واقف مدفون در حرم؛ پیشگام بهداشت زنان و کودکان

آریا جوان - خراسان / آشنایی با ثروتمند خیری که پس از مرگ، دارایی خود را وقف گسترش سلامت و درمان مردم کرد 
 ​​​​علی‌اکبر دبیر سهرابی در دورانی که فقر و نبود بهداشت، مشکلات زیادی برای زنان و کودکان مملکت به وجود آورده بود، با سنت حسنه وقف سعی کرد باعث گسترش و پیشرفت بهداشت و درمان بانوان شود. وی تعداد زیادی از مزارع و قنات‌های خود را در قوچان وقف بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) کرد تا به مصرف بهداشت و درمان بانوان و کودکان برسد. به گزارش خبرگزاری رضوی، دبیرالسلطان مردی ثروتمند، فاضل و بخشنده بود و در جوانی با «اخترالملوک» دختر میرزا حسن‌خان مشار الملک ازدواج کرد، ولی دارای فرزند نشد. لذا به دلیل علاقه‌ای که به خاندان عصمت و طهارت(ع) داشت املاک زیادی را وقف کرد. سرفصل هفتم از موقوفات آستان قدس رضوی به دارالشفا و بیمارستان‌های وابسته اختصاص یافته که افراد بسیاری اموال خود را با محوریت مصرف در این سرفصل وقف آستان قدس رضوی کرده‌اند. علی‌اکبر دبیر سهرابی طی دو فقره وقف‌نامه در سال‌های 1313 و 1315 رقباتی را در قوچان وقف آستان قدس رضوی کرد. وی تلاش کرد تا از تمامی منافع و عواید آن، 2 درصد برای حق‌التولیه و 98 درصد درآمد رقبات هم برای مصارف زایشگاه بیمارستان امام رضا(ع) صرف شود. این واقف با وقف املاک خود تلاش کرد تا در دورانی که فقر در بخش درمان، مشکلات جبران‌ناپذیری را برای زنان و کودکان به وجود می‌آورد، زمینه‌ رشد و پیشرفت بهداشتی و درمانی بانوان را فراهم کند. هدف از این وقف‌ها رشد میزان سلامت و افزایش بهداشت جامعه در قالب تعمیر، ساخت و بهبود بیمارستان‌ها، مراکز درمانی و رسیدگی به بیماران اعم از زائر، مجاور، زنان باردار و... بوده است. این واقف خیراندیش عاقبت در سال 1318 شمسی در تهران چشم از جهان فروبست و پیکرش به مشهد انتقال یافت تا در روبه‌روی ایوان طلای صحن انقلاب به خاک سپرده شود.
زندگی نامه واقف خیراندیش
میرزا علی‌اکبر خان دبیرالسلطان (زاده 1251 تبریز و درگذشته 1318) که نام خانوادگی دبیر سهرابی را برای خود برگزیده بود، منشی مخصوص و مأمور مخفی مظفرالدین شاه قاجار و نماینده مجلس شورای ملی در دوره‌های قاجار و پهلوی بود. پدرش حاج میرزا محمدعلی‌خان وکیل‌الدوله وزیر تحریرات و رسائل دربار مظفرالدین‌ شاه بود که امور مربوط به محمدعلی میرزا در تهران را هم انجام می‌داد. علی‌اکبر خان در تبریز تحصیلات مقدماتی را آموخت. سپس فرانسه یاد گرفت و به منشی‌گری مظفرالدین ‌میرزا رسید. او هنگامی که محمدعلی میرزا ولیعهد شد، وزیر رسائل وی شد. دبیرالسلطان در سفرهای خارجی مظفرالدین‌شاه به اروپا همراه شاه بود. امین‌الدوله صدراعظم با او مخالفت زیادی داشت و در نهایت در اواخر سال 1282 خورشیدی باعث برکناری‌اش شد. بعد از برقراری نظام مشروطه، به نمایندگی از صنف ملاکین و اعیان وارد مجلس شد و به منشی‌گری برگزیده شد. اما در مجلس با بی‌اعتنایی گروهی از نمایندگان روبه‌رو شد، زیرا وی را از نزدیکان محمدعلی‌شاه می‌دانستند. پس از انحلال مجلس، از نزدیکان شاه شد و در تمام امور مملکت نظر می‌داد. اما با سقوط محمدعلی شاه مجبور شد پنهانی زندگی کند و در املاک پهناوری ادامه حیات دهد که در آذربایجان و کردستان به دست آورده بود. بازگشت دوباره او به دنیای سیاست در دوران پهلوی در زمستان 1309 روی داد که از حوزه انتخابیه بیجار و گروس به نمایندگی دوره هشتم مجلس شورای ملی انتخاب شد. در دوره بعدی هم نماینده مردم بیجار بود. در دوره‌های دهم و یازدهم به نمایندگی از قوچان به مجلس رفت.