بزرگنمايي:

آریا جوان - باستان‌شناسان یک مقبره با قدمت 4هزار سال را در محوطه تل بنات در سوریه شناسایی کردند که شباهت بسیاری به هرم پلکانی باستانی سقاره در مصر دارد.
میراث آریا: طبق مطالعات انجام شده در این محوطه، تابش سفید این بنا به علت مصالح خاص به کار رفته در آن است و همین امر موجب شده است این اثر با نام «بنای سفید» نیز شناخته شود. این تپه باستانی دست‌ساز، جزو اولین کاوش‌های باستان‌شناسان در طی چند دهه گذشته در این منطقه بوده‌است.
یک مطالعه جدید مشخص کرده است این بنا در سال 2400 پیش از میلاد (یعنی حدود 4420 سال پیش) به محل یک تپه باستانیِ مخصوص تدفین که در آن حداقل 30 قبر مهر و موم شده با گچ قرار داشته، اضافه شده است.
متون باستانی مربوط به بین‌النهرین به بناهای یادبود جنگی اشاره می‌کنند که در آن اجساد دشمنان روی هم انباشته می‌شده‌اند. البته هیچکدام از این بناهای یادبود تاکنون کشف نشده‌اند. با این حال، به نظر می‌رسد «بنای سفید» در تل بنات یک یادبود برای مردگان ساکن در این محل بوده باشد، نه محلی برای دفن سربازان دشمن که در جنگ کشته شده‌اند.
پروفسور آن پورتر از دانشگاه تورنتو می‌گوید: «این کشفیات نه‌تنها برخی از فرضیات کاوشگران را به چالش کشید است، بلکه برخی از سنت‌های اساسی و باستانی خاور نزدیک را نیز زیر سوال برده است. این بنا ممکن است از نظر شکل و اندازه مشابه با هرم پلکانی سقاره به نظر برسد، اما از جهت مصالح به‌کاررفته کاملا متفاوت است، چرا که از خاک ساخته شده است نه از سنگ.»
افرادی که در بنای سفید دفن شده‌اند با دقت بسیار و طبق رسوم خاصی به همراه ادوات نظامی و در برخی موارد در کنار اسلحه‌ها و پوست کونگا (نوعی حیوان شبیه به اسب که معمولا برای کشیدن کالسکه از آن استفاده می‌شده است) به خاک سپرده شده‌اند.
پروفسور پورتر بیان داشت: «ما تشخیص دادیم که یک الگوی واضح در قبرها وجود دارد؛ یک جفت از اجساد با پوست کونگا و در بخشی دیگر از بنا یک جسد با گلوله‌های گلی در کنارش قرار گرفته بود. جفت اجساد متعلق به کسانی است که بر روی یک ارابه مشترک می‌ایستاده‌اند.»
علاوه بر این، باستان‌شناسان دریافتند که این بنا یک گور دسته‌جمعی برای سربازان جنگی نیست؛ بلکه بعدها این اجساد از جای دیگری از خاک بیرون کشیده شده و مجددا در این بنای یادبود دفن شده‌اند. این تصمیم برای دفن مجدد کشته‌شدگان همراه با ادوات نظامی آنان در یک بنای یادبود نشان از تلاش این جامعه برای قدر دانی از جنگاوران خود داشته است.
ترجمه: آناهیتا رشیدی