آریا جوان - سانحه رانندگی سال 1960 که آلبر کامو در آن درگذشت یک تصادف نبود بلکه کار سازمان اطلاعاتی شوروی سابق کا.گ.ب بوده است.
به گزارش خبرآنلاین، وقتی آلبر کامو، نویسنده و فیلسوف فرانسوی دو سال پس از بردن جایزه نوبل ادبیات در یک حادثه رانندگی فوت کرد، روشنفکران فرانسوی در غم از دست دادن او در حادثه‌ای به ظاهر معمولی گریستند.
در جیب کامو یک بلیت برگشت استفاده‌نشده قطار از خانه‌اش در پراوینس به پاریس وجود داشت. نویسنده 46 ساله میخواست پس از تعطیلات کریسمس به همراه همسرش فرانسین و فرزندان دوقلویش کاترین و ژان به پاریس برگردد. اما در عوض میشل گالیمار، دوست و ناشر آثارش از او دعوت کرد همراه او با ماشین برگردد.
کامو وقتی ماشین گالیمار در جاده یخ‌زده منحرف شد و به درخت برخورد کرد درگذشت و گالیمار چند روز بعد فوت کرد.
علاوه بر این بلیت پلیس نسخه دستنویس 144 صفحه‌ای به نام «اولین مرد» را در ماشین پیدا کرد، این دستنویس رمانی ناتمام بود که کامو براساس خاطرات کودکی‌اش از زندگی در الجزیره نوشته بود و همه پیش‌بینی می‌کردند بهترین اثر اوست.
بیشتر بخوانید: درباره زندگی آلبر کامو و پوچی های آگاهانه اش

اتوموبیلی که کامو در آن درگذشت
این تراژدی فرانسه را تکان داد و در غم فرو برد. هیچکس در آن زمان شک نکرد که قصد و نیتی پشت این تصادف بوده است.
روزنامه ایتالیایی «کوریره دلا سرا» حالا در مقاله‌ای ادعا می‌کند جاسوس‌های شوروی سابق در این تصادف دست داشته‌اند. این نظریه براساس جمله‌ای از جووانی کاتلی، شاعر و صاحب‌نظر ایتالیایی شکل گرفته است. کاتلی متوجه شده که بخشی از خاطرات یان زابرانا، شاعر و مترجم مشهور چک در ترجمه ایتالیایی آن چاپ نشده است. این کتاب خاطرات با عنوان «تمام زندگی من» چاپ شده است.
زابرانا در این بخش نوشته است: «چیزی غریب شنیدم از زبان مردی که بسیار می‌داند و منابع آگاه متعدد دارد. او گفت تصادفی که بر اثر آن آلبر کامو در سال 1960 جان خود را از دست داد توسط جاسوسان شوروی سابق برنامه‌ریزی شده بود. آنها تایر اتوموبیل را با استفاده از ابزاری بسیار دقیق که با عبور سرعت از مرزی خاص به کار می‌افتاد دستکاری کرده بودند. این ابزار یا تایر را سوراخ می‌کرد یا می‌برید.»
او در ادامه نوشته است: «این دستور مستقیما از سوی دیمیتری تروفیموویچ شپیلف، وزیر امورخارجه شوروی صادر شده بود و واکنشی بود به چاپ مقاله‌ای در مجله فرانسوی زبان «Franctireur» در مارس سال 1957، کامو در این مقاله به شپیلف حمله کرده و او را مسبب فجایع مجارستان خوانده بود.»
بیشتر بخوانید: افشای راز اهدای نوبل به «آلبر کامو»

خبر فوت کامو در روزنامه «کامبت»
کامو در مقاله خود «قتل عام شپیلف» را محکوم کرده بود. مسکو برای مقابله با شورش‌های سال 1956 مجارستان نیروهای ویژه به این کشور اعزام کرده بود.
یک سال بعد کامو باز هم مقامات شوروی سابق را خشمگین کرد. کامو آشکارا از بوریس پاسترناک، نویسنده برنده نوبل و نویسنده «دکتر ژیواگو» تعریف و تمجید کرده بود، این درحالی بود که رمان پاسترناک توسط دولت استالین ممنوع شده بود.
«کوریره دلار سرا» در مقاله خود نتیجه می‌گیرد «روسیه انگیزه کافی برای صدور دستور قتل کامو داشته است، و این کار به سبک رایج توسط کا.گ.ب. صورت گرفته است.»
اگر این مسئله حقیقت داشته باشد داغ دل هزاران دوست‌دار آثار کامو تازه می‌شود. کامو نویسنده آثار محبوب و متفکرانه‌ای چون «بیگانه»، «طاعون» و «افسانه سیزیف» است. شهرت او چنان است که سال پیش نیکلا سارکوزی، رئیس جمهور فرانسه که طرفدار این نویسنده است سعی کرد محل دفن این نویسنده را به پانتئون، محل دفن بزرگان ادب و هنر فرانسه تغییر دهد که نشد.
الیویر تاد، خبرنگار سابق بی‌بی‌سی که کتاب «آلبر کامو: یک زندگی» را به زبان انگلیسی در سال 2000 منتشر کرد گفته است در بررسی پرونده‌های بایگانی شوروی سابق به نام کامو و دستور قتل او برنخورده است.
او گفت: «هرچند دست داشتن کا.گ.ب. در چنین کارهایی را رد نمی‌کنم اما فکر نکنم این داستان واقعیت داشته باشد.»