چاپ

آریا جوان - خراسان / نکاتی درباره رسم عجیب و ناراحت‌کننده «ساتی» در هند که سال 1829 میلادی و در چنین روزی ممنوع شد
داکشایانی، نمادی از یک بانوی خوشبخت در زندگی‌مشترک در آیین هندو است. زنان هندو هنوز هم برای خوشحال کردن او، دست به کارهای زیادی می‌زنند و طول عمر شوهران‌شان را از وی طلب می‌کنند. ظاهرا در هند باستان، او که نتوانسته بدخویی پدرش «داکشا» را با شوهرش تاب بیاورد، خود را در آتش سوزانده و از آن پس ساتی(زن راستین یا زن وفادار) لقب گرفته است. در آیین ساتی، بیوه مرد مرده به طور دلخواه یا از سر جبر در کنار جنازه شوهرش می خوابد و همراه با او می سوزد. این آیین دست کم از 700 سال پیش در میان هندوها رسم بوده است. در خور ذکر است این آیین در سال 1829 میلادی و در چین روزی، ممنوع شد اما هنوز و هرازچندگاهی خبرهایی از انجام این رسم در بعضی روستاهای هند به گوش می‌رسد.
انجام ساتی، بیشتر داوطلبانه بوده است!
جالب است بدانید طبق منابع تاریخی، هرچند بیشتر ساتی‌ها به صورت داوطلبانه انجام می شد اما فشارهای خانوادگی و اجتماعی، به اجبار زن‌ها را به شرکت مثلا داوطلبانه در این مراسم و انجام این رسم وا می‌داشت. در آن زمان رسم ساتی هم در بین زنان عادی و هم در بین زنان اشرافی رایج بود و یک آیین مهم اجتماعی محسوب می شد که انجام ندادنش، باعث بدنامی یک خاندان و قبیله می شد. سال‌ها بعد با به قدرت رسیدن فرمانروایان مسلمان در هند، ساتی نمادین به وجود آمد که در این مراسم زن بیوه در کنار شوهر مرده خود زانو می‌زد و کلماتی را که نشانه وفاداری اوست بر زبان می‌آورد، بدون این که مجبور به سوزاندن خود باشد اما باز هم در بسیاری از مناطق هند، این رسم به همان شیوه سوزاندن اجرا می شد.
روایت جالب یک تاریخ‌نگار از ساتی
ویل دورانت، نویسنده و تاریخ‌نگار آمریکایی درباره این مراسم، نکات جالبی را در یکی از دست‌نوشته‌هایش مطرح کرده و نوشته است: «در روزهای آغازین انجام این رسم، همه با آن مخالف بودند اما بعدها آن را پذیرفتند و سرانجام هم برایش یک ضمانت اجرایی تراشیدند به این معنا که آن را به پیوند ابدی زناشویی تعبیر کردند. به باور آن ها زنی که یک بار با مردی وصلت کرد تا ابد از آن اوست و در زندگی های بعدی هم به او خواهد پیوست. این رسم در دوره سلسله تیموریان هند، رواج یافت و حتی اکبرشاه قدرتمند هم نتوانست آن را براندازد. یک بار خود اکبرشاه کوشید نوعروس هندویی را که می‌خواست خود را بر توده آتش نامزد مرده‌اش بسوزاند از این کار باز دارد؛ اگر چه دیگران هم مانند شاه از آن زن خواستند این کار را نکند، باز او بر آن اصرار ورزید؛ چون شعله‌های آتش به او رسید، دانیال پسر اکبر به گفت‌وگو با او ادامه داد اما او پاسخ داد که «آزارم مکنید، آزارم مکنید... ». جالب این‌که گاهی رسم ساتی شکل عمومی به خود می‌گرفت؛ نه یکی یا چند تن از همسران، بلکه تمام همسران یک مرد در هند باستان با او به کام مرگ می‌شتافتند.»
ساتی هنوز هست اما به ندرت
جنجال برانگیز ترین مراسم ساتی در هند به سال 1820 باز می‌گردد و آن زمانی بود که دختری 18 ساله به نام «روپ کانوار» به همراه جنازه شوهرش سوزانده شد. این حادثه خشم ملی و بین‌المللی در همان زمان را در پی داشت و تاثیر زیادی برنابودی این آیین ناهنجار در سال 1829 میلادی گذاشت. با این حال و هرچند این مراسم سال‌هاست از طرف دولت هند، غیرقانونی اعلام شده و پلیس با آن به شدت برخورد می‌کند اما نمونه‌های بسیار نادری از این اقدام همچنان در برخی نقاط هند دیده می‌شود. آخرین بار سال 2009 انتشار اخباری درباره انجام رسم ساتی در یکی از روستاهای دور افتاده هند خبرساز شد. البته رئیس پلیس این روستا در همان زمان گفت: «زن بیوه‌ای که زنده زنده کنار جنازه شوهرش سوزانده شد، جاناکرانی نام داشته و 40 ساله بوده است. افراد محلی شهادت داده‌اند این زن به اختیار خود و زمانی‌که جنازه شوهرش به آتش کشیده شده، خود را به داخل آتش انداخته و سوزانده و هیچ اجباری در کار نبوده است.» در این بین، هیچ آمار دقیقی از انجام این رسم در هند امروزی موجود نیست.
منابع: جام جم آنلاین، باشگاه خبرنگاران، ویرگول