چاپ

آریا جوان - به پسر 5 ساله‌ام باید به زور ناهار و شام بدهم!
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6017568
٧
٠
خراسان / یک پسر پنج ساله دارم. تک فرزند است و مدام در حال بازی با گوشی است. صبحانه و ناهار هم نمی‌خورد و به زور باید به او بدهم. آموزش‌پذیر هم نیست و به کتاب های آموزشی که برایش می‌خرم، توجه نمی‌کند. من می‌خواهم حرف گوش‌کن باشد ولی دیگر خسته شده‌ام. خیلی کنجکاو است. ممنون می‌شوم که راهنمایی‌ام کنید. در ضمن، پدرش هر وقت بچه کار اشتباهی می‌کند، سرش داد می‌کشد.
پسر شما در مرحله کودکی اول است که از مراحل سرنوشت‌ساز رشد است و ضرورت دارد که والدین با مطالعه بیشتر درباره روان‌شناسی رشد کودک در این دوره با اقتضائات آن آشنایی کامل پیدا کنند و سلیقه‌ای با کودک برخورد نداشته باشند. با این حال، لازم است نکاتی را با شما درمیان بگذارم.
کنجکاو بودن کودک‌تان طبیعی است
گفتید که فرزندتان خیلی کنجکاو است. باید بدانید کودکی اول(2 تا 6 سال) عمدتا سن بازی و کنجکاوی است. بنابراین والدین باید زمینه ارضای این دو نیاز مهم را برای کودکان در این سن و سال فراهم کنند و اجازه دهند کودک آزادانه بازی‌های جسمی و فکری را انجام دهد. حتما والدین هم در طول روز همبازی خوبی برای کودک باشند چون بازی در این مرحله به منزله نوعی زندگی کردن و کسب تجربه و مهارت آموزی است و نباید مانع بازی کردن کودک شد. همچنین کنجکاوی کودک امری طبیعی و ارتباط برقرار کردن با محیط به شکوفایی و خلاقیت وی منجر می‌شود. برخی باید و نبایدهای افراطی دارند یا کنجکاوی را که ویژگی بارز دوران کودکی اول است بی‌تربیتی تلقی و کودک را محدود یا سرکوب می‌کنند. این رویه اشتباه جلوی رشد کودک را می‌گیرد و در بزرگ سالی هم فردی محتاط و غیرخلاق تحویل جامعه خواهد داد. پس نقش تربیتی والدین آگاه، فراهم کردن زمینه بازی و کنجکاوی کودک است.عمده مشکلات تربیتی به شیوه و نگاه تربیتی ما بستگی دارد و هر نوع تغییر مطلوب در کودک باید با تغییر رفتار والدین صورت گیرد. اگر کودک لجباز یا پرخاشگر و ... داریم، ما باروش تربیتی ناقص خود کودکی لجباز و پرخاشگر می‌پرورانیم پس والدین هستند که زمینه مشکلات رفتاری کودکان را رقم می‌زنند و آن‌گاه می‌خواهند بدون تغییر روش تربیتی خود، کودک تغییر کند که شدنی نیست.
کودک‌تان را درگیر آموزش نکنید
کودکی اول سن آموزش دادن‌های رسمی نیست و در بیشتر جوامع، آموزش رسمی از شش سالگی آغاز و کودک وارد دبستان می‌شود و سن تادیب آغاز می‌شود. زودهنگام از کودک انتظار خواندن و نوشتن داشتن توصیه نمی‌شود و آن‌چه در مهدها و پیش‌دبستانی کودک یاد می‌گیرد، اجباری و رسمی نیست و هیچ تکلیفی هم از کودک درخواست نمی‌شود و نباید زودهنگام از کودک انتظاراتی داشته باشیم که هنوز توانایی آن را ندارد.
خدمتکار کودک‌تان نباشید
گفته‌اید که باید صبحانه و ناهار را به زور به پسرم بدهم. والدین در همه مراحل رشد به خصوص کودکی باید سبک مقتدرانه داشته باشند و از افراط و تفریط در امر تربیت جدا پرهیز کنند. برخی والدین به خدمه کودک تبدیل می‌شوند و تمام اموری که باید کودک بنا به اقتضای سن خود انجام دهد، والدین انجام می‌دهند. این‌گونه کودکان که نقشی در انجام امور شخصی ندارند، به کودکان گلخانه‌ای و پناهگاهی تبدیل می‌شوند که ممکن است در بزرگ سالی حداقل عزت‌نفس و کارایی را داشته باشند. فراموش نکنیم که بهترین کمک به کودک(کمک نکردن است) و واسپاری کارها متناسب با توانایی وی باعث تقویت عزت‌نفس کودک می‌شود. چرا کودک پنج ساله باید با تلاش و جنگ و گریز ناهار بخورد؟ آیا همین دلسوزی‌های افراطی باعث نشده که یک مادر جوان بگوید دیگر خسته شده‌ام؟
نویسنده : عبدالحسین ترابیان | کارشناس‌ارشد روان‌شناسی