چاپ

آریا جوان - آخرین خبر / مرجانه گلچین این عکس را به اشتراک گذاشت و نوشت:
کجایی ای با من همچون رودها آبی ؟
در حال گریختن از کدام اندوهی ؟
کجا باز پیدایت کنم ،
تا باز به نجوا بگویی :
_ چه خوب است که گلوی آدمی ،
از شیشه نیست ،
و بغض را کسی نمی بیند .
ای که نرمای خوبِ دستت ،
در دست من ،
دیدار دریاست با کویر !
به من بگو باز :
_ چه سعادتی !
که از خیل دشمنان ،
هنوز پوستی داریم ،
که در زیر آن مخفی بشویم .
دیگر نه جای من ،
نه جای توست .
بیا از سقف تیره ی شهر بگریزیم .
به قبیله ای که در آن ،
زنجیر ،
افسانه ایست
و بزرگترین جنایت ،
کبوتری را از شانه های خود پراندن است ..
علیرضا طالبی پور
سپاس از شقایق عزیزم