آریا جوان - خراسان / گفت‌و‌گو با کاپیتان هاکی روی یخ زنان ایران که در سال جدید قدرتمندانه در آسیا جام قهرمانی را بالای سر بردند درباره این رشته ورزشی، چالش‌ها، هزینه‌هایش و ...
 شاید تا پیش از پخش مسابقات تیم‌ملی هاکی روی یخ بانوان از تلویزیون خیلی‌ها این مسابقات و بازیکنانش را با آن محافظ‌های عجیب‌و‌غریب و لباس‌هایی شبیه فضانوردان فقط در فیلم و سریال‌های آمریکایی دیده‌بودیم. شاید شما هم تا قبل از دست‌به‌دست شدن ویدئوی بالابردن جام قهرمانی، نمی‌دانستید که در کشورمان تیم‌ملی هاکی روی یخ بانوانی داریم که هر مسابقه‌ای را برای تیم حریف سخت می‌کنند. این تیم جوانِ سه‌ساله یازدهم فروردین امسال توانست کشورهای امارات، قرقیزستان، هند و فیلیپین را از دور مسابقه خارج‌کند و در نهایت در دومین حضور خود در مسابقات آسیا و اقیانوسیه جام قهرمانی را بالا ببرد. حالا ویدئوهای زیادی از مهارت و چابکی هر کدام از بازیکنان تیم ملی منتشر شده‌است و خیلی‌ها دختران یخی ایران را می‌شناسند. دخترانی که با اراده‌شان توانستند از پس همه کوه‌های یخی که راه‌شان را سد کرده‌بود بگذرند و حالا الهام‌بخش دخترانی باشند که فکرمی‌کردند بعضی چیزها را فقط در فیلم‌ها می‌شود پیداکرد. اگر می‌خواهید درباره تیم‌ملی بانوان هاکی روی یخ بیشتر بدانید گفت‌و‌گوی ما با کاپیتان تیم‌ملی «اعظم سنائی» را از دست ندهید.
بعضی بازیکنان روزی بیشتر از 8ساعت کار می‌کنند تا پول تمرین‌شان را دربیاورند
کاپیتان تیم‌ملی هاکی روی یخ از حال‌ و هوای قهرمانی، واکنش مردم و چالش‌های این رشته ورزشی می‌گوید
«اعظم سنائی» از 14سالگی وقتی خبری از هاکی روی یخ نبوده‌است، فعالیتش را با «این‌لاین هاکی» شروع کرده‌است. بازیکنان در این‌لاین هاکی با اسکیت‌های چرخ‌دار روی سطوح مختلف در زمین حرکت می‌کنند اما در هاکی روی یخ نوع اسکیت‌ها متفاوت است و چرخ ندارد. سنائی بعد از افتتاح اولین پیست یخ در سال 99 تمریناتش را روی پیست یخ می‌آورد و کارش را در تیم‌ملی هم شروع می‌کند. او می‌گوید سطح مسابقات نسبت به سال گذشته خیلی متفاوت بود و تیم‌ها خیلی پیشرفت کرده‌بودند.
از شروع هاکی تا بالابردن جام، 20 سال طول کشید
سرعت رشد تیم ملی هاکی روی یخ بانوان شگفت‌انگیز بود و این تیم با گذشت سه سال از تاسیس با جام قهرمانی آسیا به خانه برگشت. «سنائی» درباره این که چطور این اتفاق را رقم زدند، می‌گوید:«تیم ما به اندازه همه تیم‌های شرکت‌کننده در مسابقات پیشرفت کرده‌بود و بچه‌ها از سال گذشته که از مسابقات قهرمانی تایلند برگشتند، یک روز را هم هدر ندادند. کادر فنی تمام تلاش‌شان را کردند و ما توانستیم از پس این مسابقات بربیاییم و قطعا سال آینده هم کار سختی پیش رو خواهد بود.» از او درباره لحظه بالابردن جام قهرمانی می‌پرسم و این‌طور پاسخ می‌دهد: «آن لحظه برای همه ما یک آرزوی دیرینه بود. همان‌طور که گفتم من از 14سالگی ورزش هاکی را شروع کردم و در 34سالگی توانستم بالاخره کاپ قهرمانی را ببرم بالای سر و خب این یک مسیر طولانی 20ساله بود که اصلا حس و حالش در کلمه‌ها نمی‌گنجد. ولی بیشترین چیزی که در آن لحظه وجود داشت، آن حس غرور بود که با هم‌تیمی‌هایم توانستیم آن اتفاق بزرگ را که یک جورهایی هم می‌شود گفت نشدنی بود، رقم بزنیم. یعنی ما راهی را در نزدیک 4سال پیمودیم که تیم‌های رقیب ما 20،30‌سال است دارند روی آن کار می‌کنند.»
