بزرگنمايي:

آریا جوان - خراسان / نگاهی روان‌شناسانه به صعود دراماتیک تیم‌ملی دانمارک به مرحله‌حذفی یورو 2020 که در 2 بازی اولش باخته بود اما دست از تلاش برنداشت
 شوکی که ایست قلبی «اریکسون» به تیم‌ملی دانمارک وارد کرد، باعث شد تا آن‌ها در اولین بازی‌شان برابر فنلاند تن به شکست بدهند و کارشان برای صعود از گروه B مسابقات سخت شود. آن‌ها در بازی دوم هم به بلژیک باختند تا تکلیف تیم صعود کننده از این گروه به اما و اگرهای فراوان بکشد. دانمارک در آخرین بازی به مصاف روسیه‌ای رفت که با یک تساوی، از این گروه صعود می‌کرد و از آن طرف اگر نتیجه بازی دیگر این گروه یعنی بلژیک با فنلاند مساوی یا با برد فنلاند همراه می شد، باز هم دانمارک حذف می شد. در نهایت و بعد از دو شکست، دانمارک توانست با یک برگشت زیبا با پیروزی قاطع 4 بر یک در برابر روسیه به مرحله بعدی صعود کند. امیدواری بازیکنان دانمارک به کسب نتیجه مطلوب، بهانه‌ای شد برای این که از نقش امید در زندگی بگوییم.
برای نیل به اهدافی که در زندگی دنبال می‌کنیم، فارغ از توانایی، پشتکار، مسئولیت‌پذیری، کارآمدی و... که از مقوله‌های مهم و حیاتی هستند، باید به عنصر «امید» و مفهوم «امیدواری» هم عقیده‌ای راسخ داشت. احساس امید زمانی روی می‌دهد که افراد فکر کنند انگیزه و اراده لازم برای حرکت در مسیرها و اهداف ترسیم شده را دارند. زمانی که در مسیر تعیین شده قدم می‌گذاریم، برای موفقیت و پیمودن آن نباید از طولانی بودن و موانع پیش رو هراس داشته باشیم و مدام به خودمان بگوییم «اما و اگرها» نمی‌گذارند. اتفاقا این جاست که باید با امید زیاد به موفقیت از دست‌اندازها عبور کنیم. مانند بازیکنان تیم دانمارک که اما و اگرها را به حاشیه راندند و ذهن‌ خود را غرق آن‌ها نکردند و بر عکس، تمرکزشان را معطوف و متوجه اهداف کردند و از همان روزنه کم امید برای خودشان یک پیروزی بزرگ رقم زدند. همیشه باید در ذهن‌مان تابلوهایی را تصور کنیم که این پیام را منتقل می‌کنند «امیدتان را از دست ندهید» یا «امید داشته باشید». با جرئت می‌توان گفت که «امیدواری» پیشران و موتور محرکه ما برای رسیدن به برنامه‌های زندگی‌مان است، حالا چه این اهداف در زمینه تحصیلی باشد یا شغلی یا دیگر شئون زندگی. هرجا که احساس ملال کنیم، همان‌جا امید که به مثابه یک قلب عمل می‌کند، از حرکت باز می‌ایستد و ما را از رساندن به مقصد باز می‌دارد و در نهایت ما می‌مانیم و چندین برنامه و اهدافی که روی هم انباشته شده‌اند. در واقع در کنار به کار گرفتن تمام راهبردها، قوا و انرژی برای پیشبرد برنامه‌های خرد و کلان زندگی، این امیدواری به حصول موفقیت است که به اهداف ما هویت می‌بخشد و از ما در مقابل موانع زندگی یک انسان مبارز و جنگجو می‌سازد. این را هم باید گفت که رد پای امید باید در تمام بخش‌ها و مقاطع یک هدف دیده شود و مانند یک طناب و زنجیره مستحکم از آن استفاده کنیم.فردی که امید دارد ،چون در هر حالی در تکاپو است به فرصت های زندگی هم واکنش بهتری نشان می دهد، مثل دانمارک که در فوتبال معجزه کرد.
نویسنده : صادق جهانی | دانش آموخته روان شناسی