آریا جوان - ورزش 3 /فاجعه منچستریونایتد هفته به هفته بدتر می‌شود؛ تیمی بدون رهبر و مربی‌ای که انگار از پیش بازنده است.
یک حقیقت تلخ در غروب یکشنبه در دربی منچستر خود را نشان داد: فاجعه‌ای که منچستریونایتد را در بر گرفته، به این زودی‌ها بهتر نمی‌شود. اگر چیزی باشد، اوضاع حتی بدتر شده است.
یونایتد در ورزشگاه اتحاد مقابل منچسترسیتی، که هنوز با بهترین فرم خود فاصله دارد، کاملاً زیر فشار له شد. آن‌ها چندین سطح پایین‌تر از حریف بودند. برای آن‌هایی که امیدوار بودند روبن آموریم پاسخ مشکلات را داشته باشد، حالا به نظر می‌رسد او هیچ راه‌حلی ندارد.
برتری قاطع 3-0 سیتی بر رقیب همشهری نشان داد که آن‌ها شاید بتوانند در این فصل بازگشتی داشته باشند، هرچند بعید است برای قهرمانی لیگ برتر، که به نظر رقابتی بین آرسنال و لیورپول است، شانسی داشته باشند.
بازار
اما برای یونایتد، نتایج کاملاً ناامیدکننده بوده است. برخی شاید فکر می‌کردند دیگر راه جدیدی برای بررسی ناکارآمدی این تیم وجود ندارد، اما آموریم و مدیران یونایتد در پنجره نقل‌وانتقالات اخیر موضوع تازه‌ای برای کالبدشکافی در اتحاد فراهم کردند.
آن‌ها حدود 20 میلیون پوند برای سن لامنس، دروازه‌بان آنتورپ، خرج کردند و سپس او را روی نیمکت مقابل سیتی نشاندند. حالا یونایتد انگار سه دروازه‌بان ذخیره دارد و هیچ دروازه‌بان شماره یکی.
در مقابل، وقتی زمان جایگزینی ادرسون برای سیتی رسید، آن‌ها بهترین دروازه‌بان جهان، جان‌لوئیجی دوناروما، را از پاری‌سن‌ژرمن خریدند و پپ گواردیولا او را مستقیم در ترکیب اصلی برای دربی قرار داد.
دروازه‌بان فعلی یونایتد، آلتای باییندیر، به‌وضوح در سطح لازم نیست و در صحنه‌های دفاعی‌ای که انگار از فیلم‌های کمدی چارلی چاپلین برگرفته شده بود، نقش داشت. او و مدافعان یونایتد مثل بچه‌های ناکام بازی کردند.
دوناروما؟ او کاری کرد که دروازه‌بان‌های کلاس جهانی می‌کنند و مهاری انجام داد که شاید جریان بازی را تغییر داد. وقتی سیتی فقط دو گل جلو بود، او با مهاری درخشان شوت برایان امبئومو را دفع کرد و پایه‌ای برای ادامه ویرانی یونایتد توسط سیتی فراهم کرد.
سیتی خوب بازی کرد، به‌ویژه جرمی دوکو، فیل فودن و ارلینگ هالند که دو گل زد و می‌توانست حداقل دو گل دیگر بزند. او حالا در این فصل برای سیتی و نروژ 11 گل زده است.
هواداران سیتی رو به آموریم که غمگین کنار خط ایستاده بود، آواز خواندند: «فردا اخراج می‌شوی»، و هرچند این بعید است، نمی‌توان انکار کرد که موقعیت این مربی روزبه‌روز شکننده‌تر می‌شود.
فردا خیلی زود است، اما شرط بستن روی دوام او تا پایان سال شجاعت می‌خواهد. در واقع، شرط بستن روی دوام او تا پایان ماه آینده هم شجاعت می‌طلبد.
او به شروعی خوب در این فصل نیاز داشت، اما شروعی فاجعه‌بار داشته است. هیچ حس پیشرفتی در یونایتد نیست، هیچ انسجامی، هیچ باور و اعتقادی. در واقع، هیچ منطقی در بسیاری از کارهای این باشگاه دیده نمی‌شود.
هنوز فقط نیمه سپتامبر است و این فصل از حالا شبیه یک فصل هدررفته دیگر، توقفی دیگر در برزخ، رقصی دیگر با متوسط بودن، و چند صد میلیون پوند دیگر به باد رفته به نظر می‌رسد.
