بزرگنمايي:

آریا جوان - پژوهشگران در موسسه انسان‌شناسی تکاملی موسسه ماکس پلانک آلمان می‌گویند گوریل‌های نر با این کار قصد دارند در فصل جفت‌گیری پیامی درباره مشخصات ظاهری خود به رقبا مخابره کنند.
ادوارد رایت، پژوهشگر در موسسه پلانک، می‌گوید: «ما دریافتیم که گوریل‌های نر بالغ با این اقدام در واقع سیگنالی می‌فرستند که به رقبا می‌گوید اندازه جثه آنان چقدر است.»
تیم محققان برای پژوهش خود شش گوریل نر پشت‌نقره‌ای در پارک ملی آتشفشان‌ها در رواندا را زیر نظر گرفتند و با استفاده از دوربین‌های لیزری عرض کمر هر گوریل را محاسبه کردند. سپس در یک بازه شش ماهه، از نوامبر 2015 تا ژوئیه 2016، تعداد 36 دوره زمانی ثبت شده از مشت‌زنی به سینه توسط این گوریل ها را مورد مطالعه قرار دادند.
نتایج نشان داد عواملی همچون مدت زمانی که مشت‌زنی طول می‌کشد، تعداد ضربات و نرخ تکرار ضربات در هر دوره با اندازه جثه گوریل ارتباط معناداری ندارد، اما آنچه مهم است فرکانس تولید شده است. در واقع میانگین فرکانس تولید شده توسط ضربات با اندازه جثه گوریل نسبت معکوس دارد؛ هرچقدر اندازه گوریل بزرگ‌تر باشد فرکانس صدای تولید شده کمتر است.
داشتن بدنی تنومند و بزرگ‌تر فاکتوری مهم برای گوریل نر در فصل جفت‌گیری به حساب می‌آید چرا که اندازه بزرگتر جثه می‌تواند موفقیت آنان را در انتخاب گوریل ماده و بقای نسل تضمین کند.
گوریل‌های نر با کوبیدن مشت به سینه و مخابره سایز دقیق خود به رقبا می‌توانند بدون اینکه وارد نزاع شوند رقیب را از دور خارج کنند. ضمن اینکه در میان جنگل‌های استوایی پر از برگ و درخت می‌توانند بدون اینکه گوریل نر رقیب را ببینند او را از وجود خود آگاه کنند. در حالت عادی صدای بم طبل‌مانند حاصل از ضربات به قفسه سینه گاه تا یک کیلومتری شنیده می‌شود.
دکتر رایت می‌گوید: «اغلب اوقات، اصل قضیه همین ضربات به قفسه سینه است و پس از آن این گوریل‌ها با یکدیگر مبارزه خاصی نمی‌کنند.»
او می‌افزاید: «این برای گوریل کوچک‌تر به این معنی است که دلیلی برای جنگیدن وجود ندارد چرا که احتمالا ضرر می‌کنم و این خطر وجود دارد که مجروح شوم. این خوب نیست و در نتیجه عقب‌نشینی می‌کنم.»
هرچند هنوز دلیل اصلی پایین‌تر بودن فرکانس صدای قفسه سینه در گوریل‌های بزرگتر یافت نشده است، با این حال دانشمندان حدس می‌زنند کیسه‌های هوای حجیم‌تر در ریه‌های گوریل‌های بزرگتر باعث خفه شدن صدا می‌شود.
پروفسور آنا نکاریس، متخصص نخستی‌سانان از دانشگاه آکسفورد بروکس، می‌گوید مطالعه جدید نشان می‌دهد که فقط انسان‌ها نیستند که از زبان بدن استفاده می‌کنند.
نتایج یافته‌های جدید در نشریه علمی «نیچر» منتشر شده است.