چاپ

آریا جوان - آخرین خبر / شبنم مقدمی اب انتشار این عکس نوشت: فکر می کردم ، یقین حالا که ناچاریم از در خانه ماندن و سفر نکردن ، لابد فرصت ِخوبی ست برای در خود ماندن و به خود سفر کردن...به خود پرداختن. حالا نه به شیوه ی عرفا و اهل ِ بصیرت ! همین مثل ِ خودمان ، کم ، سطحی ، به قدر ِ بضاعت!گفتم حالا که مرگ خودش را اینجور تکثیر کرده، دست در دست ِ کرونا نامی ، گرد ِ جهان می گردد و در ِهمه خانه ها را می زند و کِی باشد که ناچار شویم در به رویش باز کنیم و آنچه می خواهد تقدیمش کنیم، لابد از ترس ِ روبه رو شدن با حضرت عزرائیل هم که شده به خود می آییم و‌ دست ِ کم تلاش می کنیم برای کمی بهتر شدن.... برای شستن ِ دل از حسد و حسرت و بخل ،برای شستن دهان از یاوه و لیچار ...برای شستن ِ دست از کردار ِ ناثواب...برای شستن ِ ذهن از کج اندیشی ها...از قضاوت های نابه جا و ناروا ...فکر می کردم با هم دوست تر می شویم و هم را بیشتر دوست خواهیم داشت...از ترس ِ فردای نابودن...گمان می کردم همین دورادور هم شده ، محبت ارزانی ِ هم می کنیم، کدورتی اگر بوده پاک می کنیم و اصلا ...آدم ها را ، دوستی ها را...جهان را جور ِ دیگر می بینیم...حتی ، خوش باورانه فکر می کردم پول ...همین پول که می گوییم چرک کف ِ دست است اما برای بیشتر درآوردنش ، جان می کنیم و جان می دهیم...رنگ و‌ معنا می بازد به دیدن ِ این همه نزدیکی ِ مرگ ...نابوده گی..
راستی چه فکرها می کردم...
من خوش خیال بودم و آدمیزاد عجیب است.
صدایی ، کسی ، از درون ...از توی دلم می گوید :
تو خوش خیالی ...و آدمیزاد ...موجود ِ عجیبی ست.
.
عکس را شاهین صفاری برداشت از من، در بهار 96.
.
نقطه ی نورانی ِ بالای سرم را در عکس ،دوست دارم...انگار سعی دارد اندیشه ام را روشن کند ، یا چیزی به من بنمایاند...چیزی شبیه این که آدمیزاد موجود عجیبی ست. تو عجیبی.
.
غروب ِ دلگیر ِسیزدهمین روز ِ نوروز ِ 99 ، که هیچ چیزش به نوروز نمی مانْدْ