بزرگنمايي:

آریا جوان - خراسان / در روز معلم با «فاطمه ا...‌‌دادی» که روش‌های ویژه‌ای برای افزایش خلاقیت و نشاط دانش آموزانش به کار گرفته و «سیده‌فیروزه موسوی» که‌ ویدئوی برخورد محبت‌آمیز با شاگرد نوجوانش در فضای ‌مجازی پربازدید شد، گفت‌و‌گو کردیم
 می‌گویند شغل‌شان را عاشقانه دوست دارند و برای به‌سرانجام رساندنش از هیچ کاری دریغ نمی‌کنند. فرقی نمی‌کند معلم چه درس و چه پایه‌ای باشند،به کلاس اولی‌ها الفبا یاد بدهند یا به کلاس چهارمی‌ها ضرب سه رقمی در سه رقمی، برای کلاس دومی‌ها از کسی بگویند که مهربان‌تر از مادر است یا برای کلاس پنجمی‌ها برگی از تاریخ ایران‌زمین را بخوانند، آن‌ها هرجای این خاک 1٬648٬195 کیلومتر مربعی که باشند، از شمال تا جنوب، از شرق تا غرب، مشق عشق می‌کنند و درس زندگی می‌دهند. امروز12 اردیبهشت یعنی روز معلم فرصتی بسیار نیکوست که تلاش‌های همه معلمان عرصه آموزش پاس داشته شود. به همین بهانه با دو معلم که یکی به‌تازگی ویدئویش در فضای‌ مجازی پربازدید شد و دیگری هم راهکارهای خلاقانه‌ای برای حال خوب دانش‌آموزانش در مدرسه به کار گرفته، گفت‌وگو کردیم.
عاشق بچه‌ها و دنیای آن‌ها هستم
گفت‌و‌گو با معلمی که یادگیری دانش‌آموزانش با نشاط و شادابی برایش از همه چیز مهم‌تر است
 حامد رحیم‌پور | روزنامه‌نگار- «فاطمه ا...‌دادی»، دانش‌آموخته حوزه علمیه مکتب نرجس و از شاگردان مرحومه فقید استاد خانم «طاهایی» ودارای مدرک دکتری رشته الهیات و ارشد روان‌شناسی است. او انگیزه معلم‌شدن خود را به ما این گونه توصیف می‌کند: «دوست دارم همواره با نسل جدید درارتباط باشم و این که تاثیر مثبتی در زندگی آن‌ها داشته باشم. معلمی شغل مقدس و ارزشمندی است که به من این فرصت را می‌دهد که دانش و تجربیاتم را با دیگران به اشتراک بگذارم و به رشد و توسعه فردی و اجتماعی دانش آموزان کمک کنم. من عاشق بچه‌ها و دنیای آن‌ها هستم و معلمی فرصت بسیار خوبی برای ورود به این دنیاست».
آزادی 13 زندانی با طرح «مهرانه»
او به ما درباره تجربه‌هایی که درباره روش‌های ایجاد خلاقیت در کلاس داشته است، چنین می‌گوید: «برای خلاقیت تعاریف زیادی وجود دارد. گاهی گمان می‌شود که خلق یک چیز جدید خلاقیت است حال آن‌که این‌طور نیست و یکی از مصادیق خلاقیت نوعی توانایی در تولید ایده‌های نو از طریق تغییر و ترکیب ایده‌ها و خروجی ایده جدید است که البته در تربیت دانش‌آموزان دبستان بسیار مهم و عنصری کلیدی در آموزش کودکان است و هویت ملی و توانمندی‌های فردی‌و‌اجتماعی دانش‌آموزان را توسعه می‌دهد. من می‌توانم در این مسیر به طرح‌های زیادی که در مدرسه اجرا کرده‌ام، اشاره کنم: طرح مناسک حج، طرح جشن پاییز در مدرسه، طرح جشن خانواده، جشن چادر(که مخصوص دانش‌آموزان دختر کلاس دوم دبستان است)، طرح امانتداری(با شیوه‌های نو در هر سال به اقتضای شرایط بچه‌ها)، طرح تکریم مقام پدر و مادر که بگذارید این آخری را کمی توضیح دهم. درباره بحث پدر، تحت عنوان «مهرانه» برنامه‌ای به‌عنوان شکرانه سلامتی پدر طراحی کرده‌ام. کبوتر سفیدی را در بین بچه‌ها در حیاط مدرسه می‌آوردم و به‌عنوان «فک رقبه» این کبوتر سفید را در روز سیزدهم رجب روز ولادت امیرالمومنین(ع) به شکرانه سلامتی پدر دانش‌آموزان آزاد کرده و برای دختران توضیح می دادم که بعضی پدران به دلیل خاصی نتوانسته‌اند کنار خانواده‌شان باشند، مثلا به‌خاطر اشتباه در امضا کردن یک چک الان در زندان هستند؛ حالا آیا می‌خواهید مثل این کبوتر این پدران هم آزاد شوند و کنار بچه‌ها و خانواده‌شان باشند؟ دانش‌آموزان با شور و شعف فریاد می‌زدند که بله، حاضر هستیم. در گام بعدی به دانش‌آموزان دفترچه‌هایی داده می‌شد با نام دفترچه مهرانه به شکرانه سلامتی پدرم و عکس آن کبوتر هم روی دفترچه قرار داده شده بود. این در واقع دسته‌چک دانش‌آموزان بود و دختران می‌رفتند در خانه و هر چقدر می‌توانستند این دسته چک را که دارای ته برگ بود در جمع خانواده‌شان صادر می‌کردند و پول را به مدرسه برمی‌گرداندند. این دفترچه‌ها برمی گشت و نزد خود دانش‌آموزان پول‌ها شمرده می‌شد. با این پول‌ها، 13 زندانی در همان ایام با هماهنگی ستاد زندانیان آزاد شدند. صداهای آن‌ها را از ستاد زندانیان به‌صورت ناشناس در بین دانش‌آموزان پخش کردیم و اظهار شادی و خوشحالی دانش‌آموزان از یک کار خیر برای دختران به یادگار ماند و از آن روز به بعد در نوع رابطه و نگاه دختران دانش‌آموز با پدران‌شان حس و حال جدید حاکم شده بود. درباره مهرانه مادر هم کار جدیدی به اسم زیست فاطمی طراحی شد. این طرح را به مناسبت هفته ولادت حضرت زهرا(س) با عنوان مائده بهشتی طراحی کردیم. در آن ایام بچه‌ها تمام آن چه را که متعلق بود به خودشان از بدلیجات و گردن‌بند گرفته تا چیزهای دیگر به مدرسه آورده بودند. در روز حجاب فاطمی که بنا بود دختران اگر تمایل دارند با چادر نو مشکی‌شان به مدرسه بیایند، آن وسایل را که از بهترین و زیباترین‌ها بود برای سلامتی مادرشان در یک روز باشکوه تقدیم نیازمندان کنند و به آن‌ها هدیه دهند. آن روزی که همه این وسایل جمع شد یکی از بزرگ ترین سالن‌های ورزشی مشهد اجاره شد و این وسایل چیده شد و در یک جشن باشکوه و با حضور مسئولان آموزش‌وپرورش و پدران و مادران دانش‌آموزان این وسایل تقدیم شد. آن شوق و شوری که آن روزها در دانش‌آموزان مشاهده می‌شد بسیار بی‌نظیر بود. این که دختران در سن کودکی می‌توانستند یک حرکت انسانی را انجام دهند بسیار جالب و بی‌نظیر بود».
یادگیری با نشاط و شادابی از همه چیز مهم‌تر است
شاد بودن کلاس درس یکی دیگر از نکات مهم یک دبستان عالی است. در یک کلاس خموده و منفعل و خاکستری امکان تدریس مفاهیم علمی برای دانش‌آموزان وجود ندارد. این خانم معلم از شیوه‌های خود برای شاد بودن کلاس درس این چنین می‌گوید: «برای من، روحیه شاد دانش‌آموزان یکی از مهم‌ترین معیارهای دبستان دخترانه است. شادی دوران کودکی از همه چیز مهم‌تر است. برای این که این شادی ایجاد شود اولین کارهمدردی‌ کردن با آن‌هاست، بنابراین گاهی در انتخاب کارهای روزانه در کلاس و حتی برنامه‌شان به آن‌ها حق انتخاب داده می‌شود. در گام اول مراقبت زیادی بر روحیه خود معلم صورت می‌گیرد. معلمی که شاد است می‌تواند شادی را به دانش‌آموزان منتقل کند. بازی‌کردن با دانش‌آموزان یکی از این تکنیک‌هاست. مثلا گاهی اوقات برای دانش‌آموزان برنامه آب بازی را تدارک می‌بینیم، به همه آن‌ها و معلمان‌شان یک پلاستیک می دادیم و بعد این پلاستیک‌های مملو از آب را به سوی هم و معلمان‌شان پرتاب می‌کردند. به قدری شادی در این بازی‌های جمعی تولید می‌شود که انرژی شورانگیزی برای ادامه تدریس دبستان پیدا می‌کردند. هنگامی که درس یک کلاس به بخش‌های حساس می‌رسد در آن کلاس خاص به بهانه‌های مختلف زنگ تفریح‌های مضاعف به دانش‌آموزان داده می‌شود. این زنگ های تفریح شاد به عنوان یک موتور انرژی‌بخش، جریان کلاس را به شوق و شور می‌آورد».