بزرگنمايي:

آریا جوان - امروزه می‌توان این گرگ‌ها را به همراه گوزن شمالی و گوزن موس که منبع غذایی اصلی آن‌ها هستند در جنگل‌های توندرای(tundra) منطقه‌ی یوکان(Yukon) مشاهده کرد.
مطالعه‌ی جدید انجام شده توسط موزه‌ی طبیعت کانادا نشان می‌دهد که ممکن است گرگ‌ها با تطبیق رژیم غذایی خود با شرایط موجود طی هزار سال بقای خود را حفظ کرده باشند. از خوردن اسب‌ها در دوره‌ی پلیستوسن تا خوردن گوزن در زمان حال. یافته‌های این تحقیقات در مجله‌ی "Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology" به چاپ رسیده است.
گروه تحقیقاتی تحت هدایت دکتر دانیل فرایزر(Danielle Fraser)، دیرینه شناس موزه‌ و زوئی لندری(Zoe Landry)، دانشجو، شواهد موجود در دندان‌ها، استخوان‌ها و جمجمه‌ی گرگ‌های باستانی(متعلق به 26 تا 50 هزار سال قبل) و گرگ‌های خاکستری جدید را بررسی کردند. تمام گونه‌ها از منطقه‌ی یوکان جمع‌آوری شدند.
لندری که نویسنده‌ی اصلی این مقاله است و کار خود را به عنوان دانشجوی دانشگاه کارلتون زیر نظر فریزر به پایان رسانده می‌گوید: ما می‌توانیم تغییرات در عادات غذایی گرگ‌ها را با آزمایش الگوهای ساییدگی دندان‌ها و ترکیبات شیمیایی استخوان‌ها بررسی کنیم. این اطلاعات به ما کمک می‌کند تا بفهمیم این حیوان چگونه غذا می‌خورده و در طول زندگی‌اش و تا چند هفته قبل از مرگش چه غذاهایی مصرف می‌کرده است.
لندری و فریزر از مدل‌های منتشر شده که عادات غذایی حیوانات را بوسیله‌ی آزمایش میکروسکوپی الگوهای ساییدگی دندان تشخیص می‌دهند استفاده کردند.
خراش بر روی دندان نشان می‌دهد که گرگ‌ها گوشت مصرف می‌کردند در حالی که وجود حفره نشان دهنده‌ی جویدن استخوان است. تا حدودی مثل لاشخورها.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که خراش‌ها در گرگ‌های باستانی و امروزی وجود دارند که بدین معناست که گرگ‌ها به عنوان شکارچیان اولیه با شکار طعمه به بقای خود ادامه دادند.
گرگ‌های خاکستری چه چیزی می‌خوردند؟ رژیم غذایی جدید آن‌ها که گوزن‌ها هستند کاملا مشخص است. رژیم غذایی گرگ‌های باستان با بررسی نسبت ایزوتوپ‌های کربن به نیتروژن که از کلاژن استخوان‌ها استخراج‌ شده است، ارزیابی شد.
میزان ایزوتوپ‌ها را می‌توان با شاخص‌های تعیین شده‌ی گونه‌های خاص مقایسه کرد.
نتایج نشان می‌دهد که اسب‌هایی که در دوران پلیستوسن منقرض شدند حدود نیمی از منبع غذایی گرگ‌ها را تشکیل می‌دادند. حدود 15 درصد دیگر نیز گوزن‌های شمالی و گوسفندهای دال به همراه تعدادی ماموت بودند.
همه‌ی این‌ها در زمانی رخ داد که گرگ‌ها با سایر شکارچیان بزرگ مانند خرس‌های پوزه کوتاه و گربه‌سانانی به نام "همان‌ددها"(scimitar cat) زندگی می‌کردند. انقراض این گونه‌ها فرصت بیشتری برای گرگ‌ها فراهم می‌کرد تا سراغ گونه‌های دیگری برای شکار بروند.
دکتر گرانت زازولا(Grant Zazula)، یکی از نویسندگان مطالعه، و دکتر دیرینه‌شناس یوکان که متخصص حیوانات عصر یخبندان ساکن در برینگیا است می‌گوید: این ماجرای بقا در عصر یخبندان و سازگاری و ایجاد گونه‌های جدید از نظر اکولوژیکی است.
نویسندگان مقاله می‌گویند که با توجه به وابستگی گرگ‌های خاکستری به گوزن‌های شمالی، بقای جمعیت گوزن‌ها عامل مهمی در حفظ جمعیت گرگ‌ها خواهد بود.