چاپ

آریا جوان - در دهه 1930 حدود 1.8 میلیون نفر از مکزیکی تبارهایی که اکثر آنها متولد آمریکا بودند تحت فشار شدید مقامات دولتی ایالات متحده قرار داشتند.

این روزها بحث مشکل مهاجرانی که از مکزیک به ایالات متحده وارد می شوند بسیار داغ است. مهاجرانی که دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده به شدت با آنان مشکل دارد. اما شاید بسیاری از افراد مطلع نباشند که در دهه 1930 نیز حدود 1.8 میلیون نفر از مکزیکی تبارهایی که اکثر آنها متولد آمریکا بودند تحت فشار شدید مقامات دولتی ایالات متحده قرار داشتند.
در دهه 1930، اداره بهزیستی لس آنجلس تصمیم به اعزام بیماران مکزیکی تبار به بیمارستان های مکزیک گرفت. این اقدام صحنه هایی فجیع ثبت کرد. برای مثال یکی از بیماران که زنی جذامی بود دقیقا پس از خروج از مرز و در ایستگاه مرزی جان باخت.
بسیاری از بیماران رانده شده از ایالات متحده، مبتلا به سل، فلج، بیماریهای روانی یا مشکلات مربوط به سالخوردگی بودند. نگاهی به تاریخ نشان می‌دهد این اقدام دقیقاً همزمان با رکود اقتصادی شدید در ایالات متحده رخ داد. به مرور زمان نه تنها بیماران، بلکه همه افراد با تبار مکزیکی رانده می شدند. براساس تحقیقات انجام شده توسط جوزف دان ، سناتور پیشین ایالت کالیفرنیا ، دولت ها و مقامات محلی حداقل 1.8 میلیون نفر را به مکزیک تبعید کردند. تخمین ها نشان می‌دهد که حدود 60 درصد از این افراد در حقیقت شهروندان آمریکایی بوده اند که بسیاری از آنها در ایالات متحده از نسل اول مهاجران متولد شده بودند. بنابراین برای این شهروندان بحث بازگشت به وطن مطرح نبوده بلکه رفتار دولت با آنها به شکلی بوده که گویی آنها از کشورشان تبعید شده اند.
منطق این حملات و تبعیدها یا مهاجرت های اجباری این بود که مهاجران مکزیکی ظاهراً از منابع و مشاغلی استفاده می کردند که در دوران رکود باعث بیکاری سفیدپوستان آمریکایی شده بود. این تبعیدها نه تنها در ایالت های مرزی مانند کالیفرنیا و تگزاس بلکه در جاهایی مانند میشیگان، کلرادو، ایلینویز، اوهایو و نیویورک اتفاق افتاد. در سال 2003 ، یک شهروند متولد دیترویت به نام خوزه لوپز در برابر کمیته قانونگذاری در کالیفرنیا درباره اعزام اجباری خانواده خود با اجبار و رعب و وحشت به میکوآکان، ایالت در غرب مکزیک شهادت داد.

وی گفت: "من تنها پنج سال داشتم که مجبور شدیم جابجا شویم. من به شدت بیمار بودم و حتی نمی توانستم نفس بکشم. پس از فوت پدر و مادر و یک برادرم در مکزیک بالاخره من و خواهران و برادرانم موفق به بازگشت به ایالات متحده در سال 1945 شدیم. ما بسیار خوش شانس بودیم اما بسیاری دیگر مثل ما خوش شانس نبودند."
این حملات خانواده ها و جوامع مکزیکی تبار ایالات متحده را از هم پاشید و باعث آسیب هایی ماندگار برای آمریکایی های مکزیکی تباری شد که همچنان در ایالات متحده بودند. سناتور سابق ایالت کالیفرنیا، مارتا ام اسوتاکیا گفته است که در دوران کودکی خود در شرق لس آنجلس شاهد ترس شدید پدربزرگ مهاجر خود از تبعید بوده و بارها دیده که پدربزرگش از ترس تبعید حتی تا سوپرمارکت محل نیز نمی رفت یا حتما با دیگران می رفت تا ناگهان دستگیر نشود.
کوین آر. جانسون، استاد حقوق عمومی و مطالعات حوزه مهاجرت در دانشگاه کالیفرنیا می گوید: "یکی از موضوعات مهم درباره تبعید شهروندان مکزیکی تبار در دهه 1930 این است که اگرچه اساس تبعید شهروندان رسمی جرم محسوب می شده است، اما هیچ قانون رسمی مانع از این اقدام نمی شده. به عبارتی دقیق تر یک نقص قانونی وجود داشته است."
دولت ها و افسران محلی که آگاهی چندانی از حقوق مهاجران نداشتند، مردم را دستگیر می کردند و آنها را به زور سوار کامیون ها، اتوبوس ها یا قطارهایی به مقصد مکزیک می کردند، آن همصرف نظر از اینکه آنها به عنوان مهاجران مستقل یا حتی شهروندان بومی ثبت شده بودند. نیروهای دولتی به سن و سال افراد نیز رحم نمی کردند و از کودکان تا بزرگسالان را دستگیر می کردند. نیروهای دولتی غالباً به مکانهای عمومی حمله می کردند و در این مکانها افراد را غافلگیر می کردند. برای مثال در سال 1931 در جریان یک حمله گسترده در لس آنجلس بیش از 400 نفر را در یک پارک عمومی دستگیر و به مکزیک تبعید شدند.

جالب است که گرچه این تبعید گسترده با هدف ارتقاء سطح اقتصاد و اشتغال زایی برای کارگران سفیدپوست انجام شد، اما اقتصاددانان مدرن که اتفاقات رخ داده در دهه 1930 را مطالعه کرده اند معتقدند که این حملات باعث تقویت اقتصاد محلی نشده است.
این ماجراها حتی به هربرت هوور رئیس جمهور ایالات متحده هم کمکی نکرد تا محبوب شود و او در سال 1932 پیروزی دوم در انتخابا را از دست داد زیرا رأی دهندگان او را به خاطر رکود اقتصادی مداوم مقصر دانستند. با این وجود روند اخراج مهاجران همچنان در زمان رئیس جمهور بعدی ایالات متحده؛ فرانکلین دلانو روزولت ، ادامه داشت تا این که جنگ جهانی شروع شد. علت توقف اخراج مکزیکی ها در زمان جنگ جهانی این بود که ایالات متحده در این دوره به نیروی کار زمان جنگ نیاز داشت.