بزرگنمايي:

آریا جوان - انصاف نیوز / مدیر مسئول سابق روزنامه کیهان گفت: جامعه‌ی امروز بیشتر از هر زمان دیگر نیاز به گفت‌وگو و تبادل نظر دارد و واکنش تند عده‌ای در برابر این نامه که هنوز مفاد آن منتشر نشده، جای تعجب دارد. حدس من، با شناختی که از منش آقای خاتمی داریم این است که او در این نامه نه اهانتی کرده است و نه درشت‌گویی، بلکه احتمالا تحلیل خود را از اوضاع نوشته و پیشنهادهایی را باتوجه به انتخابات پیش رو مطرح کرده است.
مهدی نصیری -روزنامه‌نگار و مدیر مسئول روزنامه‌ی کیهان تا سال 74- ضمن تحلیل نامه‌ی سیدمحمد خاتمی به رهبری و واکنش‌ها به آن، در موردموضع تند روزنامه‌ی کیهان می‌گوید که «اصلا اینگونه نیست که مواضع کیهان و یا هر روزنامه و موسسه‌ای که مسئول آن منصوب از طرف رهبری باشد، الزاما با مواضع رهبری منطبق باشد. تا آنجا که شنیده‌های من از گذشته حکایت می‌کند مقام رهبری هیچ گاه موضع تند و اهانت آمیز مشابه موضع کیهان لااقل نسبت به شخص آقای خاتمی نداشته است.»
مشروح گفت وگو به شرح زیر است:
تحلیل کلی شما از نامه‌ی سیدمحمد خاتمی به رهبری و همچنین واکنش‌ها به آن چیست؟
مهدی نصیری: به نظرم باید از این نامه و موارد مشابه استقبال کرد. جامعه‌ی امروز بیشتر از هر زمان دیگر نیاز به گفت‌وگو و تبادل نظر دارد و واکنش تند عده‌ای در برابر این نامه که هنوز مفاد آن منتشر نشده، جای تعجب دارد. حدس من، با شناختی که از منش آقای خاتمی داریم این است که او در این نامه نه اهانتی کرده است و نه درشت‌گویی، بلکه احتمالا تحلیل خود را از اوضاع نوشته و پیشنهادهایی را باتوجه به انتخابات پیش رو مطرح کرده است. 
سیاست‌ورزی خردمندانه و مردمی اقتضا می‌کند که همه در جهت التیام زخم حاصل از اتفاقات سال 88 عمل کنند نه آنکه پیوسته بر آن نمک بپاشند. تاکید مستمر بر فتنه‌گر بودن عده‌ای از مقامات سابق نظام -ولو اینکه واقعا تعبیر فتنه و فتنه گری درست باشد- در حالیکه بخش قابل توجهی از مردم با این جریان همراه و همدل بوده‌اند، کنشی سیاست‌ورزانه نبوده و هیچ آورده‌ای برای نظامی که مردمی بودن همیشه از افتخارات آن بوده، ندارد.
در هر صورت اگر قرار است همچنان به مردمی بودن نظام و حمایت اکثریت قاطع مردم از جمهوری اسلامی ببالیم، پیاده کردن آقای خاتمی و دیگرانی چون او از قطار انقلاب و نظام برخلاف این هدف خواهد بود. ضمنا حتما جماعتی که در خارج کشور در فکر و آرزوی براندازی جمهوری اسلامی و فروپاشی ایران هستند از این نوع برخوردهای حذفی استقبال خواهند کرد.
روزنامه‌ی کیهان یکی از روزنامه‌هایی بود که موضع بسیار تندی نسبت به این نامه گرفت؛ برخی -نه تنها در این موضوع بلکه در موضوعات دیگر هم- موضع کیهان را همان موضع رهبری می‌دانند نظر شما در این مورد چیست؟
اصلا اینگونه نیست که مواضع کیهان و یا هر روزنامه و موسسه‌ای که مسئول آن منصوب از طرف رهبری باشد، الزاما با مواضع رهبری منطبق باشد. تا آنجا که شنیده‌های من از گذشته حکایت می‌کند مقام رهبری هیچ گاه موضع تند و اهانت آمیز مشابه موضع کیهان لااقل نسبت به شخص آقای خاتمی نداشته است. هر چند ممکن است انتقادات و اعتراضاتی نسبت به عملکرد آقای خاتمی داشته باشند.
کیهان و اطلاعات هردو توسط منصوبان رهبری مدیریت می‌شوند، اما ظن نزدیکی نظرات تنها درمورد کیهان وجود دارد و کسی درمورد اطلاعات و آقای دعایی چنین نظری ندارد؛ تحلیل شما از این تفاوت چیست؟
البته اینکه تحلیل کسی این باشد که مواضع روزنامه یا مسئولی منصوب رهبری با مواضع رهبری در پاره‌ای از مسائل قرابت دارد، عیبی ندارد و می‌تواند حرف درستی باشد اما واقعا نمی‌توان در هر مورد چنین قضاوتی کرد و مواضع روزنامه‌ها و یا افراد را به پای رهبری نوشت. مقام رهبری هر از چند گاهی به منصوبان خود تذکر می‌دهد و بعضا با مواضع متخذه آنها مخالفت می‌کنند. در دوران من در کیهان چنین بود و در دوران بعد از من هم بر اساس شنیده‌های موثق، مکرر کیهان یا اطلاعات و یا روزنامه جمهوری اسلامی و نیز صدا و سیما از رهبری تذکر گرفته‌اند.
آیا تعبیر بازی بزرگان را در مواردی مانند نامه‌ی خاتمی به رهبری و تعامل در آن سطح صحیح می‌دانید و ویژگی تعامل در آن سطح چیست؛ آیا ورود سطحی رسانه‌ها و فعالان سیاسی در مورد این پیام و تحلیل واکنش احتمالی به آن چه الزاماتی دارد؟
بر اساس مبانی حکمرانی دینی همه شهروندان حق و بلکه بعضا وظیفه دارند با مسئولان و بزرگان، مخاطبه، محاجه و مکاتبه کنند. بنا بر این، اینکه رسانه‌ها و یا صاحب نظران نباید وارد بازی بزرگان شوند و مثلا درباره نامه آقای خاتمی اظهار نظر و یا موافقت و مخالفت کنند، منطقی نیست و بلکه زنده بودن فضای سیاسی کشور اقتضای پرداختن به این مسائل را دارد. در عالم حکمرانی -بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله- هیچ کس بزرگتر از امیرالمومنین علیه السلام نبوده است اما او پیوسته از مردم می‌خواسته است که حرف‌هایشان و مشورت‌هایشان را با وی در میان بگذارند و حکمرانی او را نقد کنند. آنچه مذموم است برخوردهای اهانت آمیز و پیش‌داوری‌های بی‌دلیل و برخوردهای تند برای مرعوب کردن افراد و تلاش برای بستن باب گفتگو است.