسازی و چپاول‌گری‌های سرمایه‌داری را جبران کند. اما شرایطی را فراهم آورده است که بتوانیم به سوسیالیسم دست‌یابیم. سوسیالیسم به کسانی که در گذشته مظلوم واقع‌شده‌اند، امکان می‌دهد تا برخیزند و مدیریت تولید را هرچه بیشتر و وسیع‌تر به دست گیرند.»

«جعفر پیشه‌وری» در سال 1324 شمسی با الگوبرداری از حکومت سوسیالیستی شوروی در آذربایجان ایران حکومتی تشکیل داد که یک سال بیشتر دوام نداشت
شتر گاو پلنگ!
حکومت شوروی که خدا را قبول نداشت با مذهب جنگ داشت و همین موضوع به محبوبیتش میان مردم جهان لطمه می‌زد. این نوع حکومت مشکلات دیگری هم داشت و در واقع شوروی سوسیالیستی، کمونیستی، بلشویکی، مارکسیستی، ماتریالیستی و لنینیستی که دولت رسمی و طبقه و پلیس مخفی و زندان و دادگاه هم داشت یک «شتر گاو پلنگ» کامل بود که برای برابری و مساوات فقط شعار می‌داد و بعد هم که استالین آمد و هیچی!

لنین در جنگ جهانی اول نیروهای روس را از ایران بیرون کشید ولی استالین در جنگ جهانی دوم دوباره با نیروهای شوروی ایران را اشغال کرد
عاقبت چه شد؟
شوروی حدود 70 سال دوام آورد و در جنگ جهانی دوم حضور داشت و در تقابل با آمریکا جنگ سرد را راه انداخت و در دنیا برای خودش یارگیری کرد و در سیاست کشورهای دیگر دخالت و اشغال‌گری کرد و به مردم خودش هم ستم کرد و فقط دلش خوش بود که ابرقدرت نظامی جهان است تا این‌که آخرسر در سال 1991 میلادی همه واقعا به این نتیجه رسیدند که دیگر بس است. تاوان بزرگی هم پرداخت شد؛ اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید و کشور تاریخی روسیه و امپراتوری بزرگش تجزیه شد. هیچی به هیچی!

لنین در روزهای پایانی عمر
لنین هنوز هست!
لنین چه شد؟ در 54 سالگی به دلیل عوارض ناشی از سکته مغزی و مشکلات عروقی مُرد و جسدش را مومیایی کردند و در آرامگاه لنین در میدان سرخ مسکو گذاشتند که هنوز هم همان جاست. چند بار هم می‌خواستند جسد را دفن کنند که مخالفت شد و جالب این‌که لنین در روسیه همچنان محبوب است و جسد مومیایی‌اش هم هر روز بازدید عمومی دارد.

جسد مومیایی شده لنین در آرامگاه اختصاصی در میدان سرخ مسکو