چاپ

آریا جوان - بانک ورزش / بسیاری بر این باورند که بازیکنان پرسپولیس بعد از کسب سه قهرمانی لیگ برتر، چهار جام دیگر و نیز راهیابی به فینال لیگ قهرمانان آسیا، امسال از انگیزه کافی برای ادامه درخشش بهره‌مند نیستند. این به طور کلی ادعای غلط و دور از ذهنی نیست. همه جای دنیا هم تهییج بازیکنان در موقعیت مشابه کار بسیار سختی به نظر می‌رسد؛ ماموریت دشواری که بر عهده کالدرون قرار گرفت و او را به دردسر انداخت. پرسپولیس امسال در همه ارکانش تا حدودی با مشکل اشباع‌شدگی مواجه بود، اما حداقل در اصفهان چیزی غیر از این دیدیم. پرسپولیسی‌ها نه‌تنها در فولادشهر سه گل زدند و با همه وجود برای حفظ دروازه خودی تلاش کردند، بلکه در بیرون از زمین هم انگیزه و عطش کم‌نظیری برای کسب این برد داشتند. در جریان شادی گل‌های دوم و سوم پرسپولیس، شاهد هجوم نیمکت‌نشین‌های تیم به سمت زمین و زننده گل بودیم؛ آنچه از بازگشت نسبی یکپارچگی و تمنای پیروزی به اردوگاه سرخ‌ها حکایت دارد. همچنین واکنش‌های هیجانی بوژیدار رادوشوویچ بعد از سیوهایش، علامتی دیگر در همین راستا به شمار می‌آید. شاید اینها نشانه‌های کوچکی به نظر برسند، اما واقعا مهم هستند. وقتی ثانیه آخر دربی رفت لیگ پانزدهم بعد از گل جری بنگستون همه نیمکت‌نشین‌های پرسپولیس وسط زمین ریختند، معلوم بود که آن تیم آینده درخشانی دارد. این نشانه‌ها را باید جدی گرفت.