بعد از قهرمانی، متقاضی‌های این رشته اضافه‌شدند
اوضاع بعد از قهرمانی تیم‌ملی هاکی روی یخ فرق کرده‌است و حالا مردم این تیم را می‌شناسند. «سنائی» واکنش مردم و بازخوردها را بعد از قهرمانی تیم این طور توصیف می‌کند: «با این که هاکی روی یخ ورزش جدیدی ا‌ست اما این شانس را داشتیم که اولین تیم بانوان باشیم که پخش زنده تلویزیونی دارد. این در کنار نتایج دست‌به‌دست هم داد و الان این ورزش دارد دیده‌می‌شود و بیشتر مردم با آن آشنایی دارند. خدا را شکر ما از همان لحظه‌ای که وارد فرودگاه شدیم و جاهایی که مردم خوب کشورمان بودند، خیلی با استقبال‌ روبه‌رو شدیم. خیلی برایمان خوشایند بود که مردم از این ورزش و اتفاقی که افتاده‌است، خبر داشتند. همچنین بازیکنان هاکی که حالا می‌آیند در پیست یخ تمرین می‌کنند و متقاضی‌های جدیدی که اضافه شده‌است به عنوان یک بازیکن که در این ورزش داریم زحمت می‌کشیم باعث خوشحالی ماست و ما را امیدوار می‌کند که با توجه به شناخت و تقاضایی که نسبت به این ماجرا دارد به وجود می‌آید، این ورزش را خیلی بهتر و قوی‌تر برای آینده بسازیم.»
اخراج‌ها از 2دقیقه شروع می‌شود!
هاکی روی یخ قوانین جالب و عجیبی دارد که گاهی پیچیده هم می‌شود و کسی جز بازیکنان و داور بازی از آن سردرنمی‌آورد. هر تیم پنج بازیکن و یک دروازه‌بان و هر بازی حداقل سه داور دارد و زمان بازی فقط زمانی حساب می‌شود که توپ در حال حرکت باشد. از کاپیتان تیم ملی می‌خواهم کمی از این قوانین برایمان بگوید: «هاکی قوانین زیادی دارد. بسیار اتفاقات در این ورزش می‌تواند بیفتد که خطا محسوب شود و جریمه‌های هر خطا می‌تواند از 2، 5 و 10دقیقه اخراج در داخل زمین باشد تا اخراج از کل بازی یا کل تورنمنت. همه این‌ها خیلی بستگی به اتفاقاتی دارد که در حین بازی می‌افتد اما بیشتر خطاهایی که اتفاق می‌افتد همان خطا2دقیقه‌ای است که در آن همان بازیکن خاطی می رود در پنالتی باکس(جعبه جریمه) می‌نشیند، تیمش با یک بازیکن کمتر 2دقیقه بازی می‌کند و بعد بازی ادامه پیدا می‌کند. البته همزمان با هم دو بازیکن هم می‌توانند اخراج شوند ولی تعداد نفرات داخل زمین نمی‌تواند کمتر از 3نفر باشد.» جالب این که اگر تیمی در موقعیت منفعت از اخراج 2دقیقه‌ای گل بزند بازه جریمه زودتر تمام می‌شود.

همه بازیکنان بچه پولدار نیستند
یکی از پرتکرارترین سوال‌هایی که همیشه از ما می‌پرسند این است که ورزشِ هاکی برای بچه پولدارهاست. چون این ورزش هزینه‌های زیادی دارد همه فکر می‌کنند قشر پولدار جامعه جذب این ورزش می‌شوند، در صورتی که این‌طور نیست. این‌ها را کاپیتان تیم ملی هاکی روی یخ می‌گوید و ادامه می‌دهد :«من نمی‌گویم در میان بچه‌ها همه توان مالی بالایی دارند چراکه غالب بچه‌های این ورزش کسانی هستند که دارند روزی بیشتر از 8ساعت کار می‌کنند تا بتوانند هزینه ورزش‌شان را دربیاورند. بچه‌هایی هستند که از شهرهای اطراف تهران مانند ری و ورامین می‌آیند و حتی بچه‌های شهرستانی‌مان هستند که دارایی‌شان را در شهرشان فروختند و خانواده از هزار چیزشان زده‌است که فرزند‌شان بتواند در تهران مستقر شود و تمرین‌شان را ادامه‌دهند. اصلا این‌جوری نیست که همه بچه‌های پولدار باشند و غالب بچه‌هایی هستند که دارند می‌جنگند تا در این ورزش دوام بیاورند و این‌ها همه از روی عشق و علاقه‌شان است.»
اسپانسرها و شرکت‌های بزرگ به تیم بانوان توجه‌کنند
«کاپیتان یک تیم بودن، آن حلقه واسط بازیکنان و کادر فنی و مربیان بودن یک مسئولیت بسیار سنگین است. مخصوصا با توجه به این که جامعه هاکی الان بزرگ نیست و همه داریم دست‌به‌دست هم می‌دهیم که این ورزش را رشد بدهیم. به نظر من هاکی یک سبک زندگی است. یعنی این که درگیر یک کار تیمی باشید که همه برای یک هدف واحد جنگندگی و فداکاری‌هایی دارند مثل روند زندگی است و هاکی این را به ما خوب یاد داده‌است که برای آن بجنگیم و خسته نشویم. الان ما در لیگ اسپانسرهایی داریم که در حد لباس تیم (جرسی)، هزینه ورودی لیگ و بعضا پاداش اندکی که به بازیکنان می‌دهند حمایت می‌کنند اما این که حقوقی دریافت کنیم یا قراردادی با مبلغ تعیین‌شده داشته باشیم در حال حاضر نداریم. البته با توجه به اتفاقاتی که دارد در این ورزش می‌افتد خیلی امیدواریم اسپانسرها و شرکت‌های بزرگ به این ورزش توجه کنند و باعث شوند یک بار خیلی بزرگی از روی دوش بچه‌ها برداشته‌شود. اگر تیم ملی امسال اسپانسر نداشت و پیست یخ رایگان در اختیار کمپ تیم ملی قرار نمی‌گرفت، این اتفاقات خوب رقم نمی‌خورد.»
نویسنده: اکرم انتصاری