به نقل از ساینس دیلی، نتایج تحقیق جدید نشان می‌دهد، نقره‌ای که در یک پلاستیک ضد میکروبی جاسازی‌شده است می‌تواند وارد مواد غذایی شده و نانو ذرات را در غذاها و نوشیدنی‌ها، خصوصا مواد شیرین‌مزه تشکیل دهد.

برخی از پلیمرهای حاوی نانو ذرات یا نانو کامپوزیت‌ها می‌توانند رشد میکروارگانیسم‌های مسئول فساد مواد غذایی و آشامیدنی و بیماری‌های ناشی از غذا را کاهش دهند. اگرچه این پلیمرها در حال حاضر برای استفاده در بسته‌بندی مواد غذایی در ایالات‌متحده هنوز تایید نشده‌اند، اما محققان در حال بررسی انواع مختلفی از پلیمرهای ساخته‌شده با نانو ذرات هستند که می‌توانند در آینده در ساخت ظروف استفاده شوند.

نتایج تحقیقات پیشین نشان داده بود که برخی از این پلیمرها می‌توانند نانو ذرات، ترکیبات محلول و یون‌ها را به شبه مواد غذایی مبتنی بر پایه آب وارد کنند، اما تاکنون اطلاعات کمی در مورد چگونگی تعامل این بسته‌بندی‌ها با غذاها و نوشیدنی‌های ارائه شده است. برخی از ترکیبات قندی که معمولا در مواد غذایی وجود دارند، می‌توانند یون‌های نقره را به نانو ذرات بالقوه مضر تبدیل کنند و سپس توسط انسان مصرف شوند؛ بنابراین، تیموتی دانکن و همکاران وی در این تحقیق نشان دادند که چگونه مواد پیچیده موجود در مواد غذایی شیرین و نوشیدنی‌ها در تشکیل این نانو ذرات مضر نقش دارند در زمانی که مستقیم در معرض نقره محلول و یا در بسته‌بندی‌های نقره دار قرار گیرند.

محققان برای آزمایش اینکه آیا نقره محلول در مخلوط‌های خوراکی پیچیده تشکیل می‌شود یا خیر، نقره را به غذاهای مایع و نوشیدنی‌ها ازجمله محلول‌های شیرین شده طبیعی و مصنوعی، نوشابه، شیر، آب‌میوه، ماست و مواد با پایه نشاسته وارد کردند. این مخلوط‌ها در مکانی با 104 درجه فارنهایت به مدت 10 روز یا بیشتر  قرار داده شدند. این ذخیره‌سازی طولانی‌مدت، ماندن ماده غذایی در بسته‌بندی را شبیه‌سازی می‌کند.

در این حالت ساختارهای نانو به وجود آمدند و گروه محققان تشکیل نانو ذرات را با چشم کنترل کردند. مایعات قندی نشاسته‌دار، سیترات‌ها و چربی‌ها بیشترین نانو ذرات را درون خود داشتند، درحالی‌که مایعات اسیدی در ابتدا توده نقره‌ای تشکیل می‌دادند ولی بعدا این توده‌ها حل ‌می‌شدند.

در آزمایشی دیگر، محققان آب و دو مایع شیرین را در بسته‌های کوچک پلیمر اتیلن نقره‌دار در 104 درجه فارنهایت به مدت 15 روز ذخیره کردند. انتشار اولیه نقره محلول از سطح پلیمر وجود داشت، اما فقط محلول‌های قندی باعث ورود بیشتر نقره و ایجاد ذرات نانو شدند. محققان نتیجه گرفتند که روزانه در معرض نانو ذرات نقره از طریق غذاهای شیرین و نوشیدنی‌های بسته‌بندی‌شده در مواد ضد میکروبی تحت شرایط معمول ذخیره‌سازی طولانی‌مدت قرار می‌گیریم.