چاپ

آریا جوان - یحیی شروع کرد! یحیی ادامه داد 2
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6017976
k ٢.٧
٥
خبر ورزشی / یحیی گل‌محمدی، پرسپولیس را تا می‌توانست بدون تغییر و حتی بدون تعویض، روانه پیکاری کرد که به اندازه حریف، از آن ترس نداشت! یحیی، مزد پردل بودن بیشترش را گرفت.
ترجیح بزرگ یحیی که پیروزی کلیدی پرسپولیس در لیگ نوزدهم را رقم زد این بود:
پرسپولیس را، تا می‌توانست بدون تغییر و حتی بدون تعویض، روانه پیکاری کرد که به اندازه حریف، از آن ترس نداشت! یحیی، مزد پردل بودن بیشترش را گرفت!
تراکتور به این دلیل باخت که روی پرسپولیس، حسابی ویژه‌تر باز کرده بود! ساکت الهامی، آنچه در دل داشت- و نه آنچه را که در سر داشت- به تراکتوری‌ها، منتقل کرد! حتی بیشتر به بزرگان تیمش حالی کرد که باید جور دیگری باشند! جوری که نتیجه‌اش، معلوم نبود! شاید بهتر از همیشه، شاید هم بدتر از اولین بازی، از چهار بازی معروفش! ساکت ظاهری آرام و دلی غوغازده داشت! نیمه غوغایی تراکتور، به پرسپولیس همیشگی باخت، بد هم باخت! یعنی در یک بازی بد و بی‌سر و شکل که معلوم نبود، کی چه‌کاره است، باخت!
پرسپولیس که حتی بحث‌های خاله‌زنکی‌اش با همان شدت و حدت همیشگی، ادامه داشت تا هیچ مزاحم جدیدی، جای زحمت‌های قدیمی‌اش را نگیرد! و نگرفت هم!
پرسپولیس، مشغول به بی‌پولی و کم‌پولی و دردسر‌های 50 ساله‌اش، در یک فضای عادی به یک بازی معمولی و مثل همیشه پرداخت! تراکتور در حال عوض کردن عادت‌ها باید هم به پرسپولیس همیشگی می‌باخت! حتی با وجود یحیی، که خودش را، به تیمش، تحمیل نکرد!
مثل همیشه، هم یحیی، هم پرسپولیس
هنر یحیی در چه بود؟ بالاتر گفتیم! پرسپولیس بازی خودی‌اش را پیاده کرد! بازی معمولی‌اش را! فوتبال پراشکال و لازم‌التغییرش را، ولی نه آنکه با تغییر‌های حالا نالازم!
یحیی، عصبی و هیجانی بود، اما مرد راحت همیشگی نبود! یحیی خودش نبود! گل‌محمدی، می‌دانست که تیم شهرخودرو و ذوب‌آهن و نفت تهران را راهبری نمی‌کند و لابد دانسته بود که باید گام به گام و یواش، یواش جلو رفت و برای شروع، بازی با تراکتور، روز خوبی نبود! نکته‌ای که ساکت الهامی نگرفت و چوبش را هم خورد!
در روزی که هر دو تیم خوب نبودند، تراکتور بد هم شد و بازنده شد! در چه روزی و در چه مسابقه‌ای! مردان یحیی، رفته رفته، در تیم پرسپولیس، اکثریت 11 نفری و حتی 20 نفری پیدا می‌کنند و بازی‌های مهم را، به دلخواه تمام می‌کنند و از سپاهان و تراکتور، جلو می‌افتند! رقیب پرسپولیس، دوباره استقلال خواهد شد!
اثر انگشت و رد پا
برای بازی پرسپولیس که هنوز هم اثر انگشت «برانکو» را همه جای بازی‌اش می‌توان دید، «بی‌بخاری» خط «ضد آتش» حمله تراکتور، بهترین کمک‌حال شد! نه شجاع گاف داد، نه سیدجلال عصبی شد تا اشتباهش را در ابعادی بزرگتر تکرار کند و نه شاهد اشکالات بزرگ، ولی البته کم‌تعداد بیرانوند شدیم! دفاع پرسپولیس، با حضور نوراللهی و کامیابی‌نیا، برای پرسپولیس و پرسپولیسی‌ها، محکم‌تر و قابل اتکاتر بود! بازی دونفره و سه‌نفره‌های سرخپوشان، هیچ خودویژگی، نشان ندادند و لازم هم نبود!
تراکتور، آتش نداشت! دژاگه، مکمل و دونده‌ای که همپای او باشد نداشت! پس پرسپولیس چطور باید می‌باخت؟ چرا باید می‌باخت؟ ساکت یا پرحرف! ساکت یا شلوغ! تراکتور هر کاری می‌کرد، فایده اش به جیب پرسپولیس می‌ریخت!
و به این ترتیب، یک برد راحت‌الحلقوم و یک پیروزی مثل هلو که باید برود در گلو، نصیب تیمی شد که از حالا، خود را سوار بر اسب تیزپای فرار به سوی آن سوی صدر می‌بیند!
تاختن برای قهرمانی
4- پرسپولیس اگر پرسپولیس است- که هست- پرسپولیس، اگر از برانکو، دو حرف یاد گرفته که توسط کالدرون هم تأیید شده باشد، نزدیک‌ترین مدعی برای قهرمانی است! بردن از تراکتور چنین بردی است! کلیدی! راهگشا! آدرسی روشن با لوکیشن دقیق، جهت تاختن در دشت قهرمانی!
تغییراتی که یحیی به درستی عقب‌شان انداخته است، حالا حالا‌ها فواید پرشماری دارند!
تراکتور، برای آینده بهتر و زدن به اهدافی که به نظر هنوز هم دور از دسترس نشده‌اند، یک چاره دارد:
اطمینان کردن به ساکت الهامی! در پیکار مربیان، ساکت مرتکب اشتباه بزرگش شد! و او، کسی نیست که از یک سوراخ دو بار نیش بخورد!