سیتی بعد از 18 ثانیه نزدیک بود گل بزند. تشویق‌های پرشور برای ریکی هاتن هنوز فروکش نکرده بود که جرمی دوکو پاسی به هالند داد و هالند شوتش را از کنار دروازه باییندیر به اوت فرستاد.
شروع بازی پرهیجان بود. دوناروما چند دقیقه بعد اولین مهارش را در پیراهن سیتی انجام داد و شوت چرخشی هوشمندانه بنجامین ششکو، که اولین بازی فیکسش برای یونایتد بود، را دفع و جمع کرد.
باییندیر نزدیک بود به هالند فرصتی دیگر بدهد وقتی سعی کرد پاس رو به عقب را کنترل کند و توپ از ساقش پرید. چشمان هالند برق زد، اما باییندیر به‌موقع توپ را دور کرد.
سیتی، که دو بازی اخیرش در لیگ برتر را باخته بود، در دقایق ابتدایی بهتر بود، اما برخی تردیدهای قبلی‌اش در تبادل پاس‌ها دیده شد. برناردو سیلوا پاسی ظریف به فیل فودن داد، فودن پاس عالی‌ای برای تیجانی ریندرز فراهم کرد و ریندرز سانترش را به اوت زد.
این فقط یک مهلت کوتاه برای یونایتد بود. چند دقیقه بعد، دوکو از قلب دفاع میهمان عبور کرد و با حرکتی درخشان لوک شاو را جا گذاشت. اولین سانترش بلاک شد، اما دومی به فودن رسید و فودن با ضربه سرش از غوغای باییندیر گذشت.
روی کین در تلویزیون گفت که شاو «تسلیم شده»، که با توجه به مهارت دوکو کمی سخت‌گیرانه بود. اما وقتی سیتی هفت دقیقه پس از نیمه دوم گل دوم را زد، نقش شاو حتی بیشتر زیر سوال رفت.
فودن و دوکو در یک حرکت تیمی هوشمندانه شرکت کردند و وقتی دوکو پاسی کوتاه به هالند داد، هالند به‌راحتی شاو را کنار زد و توپ را با ظرافت از بالای باییندیر به گل تبدیل کرد. شاو روی باییندیر افتاد و در حالی که توپ به تور دروازه خورد، روی چمن دراز کشید.
یونایتد تحت فشار پرس بالای سیتی، در دفاع خطرناک کار می‌کرد تا اینکه دی‌لیخت توپ را مستقیم به سیتی پاس داد. توپ به هالند رسید، او باییندیر را دور زد، اما وقتی برای زدن توپ تلاش کرد، آن را به تیر دروازه کوبید.
این یک فرار روی خوش‌شانسی بود، اما دفاع یونایتد نزدیک بود این را هم خراب کند. باییندیر برای گرفتن توپ آمد، اما مزراوی آن را از او گرفت و به‌سختی دور کرد. یک نمایش مضحک بود.
تفاوت با سیتی چشمگیر بود. وقتی یونایتد بالاخره در نیمه دوم یک شوت در چارچوب داشت، برایان امبئومو با یک والی زیبا از 15 متری شوت کرد که به نظر می‌رسید به گوشه پایین دروازه می‌رود. اما وقتی هواداران یونایتد پشت دروازه شروع به جشن گرفتن کردند، دوناروما به سمت راست پرید و توپ را از کنار تیر به اوت فرستاد. این یک مهار کلاس جهانی بود. امبئومو به سرش کوبید.
سیتی حالا غیرقابل توقف بود. هوادارانشان پشت به زمین کردند و رقص معروف را اجرا کردند. ماینو در نیمه دوم فرصت کمی برای بازی پیدا کرد و با یک حرکت تکنیکی، سوال‌های بیشتری درباره سیاست انتخاب بازیکن آموریم ایجاد کرد و بهترین لحظه تیمش در آن شب را رقم زد.
برای پایان تجربه تلخ یونایتد، امبئومو و کاسمیرو موقعیت‌های واضح را از دست دادند. این تیمی بدون رهبر است. تیمی بی‌سکان. تیمی با مربی‌ای که انگار از پیش بازنده است. سیتی حداقل دوباره رو به بالا نگاه می‌کند.
یونایتد از چهار بازی اولش چهار امتیاز دارد و در رده چهاردهم گیر کرده است. آن‌ها فصل گذشته پانزدهم شدند، پس به نظر می‌رسد این سطح آن‌ها تحت هدایت آموریم است. تیمی که با سرعت به ناکجاآباد می‌رود.