چاپ

آریا جوان - خراسان / آیا هرفردی بدون این‌که تحصیلات آکادمیک در رشته روان‌شناسی یا مشاوره داشته باشد، می‌تواند ادعا کند که چون حرف‌های من بقیه را آرام می‌کند، پس من یک مشاور هستم؟ اگر مشاور بودن، گوش کردن به صحبت مراجعه کننده‌ها بدون انجام هیچ‌گونه مشاوره یا تکنیک درمانی است، پس همه انسان‌های جامعه می‌توانند یک مشاور باشند! آیا مشاور فقط پول می‌گیرد تا به درد دل مراجع گوش بدهد؟ در خور ذکر است برای روان‌شناس شدن و مشاور بودن علاوه بر تحصیلات دانشگاهی، نیاز به کسب مهارت با گذراندن دوره‌های تخصصی در حوزه مشاوره یا روان‌درمانی هم هست و در ادامه، روان‌درمانگر و مشاور باید از آخرین تکنیک‌ها و اطلاعات در حیطه تخصصی بهره‌مند شود و زیر نظر یک سوپر وایزر(استاد ناظر) روان‌درمانگری خود را ادامه دهد. بنابراین برای آشنایی با وظایف یک مشاور یا روان شناس چند نکته را باید مدنظر قرار داد.
تعریف جلسه مشاوره و روان‌درمانی
ارتباط حضوری(و به تازگی مجازی) بین یک فرد متخصص آموزش دیده با مراجع که طی آن مشاور با استفاده از علم و دانش، مهارت و توانایی‌ های خود، به مراجع کمک می‌کند تا درک و شناخت بهتری از مسائل و موقعیت خود به دست آورد، جلسه مشاوره گفته می‌شود. در این جلسه تلاش می شود که مراجع به مطلوب‌ترین شکل از توانایی، استعداد و امکانات امروز خود بهره گیرد و بتواند در مواجهه با پیش آمد و مشکلات زندگی به گونه‌ای مناسب و عاقلانه تصمیم‌گیری کند.
حاصل این فعالیت نه تنها کمک به فرد مراجع برای رفع مشکل اوست بلکه رشد و تعالی شخصی و اجتماعی وی را هم به همراه خواهد داشت. روان‌درمانی کاربرد آگاهانه روش‌های بالینی و مواضع میان فردی است که از اصول روان شناسی رایج حاصل شده و هدف آن کمک به درمان گیران است که رفتارها، شناخت‌ها، هیجان‌ها و دیگر ویژگی‌های فردی خود را برای درمان مطلوب تغییر دهند.
اهداف عمده مشاوره چیست؟
1- آسان کردن تغییرات رفتاری
2- افزایش توانایی مراجع در ایجاد و حفظ رابطه با دیگران
3- کمک به بالابردن اثر بخشی و توانایی سازگاری(سازش یافتگی) مراجعان
4- بهبود تصمیم گیری در مراجعان
5- تسهیل شکوفایی استعدادهای بالقوه مراجعان
مشاور نصیحت نمی‌کند
پس این‌که بگوییم مشاور فقط پول می‌گیرد و کار درمانی برای اصلاح رفتار و حل مشکلات انجام نمی‌دهد، توسط گروهی بیان می‌شود که در مراجعات خود به مشاور یا روان‌شناس آموزش دیده و با تجربه و ... مراجعه نکرده‌اند یا با وظایف و تخصص‌های این گروه از سفیران بهداشت روان جامعه به خوبی آشنایی ندارند. در ضمن کار مشاوران تلاش در ارائه راه‌حل و درمان مشکل است بنابراین با نصیحت فرق می‌کند. گاه بر اثر نصیحت کردن، احساس گناهکار بودن در مراجع برانگیخته می‌شود و به کار درمان لطمه می‌زند.
نویسنده : حسین شرافتی | کاندیدای دکترای تخصصی روان‌شناسی