چاپ

آریا جوان - گروهی از هنرمندان، روشنفکران و سیاستمداران فرانسوی روز چهارشنبه از امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری این کشور خواستند که مجوز انتقال مقبره دو شاعر بزرگ فرانسه یعنی پل ورلن و آرتور رمبو را به پانتئون صادر کند.

پانتئون نام یک بنای تاریخی بزرگ واقع در مرکز پاریس است که از قرن‌ها پیش بقایای اجساد بسیاری از مفاخر فرانسه مانند ویکتور هوگو، ولتر، ژان ژاک روسو، الکساندر دوما، ژان راسین و دیگر بزرگان فرهنگ، علم و سیاست به آنجا منتقل شده است. با این حال، درخواست حاضر برای انتقال ورلن و رمبو ممکن است مخالفت‌هایی را در میان جامعه فرانسه برانگیزد زیرا این دو شاعر هم‌عصر به داشتن زندگی طوفانی و پرشور، روابط هم‌جنسگرایانه، مصرف مواد مخدر و قانون‌گریزی شهرت داشته‌اند. این چیزی است که از نگاه برخی افراد محافظه‌کار، می‌تواند آرامش ابدی دیگر شخصیت‌های برجسته مدفون در پانتئون را بر هم زند.
رزلین باشلو، وزیر فرهنگ فرانسه شخصا کارزار روشنفکران برای انتقال دو شاعر قرن نوزدهم را امضا نکرده، اما به طور کامل از آن حمایت می‌کند. خانم باشلو در مصاحبه‌ای با مجله لوپوئن نوشت: «نفس پیش هم آوردن این دو شاعر در پانتئون، دو شاعری که واقعاً عاشق هم بودند، اهمیت خواهد داشت زیرا این حرکت، واجد معنایی نه تنها تاریخی یا ادبی، بلکه به غایت امروزی است.»
در نامه نویسندگان فرانسوی برای درخواست انتقال رمبو و ورلن آمده است: «اکنون شایسته است که امروز با گرد هم آوردن آنها در کنار سایر شخصیت‌های بزرگ ادبی، یاد آنها را در پانتئون گرامی بداریم.»
جک لانگ، وزیر پیشین فرهنگ، برتران دلانوئه، شهردار پیشین پاریس و ان‌یس ب، طراح معروف مد از امضاکنندگان این کارزار هستند.
انتقال به پانتئون یا «پانتئونیزه» شدن در فرانسه اهمیت بسیاری دارد و تنها رئیس جمهوری می‌تواند در مورد انتقال شخصیت‌ها تصمیم بگیرد. ماکرون تا کنون با استفاده از این اختیار قانونی در سال 2018 جسد سیمون ویل، وزیر پیشین فرهنگ فرانسه که از هولوکاست جان سالم به در برده بود و نیز شوهرش آنتوان را به تدفین در پانتئون مفتخر نمود.
آرتور رمبو و پل ورلن دو شاعر هم‌عصر امپرسیونیست‌ها و سمبولیست‌ها در نیمه دوم سده نوزدهم بودند. رمبو در حالی که تنها در سنین جوانی و تا 21 سالگی شعر گفت و زود از دنیا رفت، یکی از برترین شاعران در تاریخ ادبیات فرانسه محسوب می‌شود. پل ورلن نیز از شاعران سرآمد پیرو سبک پارناسی‌ها و سمبولیست‌ها بود.

آریا جوان

پل ورلن و آرتور رمبو، به ترتیب نشسته از چپ ‌(نام تابلو: گوشه میز، اثر آنری فونتن لاتور، 1872)
زندگی این دو شاعر شوریده‌سر با مواد مخدر، الکل و نیز عشق همجنس‌گرایانه به یکدیگر پیوند خورده بود، گونه‌ای زندگی با عشق و نفرت توأمان. ورلن زمانی همسر و کودک نوزاد خود را رها کرد تا با رمبو به بریتانیا رفته و در آنجا با هم زندگی کنند و زمانی هم در 1873 با تفنگ رمبو را مجروح کرد و به زندان افتاد.
پل ورلن در کتابی به نام «شاعران منحط»، رمبو و چند شاعر دیگر هم‌فکر خودش را جزو این گروه از شاعران آورده است.