چاپ

آریا جوان - آی اسپورت / آنچه با لغو بازی پرسپولیس و سپاهان در اصفهان اتفاق افتاد، بی‌حرمتی به میلیون‌ها هوادار فوتبال در ایران بود. اگرچه نبرد کلاسیک و جذاب این دو تیم تا به حال حواشی ریز و درشت زیادی داشته که برخی از آنها به هیچ وجه خوشایند نبوده‌اند، اما هرگز کار به این درجه از «دهان‌کجی» آشکار خطاب به مردم نرسیده بود. این بار اما در اصفهان یک رکورد شکست؛ رکورد خودخواهی، رکورد بی‌اعتنایی به درک و شعور افکار عمومی و البته عدم توجه به قانون‌محوری و نظم‌گرایی. در حال حاضر و مطابق روال، پرونده این بازی برای تعیین تکلیف به کمیته انضباطی ارجاع شده است و چه بسا زمانی که شما این مطلب را می‌خوانید حکم کمیته صادر هم شده باشد، اما به نظر می‌رسد رکن قضایی فدراسیون باید با صدور یک رای بی‌ملاحظه و قاطعانه، از شأن و حرمت میلیون‌ها مخاطبی که عصر یکشنبه رسما به استهزا گرفته شدند، صیانت کند. حقیقت آن است که نتیجه این بازی باید سه بر صفر شود؛ حکمی که در آن پیروزی پرسپولیس اهمیت چندانی ندارد، بلکه جنبه مهمش شکست سپاهان و تفکری است که گمان می‌کند می‌تواند با توسل به هر وسیله و ابزاری به هدف خود برسد. به این چند نکته توجه کنید.
یک- مسلما محرومیت از حضور تماشاچی در بازی به این مهمی برای باشگاه سپاهان قابل هضم نبود، اما گاهی تصمیماتی گرفته می‌شود که تابع اولویت‌های بالاتر است. لیگ ایران امسال به اندازه کافی تعطیلی و وقفه داشته و با تاخیر و تعلل‌های بیشتر، ممکن است عملا ناقص بماند. دیدار سپاهان و پرسپولیس به دلیل بیم از شیوع ویروس کرونا بدون تماشاگر شد؛ ویروسی که روشن نیست چه زمان از کشور رخت برخواهد بست. اگر قرار است منتظر بمانیم این مشکل کاملا از بین برود و همه مسابقات با حضور تماشاگر برگزار شود، شاید مثلا باید یک ماه بازی‌ها را تعطیل کنیم؛ آیا چنین چیزی ممکن است؟ مگر خون سپاهان از استقلال و شهرخودرو رنگین‌تر است که همان روز در ورزشگاه بدون تماشاگر میزبانی کردند و هر دو هم برنده شدند؟ آیا اگر مقرر کنند بازی پنجشنبه پرسپولیس و شهرخودرو هم بدون تماشاگر باشد، سرخ‌ها حق خواهند داشت به بهانه ازدحام در مقابل هتل و پنچری اتوبوس و ... در زمین حاضر نشوند؟ همین امسال بازی پیکان و استقلال در آخرین ساعات به دلایل امنیتی از ورزشگاه شهرقدس به آزادی منتقل شد، همانطور که بازی پرسپولیس و نفت مسجدسلیمان تا صبح روز مسابقه صد بار لغو و تثبیت شد و نهایتا در روزی که پرسپولیس باخت، تعداد بسیار کمی از هواداران توانستند به ورزشگاه بروند. این مسایل در سال پرماجرای ایران در حوزه فوتبال پیش آمده و ممکن است همچنان هم ادامه داشته باشد. در این میان تنها تیمی هم که ساز خودش را زده، سپاهان بوده؛ واقعا چرا؟ تافته جدا بافته هستید؟
دو- لابلای توجیهات شلخته و پریشان سپاهانی‌ها اما دو استدلال خاص وجود دارد که رسما «توهین‌آمیز» است. اولی به مقایسه این بازی با تاخیر دو ساعته رخ داده در فینال جام حذفی فصل پیش مربوط می‌شود. اول اینکه آیا درست است چون یک جا بی‌نظمی شده، جای دیگر هم بی‌نظمی صورت بگیرد؟ آیا یک ناهنجاری، می‌تواند دلیل مشروع برای خلق ناهنجاری جدید باشد؟ نکته دیگر اینکه ماهیت آن اتفاق به طور کامل فرق داشت. پرسپولیس میزبان نبود و تقصیری در به هم خوردن تقسیم‌بندی سکوها نداشت. بازیکنان هر دو تیم هم در زمین حاضر بودند و صرفا مقاومت مدیران داماش برای صیانت از یک بند قانونی منجر به تاخیر در آغاز بازی شد. چهره سرخ و برافروخته برانکو، قاب ماندگار از آن شب عجیب است که به وضوح نشان می‌داد تعلل رخ داده خوشایند پرسپولیس نبوده؛ خب اینها چه ربطی به غیبت سپاهان در زمین خودش دارد؟ اگر امروز سپاهان برای ارتکاب به بی‌نظمی به مصداق فینال جام حذفی استناد کند، چه تضمینی هست که فردا تیمی دیگر برای انجام تخلفی تازه، به رفتار اخیر سپاهان استناد نکند؟ استدلال غلط دوم اما ربط دادن این داستان به منافع ملی است؛ اینکه «اگر در ورزشگاه خالی بازی می‌کردیم، کنفدراسیون برای هوا کردن میزبانی‌های ایران بهانه به دست می‌آورد.» خداوکیلی خودتان از این حرف‌ها خنده‌تان نمی‌گیرد؟ ویروس کرونا نصف دنیا را تعطیل یا معطل کرده و حتی در سری‌آ ایتالیا هم خیلی از مسابقات را به تعویق انداخته است. یعنی AFC شعور ندارد که فرق بحران گذرای ناشی از یک بیماری با مسایل و موانع امنیتی را تشخیص بدهد؟ بعد شما به خاطر منافع ملی(!) بازی نکردید، شهرخودرو و استقلال که بازی کردند، منافع ملی را به خطر انداختند؟
سه- یک لحظه تعلقات رنگی‌تان را بگذارید کنار و به آنچه رخ داده، با عینک بی‌طرفی نگاه کنید؛ تیمی که بهترین مهاجم و ستاره‌اش مصدوم بوده، در شهر و ورزشگاه خودش حاضر به انجام بازی نشده. به ورزشگاه رفته، اما فایل صوتی سرمربی‌اش هست که به بازیکنان توصیه می‌کند بالا نروند. مدیران این تیم با افتخار ادعا می‌کنند تا آخرین لحظه به جای آماده‌سازی تیم، در حال مذاکره با مقامات کشوری برای لغو دیدار بوده‌اند. ناظر مسابقه هم به صراحت می‌گوید حتی خواهش‌های او برای به زمین آمدن میزبان افاقه نکرده؛ حالا به نظر شما اگر چنین تیمی تنبیه نشود و قسر در برود، سنگ روی سنگ بند خواهد شد؟ آیا این رفتار، به بدعتی جدید و بسیار خطرناک در فوتبال ایران تبدیل نخواهد شد؟ موضوع به اندازه کافی روشن است، مگر اینکه نخواهیم سر صلات ظهر، خورشید داغ را وسط آسمان ببینیم که خب این یک بحث دیگر است.