بزرگنمايي:

آریا جوان - آزادی / مشاور نوبخت در سازمان برنامه و بودجه گفت: اگر مصالحی در کار نبود حتما پیشنهاد دولت برای بررسی مجدد لوایح FATF قاطعا و مثل موضوعات دیگر نهی می‌شد. حال اگر این مصلحت وجود دارد، نیازی به این همه دعوا کردن نیست.
حسن روحانی در جلسه هیات دولت روز چهارشنبه بر ضروت سرعت بخشی به روند تصویب لوایح FATF تاکید کرد و حرف‌هایش هم اصلا تازگی نداشت. او همان حرف‌ها و تاکیداتی را بیان کرد که تا کنون به کرات بیان شده و اما به گوش مخالفان نمی‌رود. مخالفان سرسختی که گویا بعد از مشاهده برخی پالس‌های مثبت که نمونه آن اظهارات اخیر باهنر و محمد صدر است؛ به تکاپو افتاده‌اند. بیانیه می‌نویسند یا در رسانه‌هایشان از کشیده شدن تصمیم‌گیری درباره FATF به سال آینده خبر می‌دهند!
سوال اینجاست که دستاورد آقایان مخالف از این تاخیر چیست و این رویه چه صداماتی به کشور می‌زند. ابوذر ندیمی، مشاور نوبخت در سازمان برنامه و بودجه و نماینده پیشین مجلس در گفت‌وگو با «آزادی» به شرح تبعات تاخیر در تصویب FATF پرداخت. وی تاکید کرد که « در مورد مسائل برون مرزی باید با دیدگاه درآمد – هزینه برخورد کرد. توضیح آنکه بحث انتخابات، گروه‌ها و احزاب یک موضوع و مصالح و منافع ملی موضوعی دیگر. به تعبیر دیگر اگر واقعا امکان داشته باشد، که تصویب این لوایح بیست سال هم به تعویق افتد، ایرادی ندارد اما اگر یک روز تاخیر در این مورد هزینه داشته باشد، نباید درنگ کرد»
وی در توضیح هزینه‌زا بودن این تاخیر گفت: «ما اکنون با عدم تصویب FATF به دشمنان خود که قدرت تبلیغی علیه جمهوری اسلامی دارند، علامتی‌هایی می‌دهیم. یکی از این علامت‌ها آن است که ایران مسائلی دارد که نمی‌خواهد شفاف شود». این کارشناس مسائل سیاسی و اقتصادی ادامه داد: « اینکه FATF خوب است یا بد بحث دیگری است. به هر صورت جمهوری اسلامی باید تکلیف خود را با خود و دنیا مشخص کند. این کاملا شایسته است که ما بتوانیم در تصمیم‌گیری‌ها زمان خریده و همه جوانب را مدیریت کنیم اما اگر هزینه‌زا بودن مساله قطعی است، باید با تعقل برخورد کرد. اکنون در موضوع FATF با این نگرانی مواجه هستیم که نگاه جناحی و حزبی نشود. باید مصالح و منافع نظام و کل مردم کشور در نظر گرفته باشد. اگر واقعا کل مردم و نظام در خطر است نباید درنگ کرد اما همین که این موضوع دوباره به مجمع رفته و بررسی می‌شود به این معنا است که مصالحی در کار است».
وی تاکید کرد: «اگر مصالحی در کار نبود حتما پیشنهاد دولت برای بررسی مجدد این لوایح قاطعا و مثل موضوعات دیگر نهی می‌شد. حال اگر این مصلحت وجود دارد که با هم دعوا کردن لازم نیست. بنابراین ما بر اساس همان قاعده ارجاع به مصلحت نظام باید به این سوال پاسخ دهیم که آیا هیچ مصلحتی برای سرعت بخشی به این موضوع وجود ندارد؟ اگر قاطعانه اثبات شود که ندارد طبیعتا روش فعلی درست اما اگر اندک مصلحتی از جهت کلان نظام و منافع مردم مطرح باشد باید حتما در این رویه تجدید نظر کرد».
ندیمی در پاسخ به اینکه مخالفت‌های اخیر بعد از آنکه پالس‌های مثبتی مشاهده شده بود، چه تاثیری بر تصمیم‌گیری مجمع تشخیص مصلحت نظام دارد؟ گفت: «در هر حال ما با چند نوع تفکر در کشور مواجه هستیم. یک تفکر مبتنی بر نه به جهان است و در مورد ارتباطات بین‌الملل با دیده شک و تردید و مخالفت می‌نگرد. این گروه الان در جوامع مختلف حضور دارند و می‌خواهند که از دیدگاه خود به عقب نروند. گروه دیگری هم هستند که می‌گویند قبول داریم دنیا تحت نفوذ امپریالیسم و صهیونیسم است اما ما هم باید منافع خود را جستجو کنیم و به عبارتی شترهای خود را نجات دهیم».
وی افزود: «اکنون این دو دیدگاه در جنگ هستند. هیچ دیدگاهی نمی‌پذیرد که جهان دست امپریالیسم نیست و همه معتقدیم که متاسفانه سازمان‌های بین المللی و مجامع جهانی دست آنان است. با این حال اما باید طاقت و شرایط و نتایج را نییز در نظر گرفت. یعنی اگر از نظر مالی، پولی و سیاسی یا از نظر صبوری و ایستادگی به جهت هزینه‌ای بررسی کنیم، علی رغم هم‌اندیشی در امر دشمنی با جهان غرب، یک اضطرارهایی مطرح است. بنابراین مخالفان همان حرفی را می‌زنند که مخالفان اما تفاوت در قاعده اضطرار است. به این معنی که رخی می‌گویند ما در شرایط ناچاری نیستیم و دیگرانی می‌گویند که ما در شرایط ناچاری هستیم. دعوا سر همین است. اگرنه در ماهیت امپریالسیم و صهیونیسم تردیدی نیست و می‌دانیم که در سازمان‌های بین‌المللی امور به نفع آنان پیش برده می‌شود.»