آریا جوان -
به گزارش خبر فوری، در غفلت و ناتوانی قابل توجه وزارت آموزش و پرورش، خصوصیسازی مدارس طی دهههای اخیر با افزایش قابل توجه همراه بوده است. تا جایی که بر خلاف قانون اساسی، آموزش دیگر رایگان نیست و مدارسی شکل گرفته که برای واو به واو درس دادن از دانشآموز پول طلب میکند.
در ابتدای شکل گیری غیرانتفاعیها معضل جدی لوس بارآمدن دانشآموز و پاسخگو نبودن او به دلیل همین هزینه کردها بود. معلم از بیکفایتی علمی رنج میبرد و دانشآموز به واسطه پولی که پرداخت میکرد نمره دلخواهش را طلب داشت.
اما سیاهچاله کنکور که هر دانشآموزی را در نهایت میبلعد موجب شد تا مدارس غیرانتفاعی با وسوسه رتبههای برتر وارد بازار آموزشی کشور شوند.این مدارس دست موسسات کمک کنکوری را از پشت بستند و خودشان شدند بانی برگزاری آزمون و انتشار کتاب کمک درسی.
زمانی که مهران مدیری در سریال طنز هیولا به این مسئله پرداخت دور از واقعیت جامعه حرف نزده بود. مدارس غیرانتفاعی با بزک دوزک آموزش روز به روز فربهتر شدند و به دلیل اینکه بخشی از ناتوانی در تأمین فضای آموزشی دانشآموزان را پوشش میدادند در فهرست آموزش و پرورش نیز به رسمیت درآمدند.
اما امروز معضل جدی غیرانتفاعیها و مدارس نمونه دولتی چیست؟
یکی از شهروندان میگوید: دخترش دانشآموز ابتدایی است و گفته است برای دوره متوسطه میخواهد به غیرانتفاعی برود که برنامههای فوق برنامه متنوع دارد.
او با گلایه از الگوی غلط مدارس غیرانتفاعی اضافه کرد: چرا باید مدرسه تور کرهگردی و اروپاگردی برپا کند. کلاس موسیقی، رقص، شنا و یوگا برگزار کند و یا حتی اتاق مافیا داشته باشد؟
شهروند دیگری میگوید هزینه مدارس غیرانتفاعی که تنوع فوق برنامه دارند بسیار بالا است و فقط خانوادههای مرفه میتوانند آن را تأمین کنند.
وی که در ثبت نام فرزند خود قادر به نام نویسیاش در یکی از این مدارس نشده است، افزود:متاسفانه به حدی در ذهن بچهها تثبیت شده که مدارس دولتی به درد نمیخورد، پسرم هنوز که هنوز است از درس خواندن در دولتی گله دارد.
این اظهارات در حالی است که در واقع غیرانتفاعیها از آب گل آلود ضعفهای مدارس دولتی به بهترین شکل بازاریابی کردهاند. از روی هم سوار شدن 40 دانشآموز ابتدایی در یک کلاس، آزار و اذیت دانشآموز و حتی تنبیه بدنی، بیتوجهی معلمان به یادگیری دانشآموز و یا ترغیب دانشآموز برای حضور در کلاسهای خصوصیاش و بیتوجهی مدارس دولتی به نیازهای پرورشی کودکان و ماندن در برنامههای تاریخ مصرف گذشته نسلهای قبل موجب شده تا غیرانتفاعیهایی که به عنوان مثال کلاس یوگا، چرتکه و رباتیک برگزار میکنند، جذابتر باشند.
سوال این است که پاسخ به نیازهای فریبنده میتواند تضمین موفقیت علمی او باشد؟ اگر کنکور را به عنوان ملاک این ارزیابی قرار دهیم، سال گذشته غیرانتفاعیها و دولتیها هر دو شکست خوردند.
روزنامه فرهیختگان بعد از کنکور امسال گزارشی منتشر کرد و نوشت: «اطلاعات به دست آمده از ۳۷ رتبه برتر گروههای آزمایشی امسال، نشان میدهد که در مجموع ۷۸ درصد آنها در مدارس سمپادی درس خواندهاند. در این میان سهم غیرانتفاعیها ۱۰ درصد و سهم نمونهدولتیها هم ۸ درصد بوده است. در اینجا باید بد نیست بار دیگر موضوع عدم عملکرد قابل قبول مدارس دولتی در کسب رتبه قابل قبول اشاره کرد؛ مدارسی که هر چند سهم بالایی در تحصیل دانشآموزان دارند، اما نمیتوانند مسیر امنی برای رسیدن آنها به تحصیلات آکادمیک باشند. همچنین نگاهی جزئیتر به ۳ گروه اصلی یعنی ریاضی، علوم تجربی و علوم انسانی وضعیت را متفاوتتر هم میکند؛ چرا که ۷۷ درصد نفرات برتر این گروهها جزء دانشآموزان سمپادی بودهاند.
وقتی این آمار را در کنار ۳۰ داوطلب برتر سال گذشته قرار دهیم، نشاندهنده رشد ۴ درصدی مدارس سمپادی است؛ چرا که در آزمون سال گذشته در مجموع ۷۳ درصد نفرات برتر ریاضی، علوم انسانی و تجربی از صندلی مدارس سمپاد خودشان را به دانشگاه رسانده بودند. نگاهی به وضعیت مدارس مابقی نفرات برتر ۳ گروه آزمایشی هم نشان میدهد که ۱۳ درصد آنها در مدارس غیرانتفاعی و ۱۰ درصد نیز در مدارس نمونه دولتی تحصیل کردهاند. عملاً هیچ داوطلبی از مدرسه دولتی عادی نتوانسته بود خودش را به جمع برترینها برساند.»
آمارها و واقعیت جامعه نشان میدهد، لوکس و لاکچری بودن در مدرسه مسیر موفقیت و دانشافزایی نیست. همچنان که دور ماندن از قافله روز دنیا نمیتواند آدمی را به موفقیت برساند. شاید کنکور امسال یک تجربه عملی از این واقعیت مهم است که مسیر پیشرفت، هدایت صحیح تلاش فردی دانشآموز است نه فریب یا عقب نگه داشت او.